مجموعه اشعار اشعار نزار قبانی

[mobina01]

ای زنی که در میانِ کتاب‌های جادو
حکاکی شدی!
پیش از آمدنت جهان، نثر بود.
حالا شعر متولد می‌شود...

 

[mobina01]

عشق یعنی ؛
مرا جغرافیا در کار نباشد!
تو را تاریخ در کار نباشد!
یعنی...
تو با صدایم سخن گویی!
با چشمانم ببینی!
و جهان را
با انگشتانم کشف کنی

 

[mobina01]

دلتنگ توام
مرا بیاموز چه‌طور دلتنگت نباشم
چه‌طور باید ریشه‌ی عشقِ تو را از اعماق جانم برکنم؟
بیاموزم چگونه اشک در کاسه‌ی چشم‌ می‌میرد
بیاموزم قلب‌ها چه‌طور می‌میرند
و شور و‌ شوق ِوجودِ آدمی
چگونه خودکشی می‌کند؟

 

[mobina01]

خیلی زود عاشقت شدم
و نگاهم را پنهان کردم
زمانی نگذشته بود
که تمام قصه های عاشقانه را آتش زدم
دیگر نیازی به این تاریخ افسانه ای نیست
من به شناخت عمیقی رسیدم
در همان دقایقی که چشمانت را دیدم

 

[mobina01]

من دوستت دارم
هزار هزار
پس بگریز از من
از آتشم !
از دودم !
که در دنیا ندارم چیزی
جز چشم های تو و
غم های خویش ...

 

[mobina01]

قهوه‌ که‌ می‌خوری‌ ..
به‌ من‌ گوش‌ بده‌ !
شاید دیگر با هم‌ قهوه‌ نخوریم‌ و
فرصتی‌ نداشته‌ باشیم‌،
برای‌ گَپ‌ زدن‌ !
نه‌ از تو چیزی‌ می‌گویم‌،
نه‌ از خودم‌ !
ما شمالی‌ترین‌ نقطه‌ی‌ عشقیم‌ !
دو سطرِ حاشیه‌نویسی‌ شُده‌ با مِداد !
درباره‌ی‌ چیزی‌ بزرگ‌تر ...
و پاک‌تر از من‌ و تو
حرف‌ می‌زنم‌ !
عشق‌...
شاپرکی‌ آمده‌ از بهشت‌ بود،
بر شانه‌هامان‌ نشست‌ ...
و ما پَراندیمش‌ !
ماهی‌ مطّلایی‌ بود آمده‌ از دریا،
ما لِه‌اَش‌ کردیم‌ !
ستاره‌یی‌ آبی‌ بود که‌ سوزاندیمش‌ !

 

[mobina01]

هر بار
که ‌ترانه ای ‌برایت سرودم
قومم‌ بر من تاختند!
که چرا برایِ میهن، شعری نمی‌سرایی؟
و آیا زن، چیزی‌ به جز‌ وطن است ؟!

 

[mobina01]

روشنای زندگی‌ ام
نسیم من
فانوس‌ ام
بیانیه باغ‌ های من‌
پلی به سمت من بکش از عطر نارنج‌
جایی به من بده
چون شانه عاجی
در میان شب گیسوانت‌
و آنگاه فراموشم کن‌

 

[mobina01]

یسکن الشعر فی حدائق عینیک
فلولا عیناک لا شعر یکتب

شعر در باغ های چشمانت ساکن می شود
و اگر چشمانت نبود شعری سروده نمی شد

 

[mobina01]

امروز همه‌ی نیاز من این است
که تو را به "نام" بخوانم
و مشتاق حرف حرفِ نام تو باشم
مثل کودکی که مشتاق تکه‌ای حلواست ..