مجموعه اشعار اشعار سهراب سپهری

[mobina01]

زندگى جيره ى مختصريست
مثل يك فنجان چاى
كه كنارش عشق است.
مثل يك حبه قند
زندگى را با عشق نوش جان بايد كرد

 

[mobina01]

زندگی ، فهم نفهمیدن ‌هاست
آسمان،نور،خدا،عشق،سعادت،

با ماست

در نبندیم به نور!
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من،
وزن رضایتمندیست !

 

[mobina01]

دیدار دوست، ما را پرواز می دهد.
و نان و سبزی هم.
آن فروغی که ما را
در پی خویش می کشاند،
در سیمای سنگ هست.
در ابر آسمان هست.
شاید از آغاز خدا را،
وحقیقت را ،
در دشت‌های آفرینش درو کرده اند.
اما هر سو خوشه ها بجاست.
من از همه صخره ها بالا نخواهم رفت
تا بلندی را دریابم.
از دوباره دیدین هیچ رنگی
خسته نخواهم شد.
نگاه را تازه کرده ام . .

 

[mobina01]

صبح امروز کسی گفت به من:
تو چقدر تنهایی ،گفتمش در پاسخ :
تو چقدر حساسی ،تن من گر تنهاست،
دل من با دلهاست، دوستانی دارم ،
بهتر از برگ درخت.
که دعایم گویند.
و دعاشان گویم،
یادشان در دل من ،
قلبشان منزل من.
صافی آب مرا یاد تو انداخت،
#رفیق
تو دلت سبز، لبت سرخ،
چراغت روشن.
چرخ روزیت همیشه چرخان
نفست داغ، تنت گرم،
دعایت با من . . .!

 

[mobina01]

دیشب، لب رود، شیطان زمزمه داشت.
شب بود و چراغک بود.
شیطان ، تنها، تک بود.
باد آمده بود، باران زده بود: شب تر ، گل ها پرپر.
بویی نه براه.
ناگاه
آیینه رود، نقش غمی بنمود: شیطان لب آب.
خاک سایه در خواب.
زمزمه ای می مرد.بادی می رفت، رازی می برد.

 

[mobina01]

می رویید. در جنگل ، خاموشی رویا بود.
شبنم بر جا بود.
درها باز، چشم تماشا باز، چشم تماشاتر، و خدا در هر ... آیا بود؟
خورشیدی در هر مشت: بام نگه بالا بود.
می بویید. گل وا بود؟ بوییدن بی ما بود: زیبا بود.
تنهایی ، تنها بود.
نا پیدا، پیدا بود.
او آنجا، آنجا بود

 

[OVERDOS]

به سراغ من اگر می آیید

نرم و آهسته بیایید

مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من

 

[OVERDOS]

به سراغ من اگر می‌آیید
پشت هیچستانم
پشت هیچستان جایی است
پشت هیچستان رگ‌های هوا پر قاصدهایی است
که خبر می‌آرند، از گل وا شده دورترین بوته خاک
آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی، سایه نارونی تا ابدیت جاری است
به سراغ من اگر می‌آیید
نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من

 

[OVERDOS]

هر کجا هستم باشم

آسمان مال من است

پنجره ، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است

چه اهمیت دارد

گاه اگر می رویند

قارچ های غربت

 

[OVERDOS]

زندگی نیست بجز نم نم باران بهار

زندگی نیست بجز دیدن یار

زندگی نیست بجز عشق

بجز حرف محبت به کسی

ورنه هر خار و خسی

زندگی کرده بسی

زندگی تجربه‌ی تلخ فراوان دارد

دو سه تا کوچه و پس کوچه

و اندازه‌ی یک عمر بیابان دارد

ما چه کردیم و چه خواهیم کرد

در این فرصت کم!؟