تکمیل شده اشعار به تلخی زمانه/آنالیS کاربر انجمن رمان بوک

[دلبر که جان فرسود از او]

شده اشکت نچکد؛ اما دلت ویران شود؟
همه‌ یک دم بخندند و تو آواره شوی؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده دردت بشود حسرت خیلی چیز‌ها؟
ناگهان دفن کنی آن همه را پشت نقاب؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده انکار کنی آن همه درد را به دروغ؟
دلت آه دلت غمزه بنا سازد و تو پر بزنی؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده غمگین نگاهش به تو باشد و ندانی دردش؟
مادرم آه مادرم بنگر به من تا من بدانم دردت!

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده بوسه بزند بر بن رخسار دلت!
پدرت باز برای خنده‌هایت عسل است.

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده با این همه غصه بخندی با او؟
وَ به یک‌ باره دلت پَر کشد از با او!

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده در این همه عالم بکنی غصه او را؟
او نفهمد وَ تو هر شب بکنی درد سر درد؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده عاشق بشوی؛ اما نگاهت نکند؟
دل شکسته؛ از بیابان دلش بگذری؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده در محفل غم سر به شانه‌اش بنهی؟
شده اشکت بچکد او را بنامی تا نگاهت بکند؟

 

[دلبر که جان فرسود از او]

شده از درد بنالی؛ اما کسی دم نزند؟
من اگر غم به چهره ننشانم غمباده‌ام!