تاریخ جهان انقلاب انگلستان از میانه‌ی ویرانه‌ها

[حنا نویس]

تضاد‌ها در عرصه قدرت چنان افزایش یافت که چارلز اول با انحلال مجلس در سال ۱۶۲۹ به مدت یازده سال بدون پارلمان حکومت کرد. با این حال کلیسا اراضی وسیعی داشت و مبلغ هنگفتی به عنوان اجاره از دهقانان وصول می‌کرد.

 

[حنا نویس]

چنین امری برای طبقه نوظهور بورژوازی، فقدان رابطه در مناسبات قدرت را به همراه داشت. کلیسایی که پادشاه در رأس آن قرار داشت و به معنای دقیق کلمه، کلیسای دولتی بود که مذهب دولتی را برای جامعه تحمیل می‌کرد. در همین دوره یازده ساله پادشاهی چارلز اول بود که بیشترین سرکوب‌های دولتی شکل گرفت.

 

[حنا نویس]

«تالار ستاره» (Star Chamber or Court of Star Chamber) که شورای شاهی قلمداد می‌شد، مخصوص محاکمه متهمان سیاسی، و «دادگاه کمیسیون عالی» مخصوص محاکمه متهمان مذهبی بود.

 

[حنا نویس]

کشمکش مهم دیگری میان پارلمان و نهاد پادشاهی وجود داشت، معطوف بود به اینکه چه نهادی بایستی اختیار کنترل پول را داشته باشد؟ پیداست که دولت در آن مقطع زمانی به‌دلیل حق الهی که برای خود قائل بود، از خصلت مطلقه و تام برخوردار بود. چنین واقعیتی را می‌توان با آراء کارل اشمیت بهتر درک کرد.

 

[حنا نویس]

به باور اشمیت «تمامی مفاهیم زایای دولت مدرن، صورت سکولار شده الهیات مسیحی است. از این‌رو حاکم در جهان مدرن، صبغه الهیاتی پیدا می‌کند و از همین رو بایستی قدرت مطلق داشته باشد. چنین خصلتی برای دولت، این امر را نیز ایجاب می‌کند که حاکم را در جایگاهی قرار بدهد که او باشد که درباره خلق پول تصمیم بگیرد.»

 

[حنا نویس]

تبدیل دولت به عنوان مجری انحصاری اعمال خشونت​

چنین مسئله‌ای تنها به یک شرط می‌توان درک کرد. چنانکه اشمیت در رساله مفهوم امر سیاسی می‌گوید، دولت «مفهومی انضمامی در پیوند با یک دوره تاریخی مشخص» یعنی قرن شانزدهم تا نوزدهم اروپاست. وضعیت انضمامی که دلالت بر جنگ‌های مذهبی که وضعیت سیاسی را از حالت ثبات خارج می‌کرد و از این‌رو ضرورت می‌یافت که دولت به عنوان مجری انحصاری اعمال خشونت [به تعبیر هابز] وضع مدنی را برقرار کند.

 

[حنا نویس]

اصلی که برای اشمیت با مفهوم «تصمیم» گره می‌خورد. حاکم مرجعیت فرای نظم و نرم حقوقی دارد و خود او حقوق را وضع یا به تعبیر دقیق‌تر خلق می‌کند. از این‌رو حاکم با انحصار مرجعیت «تصمیم نهایی» تعارضات قلمرو خود را حل می‌کند؛ امری که یقینا منجر به خواست کنترل انحصاری بر خلق پول توسط حاکم می‌شد.

 

[حنا نویس]

پیداست که چنین موضوعی با روح زمانه روشنگری و پارلمانی که کارکرد اصلی‌اش، دست‌کم در آن مقطع زمانی، حدگذاری بر قدرت پادشاه بود، قابل تحمل نبود. پارلمان تلاش کرد کمیته‌ای را مامور نظارت و کنترل بر نحوه جمع‌آوری مالیات‌ها و موارد مصرف آن از سوی شاه، تشکیل دهد.

 

[حنا نویس]

از سوی دیگر چارلز اول به‌واسطه دستگاه قهری خود، اقدام به مالیات‌گیری اجباری از تمامی اقشار کرد و به کارگزاران خود دستور داد که به هر صورت، عوارض را بگیرند و کالا‌های بازرگانانی که از پرداخت عوارض خودداری می‌کنند، مصادره کنند. چنین عملی همچون گرفتن وام اجباری از مردم، پادشاه را متهم به نقض «ماگناکارتا» کرد.

 

[حنا نویس]

آغاز جنگ داخلی در انگلستان​

در سال ۱۶۴۰ پارلمان انگلستان با ترکیب جدید زمین‌داران، بازرگانان و پیوریتن‌ها [که مخالف کلیسای دولتی بودند] شکل گرفت. از اقدامات مهم پارلمان، محاکمه عالیجناب استرافورد بود که از طرفداران سیاست‌های استبدادی پادشاه بود. انبوه توده مردم به جانبداری از پارلمان پرداختند و چارلز اول مجبور به عقب‌نشینی شد و استرافورد به چوبه اعدام سپرده شد.