مجموعه اشعار اشعار نظامی

[آیناز]

گفتم چه کسی و گریت از چیست

نالیدن زارت از پی کیست

بگشاد شکر به زهر خنده

کی بر جگرم نمک فکنده

 

[آیناز]

لیلی بودم ولیکن اکنون

مجنون‌ترم از هزار مجنون

زان شیفته سیه ستاره

من شیفته‌تر هزار باره

او گرچه نشانه گاه درد است

آخر نه چو من زنست مرد است

در شیوه عشق هست چالاک

کز هیچ کسی نیایدش باک

 

[آیناز]

گه عشق دلم دهد که برخیز

زین زاغ و زغن چو کبک بگریز

 

[آیناز]

زن گیر که خود به خون دلیر است

زن باشد زن اگرچه شیر است

زین غم چو نمی‌توان بریدن

تن در دادم به غم کشیدن

لیکن جگرم به زیر خونست

کان یار که بی من است چونست

 

[آیناز]

مجنون چو سخای نامه را دید

جز نامه هر آنچه بود بدرید

بر پای نهاد سر چو پرگار

برگشت به گرد خویش صدبار

افتاد چنانکه اوفتد م*س*ت

او رفته ز دست و نامه در دست

آمد چو به هوش خویشتن باز

داد از دل خود شکیب را ساز

 

[آیناز]

داناتر جمله کاردانان

دانای زبان بی‌زبانان

قسام سپیدی و سیاهی

روزی ده جمله مرغ و ماهی

روشن کن آسمان به انجم

پیرایه ده زمین به مردم

فرد ازلی به ذوالجلالی

حی ابدی به لایزالی

جان داد و به جانور جهان داد

زین بیش خزینه چون توان داد

آراست به نور عقل جانرا

وافروخت به هر دو این جهان را

زین گونه بسی گهر فشانده

وانگاه حدیث عشق رانده

 

[آیناز]

کاین نامه که هست چون پرندی

از غم زده‌ای به دردمندی

یعنی زمن حصار بسته

نزدیک تو ای قفس شکسته

ای یار قدیم عهد چونی

وای مهدی هفت مهد چونی

 

[آیناز]

ای خازن گنج آشنائی

عشق از تو گرفته روشنائی

ای خون تو داده کوه را رنگ

ساکن شده چون عقیق در سنگ

ای چشمه خضر در سیاهی

پروانه شمع صبحگاهی

 

[آیناز]

ای از تو فتاده در جهان شور

گوری دو سه کرده مونس گور

ای زخمگه ملامت من

هم قافله قیامت من

ای رحم نکرده بر تن خویش

وآتش زده بر به خرمن خویش

 

[آیناز]

ای دل به وفای من نهاده

در معرض گفتگو فتاده

من دل به وفای تو سپرده

تو سر ز وفای من نبرده

چونی و چگونه‌ای چه سازی

من با تو تو با که