مجموعه اشعار اشعار سیمین بهبهانی

[mobina01]

من سردم و سردم، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم ، تو دوا باش خدا را

از دیده برآنم همه را جز تو برانم
پاکیزه کنم پیش رُخت آینه ها را

 

[mobina01]

ای رفته ز دل ، راست بگو !‌ بهر چه امشب
با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟

گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه
من او نیم او مرده و من سایه ی اویم

 

[mobina01]

زیادی خوب بودن، خوب نیست
زیادی که خوب باشی، دیده نمیشوی
می شوی مثل شیشه ای تمیز ؛
کسی شیشه ی تمیز را نمی بیند
همه به جای شیشه، منظره ی بیرون را میبینند ولی وقتی شیشه کمی بخار بگیرد و کمی منظره ی بیرون را بد نشان دهد همه آن را می بینند وهمه سعی می کنند تمیزش کنند

 

[mobina01]

.
‌
امشـــب اگر یاری کنی،
ای دیده توفان می‌کنم
آتش به دل می‌افکنم،
دریا به دامان می‌کنم

می‌جویمت، می‌جویمت
با آن که پیدا نیســــــــتی
می‌خواهمت می‌خواهمت
هر چــند پنهان می‌کنم

 

[mobina01]

.
یک بوسه بس است از لب سوزان تو ما را
تا آب کند این دل یخ بسته ی ما را

من سردم و سر دم ، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم ، تو دوا باش خدا را

جان را که مه آلود و زمستانی و قطبی ست
با گرمترین پرتو خورشید بیارا

از دیده برآنم همه را جز تو برانم
پاکیزه کنم پیش رُخت آینه ها را

من برکهی آرام و تو پوینده نسیمی
در یاب ز من لذت تسلیم و رضا را

گر دیر و اگر زود ، خوشا عشق که آمد
آمد که کند شاد و دهد شور فضا را

هر لحظه که گل بشکُفد آن لحظه بهار است
فرزانه نکاهد ز خزان ارج و بها را

می خواهمت آن قَدْر که اندازه ندانم
پیش دو جهان عرضه توان کرد کجا را

از باده اگر مستی جاوید بخواهی
آن باده منم ، جام تنم بر تو گوارا ...

 

[mobina01]

.
شوریده‌ی آزرده‌دلِ بی سر و پا من
در شهر شما عاشق انگشت‌نما من

دیوانه‌تر از مردم دیوانه اگر هست
جانا، به خدا من... به خدا من... به خدا من

شاهِ همه خوبان سخنگوی غزل‌ساز
اما به در خانه‌ی عشق تو گدا من

یک دم، نه به یاد من و رنجوریِ من تو
یک عمر، گرفتار به زنجیر وفا من

ای شیر شکاران سیه موی سیه چشم!
آهوی گرفتار به زندان شما من

آن روح پریشان سفرجوی جهانگرد
همراه به هر قافله چون بانگ درا، من

تا بیشتر از غم، دل دیوانه بسوزد
برداشته شب تا به سحر دست دعا من

سیمین! طلب یاریم از دوست خطا بود:
ای بی‌دل آشفته! کجا دوست؟ کجا من؟

 

[mobina01]

هرچند رفته ای و دل از ما گسسته ای
پیوسته پیش چشم خیالم نشسته ای

ای نرگس از ملامت چشمم چه دیده ای
کاین سان به بزم شاد چمن سرشکسته ای؟

با من مبند عهد که چون پیچ های باغ
هرجا رسیده ، رشته ی پیوند بسته ای

از من به سوی دشمن من راه جسته ای
نوریّ و در بلور دل من شکسته ای

دیگر نگاه گرم تو را تاب فتنه نیست
ای چشم آشنا! مگر امروز خسته ای؟

من نیز بند مهر تو ببریده ام ز پای
تنها گمان مبر که تو زین دام رسته ای

سیمین! ز عشق رسته ای امّا فسرده ای
آن اخگری کز آتش سوزنده جسته ای

 

[mobina01]

چه گویمت؟
که تو خود با خبر ز حال منی

چو جان ‌نهان شده
در جسم پر ملال منی...

 

[mobina01]

.
.
نازڪ‌تر از خیال منے، اے نگاہ! لیڪ
با سینہ ڪار دشنه‌ے پولاد می‌ڪنی

نقشت ز لوح خاطر سیمین نمی‌رود
اے آن‌ڪہ گاہ گاہ ز من یاد می‌ڪنی..

 

[mobina01]

آمـدم زیبـایی ات را با غـزل غـارت کـنم
گر بخواهی یا نخواهی_با دلم یارت کنم

هم ردیف چشم های شَرّه و مستت شوم
هم ‌قوافی با نفس های تو _ تکرارت کنم

از لبانت بوسه هـایت را بِدُزدم‌ نیمه شب
یار شب هایم شوی و صبح بیدارت کـنم