آموزشی اصول ایده پردازی در داستان

[Tara Motlagh]

اگر خود ما به مثابه‌ی نویسنده‌ی اثر در وهله‌ی اول آن را دوست نداشته باشیم، هیچ‌ک.س دیگری هرگز آن را دوست نخواهد داشت و در پایان نیز سعی می‌کنیم انواع خاصی از تجربیات عاطفی را در دیگران ایجاد کنیم تا احساسات آن‌ها را درگیر کنیم.

 

[Tara Motlagh]

البته قسمت خوب ماجرا این‌جاست که باور‌پذیری در چنین کارهایی در اولویت است چون همان‌طور که گفتیم نویسندگانی که باورپذیری داستانشان را قربانی سرگرم‌کنندگی کارشان کنند، نتیجه‌ی خوبی نخواهند گرفت؛

 

[Tara Motlagh]

اما این قسمت خوب، قسمت بد بزرگی هم دارد و آن این است که این دسته از نویسنده ها اغلب فراموش می‌کنند آن‌چه اثرشان را پرفروش و پرمخاطب می‌کند، از دست می‌دهند چون در واقع در اثرشان عنصر اساسی سرگرم‌کنندگی را لحاظ نکرده‌اند و مخاطب دلیلی نمی‌بیند وقت و هزینه‌ی خود را در اختیار اثر آنها قرار دهد.

 

[Tara Motlagh]

مخاطب باید احساس کند بعد از خواندن یا دیدن اثر، ارزشی به زندگی او افزوده شده است. احساس کند چیز ارزشمندی را کشف کرده، چیزی‌که فراتر از زمانی بوده که برای تماشای آن اثر یا خواندنش صرف کرده و این چیزی فراتر از سطح رویی پیرنگ را دربر می‌گیرد.

 

[Tara Motlagh]

۷. معنادار بودن

فرض کنیم ایده‌ای بدیع و بکر داریم که در ژانر خاص خودش، با عنصر سرگرم کنندگی همراه شده است. همچنین با شخصیتی اصلی که برای مخاطب قابل هم‌ذات‌پنداری است و در مسیر رسیدن به هدف و خواسته‌اش که می تواند زندگی‌اش را متحول کند، مجازات می‌شود و این روند هم کاملن باورپذیر و قابل درک است.

 

[Tara Motlagh]

در این‌صورت و تا همین‌جا، از خیلی از نویسندگان دیگر جلوتر رفته‌ایم و اگر خوانندگان حرفه‌ای توافق کنند، ما به همه‌ی این‌چیزها دست یافته‌ایم که البته اگر بسیار بزرگی است. در این صورت امکان خرید و تولید پروژه بسیار زیاد می‌شود. اما در این‌میان چیز دیگری هم هست که ممکن است برای آن‌ها و مخاطبان ایجاد سوال کند؛ سوال مهمی که ممکن است تفاوت بین موفقیت و تولید شدن پروژه و شکستش را رقم بزند و سوال این است:
نوشته‌ی ما چه هدفی دارد؟

 

[Tara Motlagh]

این‌که چرا آن را نوشته ایم؟ و در آخر مخاطب قرار است به چه مقصودی برسد؟ چه چیزی فراتر از پیرنگ داستان، شخصیت‌ها و صحنه‌های خاص آن وجود دارد که مخاطب قرار است آن را به یاد داشته باشد؟ اثر ما فقط شبیه سواری کوتاه و فراموش نشدنی‌ای است؟ به عبارت دیگر واقعن در پایان اثر چه چیزی برای شخصیت‌ها و هم‌چنین برای مخاطب معنادار است؟

 

[Tara Motlagh]

آن‌چه درباره‌ی آن صحبت می‌کنیم تم یا درون‌مایه است. درون‌مایه به سؤالاتی قابل درک و جهانی، درباره‌ی چگونگی بهتر زندگی‌کردن و راه‌حل آن اشاره دارد که زمینه‌ساز بسیاری از داستان‌هاست.

 

[Tara Motlagh]

معنادار بودن احتمالن اختیاری‌ترین گزینه از بین هفت عنصر اساسی است؛ به این معنا که پروژه‌ها گاهی اوقات بدون آن نیز موفق می‌شوند. به‌ویژه اگر داستان به اندازه‌ی کافی سرگرم‌کننده باشد، مخاطبان می‌توانند تا حدی آن‌را به خاطر این مسأله ببخشند و فراموش کنند.

 

[Tara Motlagh]

درون‌مایه‌ی هر داستان مربوط به خود آن داستان خاص است که در نهایت سعی دارد بازتاب‌دهنده‌ی بهترین جهان‌بینی و بینش باشد؛ لااقل در آن موقعیت و جهانی که خود داستان در آن اتفاق می‌افتد.