رها شده [این روزها ] از «دلبر کاربر انجمن رمان بوک»

[بهارنارنج🍊]

خودم را گم کرده‌ام...
این روز‌ها میان تمام آرزوهایی
که زنده به گور کرده بودم گم شدم
و در این جزیره‌ی مدفون شده از رویا
زیر خروار‌ها درد
هیچکس فریاد شاعری از رنگ سکوت
را نخواهد شنید

 

[بهارنارنج🍊]

می‌نویسم از تو
از تویی که نیستی و نمی‌دانی و نخواهی خواند
تویی که این روز‌ها حواست به هیچ چیز نیست
به من و تابلو نقاشی‌ام
به من و دفتر شعرم
به من و من و من!
واقعا چه چیزی آنقدر تورا با من به مرز‌های تبعید و تبعیض کشاند
کاش می‌شد بار دیگر و از اول تورا در دنیای خیالم
با ابدیّت به تصویر بکشم
شاید کمی مهربان‌تر و کمی هم عاشق‌تر
و شاید... .

 

[بهارنارنج🍊]

سلام مخاطب همیشگی‌ام
شاید از این به بعد مجبور باشم از نبودت حتی در خیالم بنویسم. نبودنی از جنس غروب‌های پاییز
سخت خواهد گذشت... خیلی‌سخت.

 

[بهارنارنج🍊]

خیابان‌هایی که این روز‌ها دلتنگ بوی نم بارانند
دلتنگ قدم هایی متشکّل از دونفره‌ها
خیابان هم دلتنگ می‌شود برای پیچیدن صدای خنده‌هایی پر از عشق در انتهای بن‌بست‌هایش.
قلبم خیابانی شده سوت و کور و دیگر تلخی قهوه‌هایم برایم آن‌گونه که باید لذّت بخش نیست
بدون تو طولی نکشید که گرد و غباری با چاشنی دلتنگی روی دلنوشته‌هایم سایه‌ای به وسعت بغض
پهن کرده و تو امّا عین خیالت نیست... .

 

[بهارنارنج🍊]

آخر این خانه، این خیابان و این من
بدون تو این شهر را ترک خواهیم کرد
شهری که جای جایش رد پایی از تو است.

 

[بهارنارنج🍊]

باز‌هم من و بازهم غروب افتاب و خودکار و کاغذی که زیر این سقف نم‌دار و پنجره‌های پوشیده شده در اتاقی انفرادی تنها شده‌ایم.
من باز گشتم و می‌خواهم از این روز‌ها بنویسم که همه چیز رنگ و بوی دیگری دارد. زمستان‌هایی بی برف، پاییز‌های بدون باران و چتر و قدم‌های نزدیک به یکدیگر. اما هنوز هم هستند عاشقانی که جدایی‌شان به افسانه‌ها گره خورده. مانند شمع‌دانی‌های کنار آینه. قاب عکس‌هایی که سالیان سال است روی دیوار‌های این خانه خاک می‌خوردند امّا هنوز کنار هم چه عاشقانه نشسته اند.
می‌دانی! این روز‌ها نبودنت مهم نیست. آنقدر که همه جا تویی و تو... . آنقدر که در هر کتاب و دفتری که باز می‌کنم اول اسمت را نوشته ام.
می‌خواهم فراموشت کنم اما مگر می‌شود؟
خنده‌دار است، انگار که بخواهی نامت را از یاد ببری.امّا می‌دانم و شک ندارم که تو ماهری!
در از یاد بردن و دفن کردن خاطرات
نادیده گرفتن اسم‌ها و لبخند‌ها
آری تو مغروری و غرورت شاید روزی تمام آنچه برایت مهم باشد را از تو باز پس گیرد
آن روز من نیستم که با اشک چشمانم درد‌هایت را تسکین دهم. تنها تویی و تو!
دیگر ماه هاست که واژه‌ی ما به مرز های تفریق و تنهایی کشیده شده.
امّا این روزها هم می‌گذرند

 

[بهارنارنج🍊]

گل خواهم بود
اگر شازده‌ای باشد که به فکر چیدن نیوفتد
که هم دست باد نشود
که علاوه بر ظرافت گلبرگ هایم
به سختیه ریشه هایم نیز دقّت کند
بداند که باران محبتش من را رشد می‌دهد
نه تحکم و رعد و برق کلامش
من شازده کوچولویی با قلبی بزرگ می‌خواهم​

 

[بهارنارنج🍊]

تو چه میدانی؟
از جاده‌های باران خورده را تنها قدم زدن
و عبور با بغض از میان هزاران رهگذر
که تو این روز ها همانندشان غریبه ای
دو غریبه ای که صمیمی‌ترین خاطرات جهان را دارند
زیبا نیست؟​

 

[بهارنارنج🍊]

جدالِ عقربه‌ها هم به پایان رسید
و در امتدادِ سردِ ثانیه ها
چه بی‌انتها به انتظار نشسته‌ایم
و عبور کودکان بازیگوش را از کوچه‌ای بنبست طلب می‌کنیم​

 

[بهارنارنج🍊]

دست هایم را بگیر
مانند شبی که ماه کامل بود
می‌خواهم نمک شوی روی زخمِ
خاطرات شیرینمان