مشاعره اَشعار شهریار:)

[.AikA.]

دلا اگـر هـمه بـیــداد دیــدی از مـــردم
غمین مباش که دادار دادخواهت بس

- شهریار

 

[آراد]

یا رب مباد کز پا جانان من بیفتد
درد و بلای او کاش بر جان من بیفتد

من چون ز پا بیفتم درمان درد من اوست
درد آن بود که از پا درمان من بیفتد
#شهریار

 

[.AikA.]

تو که آتشکده ی عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی

- شهریار

 

[آراد]

‌
پرسه در کوی غزل بی‌تو عجب دلگیر است
دلم از رهگذرانش، ز غروبش سیر است
‌
امشب این کوچه ز تنهایی من می‌گوید
دل بیچاره که در وسوسه‌ات تسخیر است
‌
بین اوزان‌و قوافی شده‌ام زندانی
فکرم هر ثانیه با قافیه‌ها درگیر است
‌
من شبگرد غزل سوخته از خود نالم
که دلم در قفس خاطره‌ها زنجیر است
‌
من‌و این کوچه‌ی بن بست تو را کم داریم
ترسم آن لحظه بیایی که جوانت پیر است
‌
منم‌و عکس تو در قاب‌و نگاهی خسته
چشم من سوی لب بسته‌ی یک تصویر است
‌
تو ثریای منی آمدنت شیرین است
من نگویم که چرا آمده‌ای‌و دیر است
‌
شهریارم که بسی خون جگرها خوردم
چه بگویم که قلم ناطق بی تزویر است ؛‌
‌
#شهریار
‌

 

[.AikA.]

‌
پرسه در کوی غزل بی‌تو عجب دلگیر است
دلم از رهگذرانش، ز غروبش سیر است
‌
امشب این کوچه ز تنهایی من می‌گوید
دل بیچاره که در وسوسه‌ات تسخیر است
‌
بین اوزان‌و قوافی شده‌ام زندانی
فکرم هر ثانیه با قافیه‌ها درگیر است
‌
من شبگرد غزل سوخته از خود نالم
که دلم در قفس خاطره‌ها زنجیر است
‌
من‌و این کوچه‌ی بن بست تو را کم داریم
ترسم آن لحظه بیایی که جوانت پیر است
‌
منم‌و عکس تو در قاب‌و نگاهی خسته
چشم من سوی لب بسته‌ی یک تصویر است
‌
تو ثریای منی آمدنت شیرین است
من نگویم که چرا آمده‌ای‌و دیر است
‌
شهریارم که بسی خون جگرها خوردم
چه بگویم که قلم ناطق بی تزویر است ؛‌
‌
#شهریار
‌

تا ابد خاطر ما خونی و رنگین از تست
تو هم آمیخته با خون سیاوش شدی

- شهریار

 

[آراد]

طبعم از لعل تو آموخت درافشانی‌ها
ای رخت چشمه خورشید درخشانی‌ها

سرو من صبح بهار است به طرف چمن آی
تا نسیمت بنوازد به گل‌افشانی‌ها

گر بدین جلوه به دریاچه اشکم تابی
چشم خورشید شود خیره ز رخشانی‌ها

دیده در ساق چو گلبرگ تو لغزد که ندید
مخمل اینگونه به کاشانه کاشانی‌ها

دارم از زلف تو اسباب پریشانی جمع
ای سر زلف تو مجموع پریشانی‌ها

تو بدین لعل لب ار بر سر بازار آیی
لعل، بازار نیارند بدخشانی‌ها

رام دیوانه شدن آمده در شان پری
تو به جز رم نشناسی ز پریشانی‌ها

شهریارا به درش خاک نشین افلاکند
وین کواکب همه داغند به پیشانی‌ها

استاد شهریار

 

[.AikA.]

خوشم من با تب عشقت, طبیب آمد جوابش کن..

_شهریار

 

[رازآفرین]

باز در خواب شب دوش تو را می دیدم
وای بر من که توام خواب شب دوش شدی

 

[آراد]

من از جهان به تو دل بسته ام
که جان منی...
شهریار

 

[.AikA.]

یک بار تو عاشق شو, یکدانه شدن با من..

_شهریار