مجموعه اشعار اشعار نزار قبانی

[mobina01]

در بندر آبی چشمانت
بر صخره های پراکنده می دوم
چون کودکی
عطر دریا را به درون می کشم
و خسته بازمی‌گردم چون پرنده ای.

در بندر آبی چشمانت
سنگ ها آواز شبانه می خوانند.
در کتاب بسته ی چشمانت
چه کسی هزار شعر پنهان کرده است؟
ای کاش، ای کاش دریانوردی بودم
ای کاش قایقی داشتم
تا هر شامگاه در بندر آبی چشمانت
بادبان برافرازم.

 

[mobina01]

درون قهوه‌خانه با خودم گفتم
که از امروز فراموشت کنم دیگر
و غم‌های فراوان را
بشویم از دل و بسپارمش در گور یادت را

تلخ را با تلخی قهوه بباید شست
دریغ اما که یادت
چون گلی زیبا برآمد از دل فنجان

 

[mobina01]

وقتی عاشقم،
نور سيّالی می‌شوم
پنهان از نظرها
و شعرها در دفتر شعرم
کشتزارهای گل ابريشم
و گل‌های داوودی می‌شوند

وقتی عاشقم،
آب از انگشتانم فوران می‌کند
و سبزه بر زبانم می‌رويد

وقتی عاشقم،
زمانی می‌شوم خارج از هر زمان...

 

[mobina01]

جزیره‌ای‌ست عشق تو
که خیال را به آن دسترسی نیست،
خوابی‌ست ناگفتنی، تعبیر ناکردنی

به‌راستی عشق تو چیست؟
گل است یا خنجر؟
یا شمع روشنگر؟
یا توفان ویرانگر؟
یا اراده‌ی شکست‌ناپذیر خداوند؟

تمام آنچه دانسته‌ام
همین است؛
تو عشق منی
و آنکه عاشق است،
به هیچ چیز نمی‌اندیشد...

 

[mobina01]

تو همچون
نقش روي سنگ در قلبم جاودانه‌اي
اي که در قطره قطره‌ي خونم خانه داري
هر کجا که باشي دوستت دارم
ناشناخته‌هايي در توست
گوشه‌اي از تاريخ و سرنوشت
که پا به عرصه‌اش مي‌گذارم

 

[mobina01]

دستانت اکتشافند
و از ابتدایِ ورودم
به موزه‌‌ی شمع،
بی‌ هیچ راهنمایی
به‌سویِ منبعِ نور قدم‌زنان رفتم.

و از ابتدایی که دستانِ مُلوکانه‌ات را دیدم
که قهوه‌ی‌ صُبح‌گاهی‌ام را آماده می‌کنند
فهمیدم
که چگونه می‌توان به نخل‌ها احترام گذاشت.

 

[mobina01]

چشمانت.. آخرين كشتی های مسافرند
آیا جایی در آنجا هست؟
من از پرسه زدن در ایستگاه های جنون خسته شدم
و به جایی نرسیدم..
چشمانت آخرین فرصت ممکن
برای کسی ست که به فرار می اندیشد..
و من.. به فرار می اندیشم...

 

[mobina01]

بگذار
جست و جو کنم
واژه‌هایی که به اندازه‌ی
حجم عشقم به تو باشد
و کلماتی را جست و جو کنم
که تمام مساحت سی*ن*ه‌ات را بپوشاند..

 

[mobina01]

معشوقه ام باش و ساکت شو
با من درباره شریعت عشق ، بحث نکن
عشق من به تو شریعتیست که می نویسمش واجرایش می کنم

اما تو ...
آموختمت که گل مارگریت شوی و
بر بازوهایم بخوابی و بگذاری تا حکومت کنم
و کار تو فقط این باشد
که تا ابد معشوقه ام باشی

 

[mobina01]

عشق ، دل به دریا زدنی ست بی کشتی
و دانستنِ وصال دور از دست
عشق
لرزش انگشتان است
و لب های فروبسته ی غرق سوال
عشق رود غم است در اعماق وجودمان
که پیرامونش تاکها و خارها می رویند
عشق همین است.....