مشاعره اَشعار شهریار:)

[Kiana']

‌به که گویم که دل از آتش هجر تو بسوخت؟
شده ای قاتل دل؛ حیف ندانی که ندانی

همه شب سجده برآرم که بیایی تو به خوابم
و در آن خواب بمیرم که تو آیی و بمانی

- شهریار |

هزار درد فرستادیم به جان، لیکن
چو آمدی، همه آن دردها دوا کردی

- شهریار

 

["SONIYA]

چشم خود بستم که دیگر چشم مستش ننگرم
ناگهان دل داد زد دیوانه من می‌بینم‌اش

- شهریار |

 

[Kiana']

از نسیم سحر آموختم و شعله ی شمع
رسم شوریدگی و شیوه ی شیدایی را

- شهریار

 

[AZHHAR]

شرط هواداری ما شیدائی و شوریدگیست
گر یار ما خواهی شدن شوریده و شیدا بیا
در کار ما پروائی از طعن بداندیشان مکن
پروانه گو در محفل این شمع بی پروا بیا

 

[Kiana']

هزار درد فرستادیم به جان لیکن
چو آمدی همه آن دردها دوا کردی

- شهریار

 

[Kiana']

خــلوتی داریم و حالـی با خیـال خویشتـن
گر گذاردمان فلک حالی به حال خویشتن

- شهریار

 

[Kiana']

از خطـای دگـران چشــم بپوشد درویـش
شکر آن را که خطـاپـوش خـدائی دارد

- شهریار

 

[آراد]

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه معشوقه خود می‌گذرم

تو از آن دگری رو که مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

از شکار دگران چشم و دلی دارم سیر
شیرم و جوی شغالان نبود آبخورم

خون دل موج زند در جگرم چون یاقوت
شهریارا چه کنم لعلم و والا گهرم

#شهریار

‌

 

[Kiana']

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه معشوقه خود می‌گذرم

تو از آن دگری رو که مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

از شکار دگران چشم و دلی دارم سیر
شیرم و جوی شغالان نبود آبخورم

خون دل موج زند در جگرم چون یاقوت
شهریارا چه کنم لعلم و والا گهرم

#شهریار

‌

کجا رواست که از دستِ دوست هم بِکشد؟

- شهریار

 

[آراد]

.

آرام و روان و نرم و سنجیده رود
ما ناله کنان و یار، نشنیده رود!

یک عمر گذشت و عاقبت فهمیدیم
از دل نرود هر آنکه از دیده رود...

#شهريار
‌ ‌