مجموعه اشعار اشعار سعید ابوالخیر

[mobina01]

دنیا طلبان ز حرص مسـ*ـت‌اند همه
موسی کش و فرعون پرستند همه

هر عهد که با خدای بستند همه
از دوستی حرص شکستند همه

 

[mobina01]

ای شمع نمونه‌ای زسوزم داری
خاموشی و مردن رموزم داری

داری خبر از سوز شب هجرانم
آیا چه خبر ز سوز روزم داری
‌

 

[mobina01]

ایزد که جهان به قبضه‌ی قدرت اوست
دادست تورا دو چیز کان هر دو نکوست
هم سیرت آنکه دوست داری کَس را
هم صورت آنکه کَس تورا دارد دوست

 

[mobina01]

ای شمع نمونه‌ای زسوزم داری
خاموشی و مردن رموزم داری

داری خبر از سوز شب هجرانم
آیا چه خبر ز سوز روزم داری

 

[mobina01]

ای فضل تو دستگیر من، دستم گیر
سیر آمده‌ام ز خویشتن، دستم گیر

تا چند کنم توبه و تا کی شکنم
ای توبه ده و توبه شکن، دستم گیر

 

[mobina01]

ای شوق تو در مذاق چندان‌که مپرس
جان را به تو اشتیاق چندان‌که مپرس
آن دست که داشتم به دامان وصال
بر سر زدم از فراق چندان‌که مپرس

 

[mobina01]

کردم توبه، شکستیش روز نخست

چون بشکستم بتوبه‌ام خواندی چست

القصه زمام توبه‌ام در کف تست

یک‌دم نه شکسته‌اش گذاری نه درست

 

[mobina01]

حال عالم سر بسر پرسیدم از فرزانه‌ای
گفت: یا خاکیست یا بادیست یا افسانه‌ای

گفتمش، آن ک.س که او اندر طلب پویان بود؟
گفت: یا کوریست یا کریست یا دیوانه‌ای

گفتمش: احوال عمر ما چه باشد عمر چیست؟
گفت: یا برقیست یا شمعیست یا پروانه‌ای

بر مثال قطرهٔ برفست در فصل تموز
هیچ عاقل در چنین جاگاه سازد خانه‌ای

یا مثال سیل خانست آب در فصل بهار
هیچ زیرک در چنین منزل فشاند دانه‌ای

فیلسوفی گفت: اندر جانب هندوستان
حکمتی دیدم نوشته بر در بت خانه‌ای

گفتم:آن‌حکمت‌چه‌حکمت‌بود؟گفت: این‌حکمتست
آدمی را سنگ و شیشه چرخ چون دیوانه‌ای

نعمت دنیا و دنیا نزد حق بیگانه است
هیچ عاقل مهر ورزد با چنین بیگانه‌ای؟

 

[mobina01]

شاها ز دعای مرد آگاه بترس
وز سوز دل و آه سحرگاه بترس

بر لشکر و بر سپاه خود غره مشو
از آمدن سیل به ناگاه بترس

 

[mobina01]

از اهل زمانه عار میباید داشت
وز صحبتشان کنار میباید داشت

از پیش کسی کار کسی نگشاید
امید به کردگار میباید داشت