مجموعه اشعار اشعار صائب تبریزی

[mobina01]

مرا به روز قیامت غمی که هست، این است:
که رویِ مردمِ عالم دوباره باید دید!

 

[mobina01]

تلاشِ بوسه نداریم چون هوسناکان

نگاهِ ما به نگاهی ز دور خرسند است...

 

[mobina01]

بی اجل یاد کسی خلق به نیکی نکنند
مرگ،این طایفه را بر سر انصاف آرَد...

 

[mobina01]

قصه ی شب های هجران نیست اینجا گفتنی
روز محشر این سر طومار وا خواهیم کرد...

 

[mobina01]

قصه ی شب های هجران نیست اینجا گفتنی
روز محشر این سر طومار وا خواهیم کرد...

 

[mobina01]

بیشتر شد حسرتم از خطّ آن محبوبِ خشک
می‌شود افزون غبار خاطر از مکتوبِ خشک

در بهار خط که گلریزان ابر رحمت است
تر نشد کام امید من از آن محبوبِ خشک

گر ز خوبان حاصل عاشق همین دیدن بوَد
نیست فرق از صورت دیوار تا مطلوبِ خشک

دود از کنعان برآمد، بوی پیراهن کجاست؟
تا شود چون نرگسِ تر دیدهٔ یعقوبِ خشک

تا نهال قامت شاداب او را دیده‌اند
سرو می‌آید به چشم قمریان چون چوبِ خشک

زاهدان تیغ زبان بر خاکساران می‌کشند
در زمین نرم طوفان می‌کند جاروبِ خشک

از خطش صائب، امید چرب نرمی داشتم
عاقبت سوهان روح من شد آن مکتوبِ خشک

 

[mobina01]

دیوانه ی خموش به عاقل برابرست
دریای آرمیده به ساحل برابرست

دروصل و هجر، سوختگان گریه می‌کنند
از بهر شمع، خلوت و محفل برابرست

دست از طلب مدار که دارد طریق عشق
از پافتادنی، که به منزل برابرست

گَردی که خیزد از قَدَم رهروان عشق
با سرمه ی سیاهی منزل برابرست

 

[mobina01]

در بزم ما بہ بادہ و جام احتیاج نیست


ما را بس است مستے ذڪر مدام دوست

 

[mobina01]

هوا چکیده ی نورست در شب مهتاب
ستاره خنده ی حورست در شب مهتاب

سپهر جام بلوری است پر می روشن
زمین قلمرو نورست در شب مهتاب

زمین زخندهٔ لبریز مه نمکدانی است
زمانه بر سر شورست در شب مهتاب



‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

 

[mobina01]

نشاط دهر به زخم ندامت آغشته است


شراب خوردن ما شیشه خوردن است اینجا