تکمیل شده بابا لنگ دراز ممنوعه اثر بانوی سرخ

[بانوی سرخ]

***
هزار باری شُعاری روی لب‌هایت نشینم؛
ای که اشعارِ غم‌خوارم تو را وصفِ دیده ناتوان است.

 

[بانوی سرخ]

***
ما بین نفس‌های تو من، عطر گلِ آبیِ رُز
زندگی کردنِ در هر انتظار یاد دارم!

 

[بانوی سرخ]

***
کیمیای قلبم!
هر روز گوی جادوی عشقت نشسته است با من،
افسوس که جای تو خالیست.
با نبودت جان من، کف دستانم نشسته است با من!
لب از لب، بهم دوخته‌ام؛
و نگاه کردن به تندیست نشسته است با من... .

 

[بانوی سرخ]

***
شب نشینم با طلوع تو در سیاهی‌ها...
سَرهای بی بدنم میان دستانت، شفایِ رها
نگاهِ آسمان حسرت اندوخته‌ای دارد در حسرت من‌و‌تو!
و آرامیِ نگاهِ ابرها در فرو رفتن من و تو!‌
جُلجُتای من!
صلیبِ چشم‌هایت تا لب،
مرا به میخ‌ها نشان داد
و اینک خود مُردگیِ من، در من و تو!

 

[بانوی سرخ]

***
پشت هوای سرد سی*ن*ه‌ات
پشت هر نفس درون ریه‌ات
من مانده‌ام!
و ذره ذره عشق را
ذره ذره عشق را
از صافیِ اندوه، می‌گذرانم.
گه دست به دست با پایِ سرانگشتم،
به بازدم های تو برساند!

 

[بانوی سرخ]

***
ساقی و ملک در بهتِ زار زدن های من
تو کجای این سیاره نشسته باشی که داند؟
با عشق قطره قطره فرار می‌کنند از چشم‌های من
دچــار بر سوارِ آن ابرهای سفید، اشک‌های من!
سوارِ ابر‌های سفیدی که تو باشی مهربانم.

 

[بانوی سرخ]

***
سالن رقص خالیست
آبی آسمان، پشت سقفِ خالیست
سالن رقص خالیست؛
و من با دیده‌‌ام تو را می‌بویم
سالن رقص خالیست
و من روبروی آن به تماشای رقصمان نشسته‌ام!

 

[بانوی سرخ]

***
لیک صبح آید که شب را فراموش
درد را فراموش،
حتی حرف را فراموش
پر سکوت من و تو و تنت!
میان من و قلبم...
و عشق‌بازی‌های خاموش.

 

[بانوی سرخ]

***
بابای معشوق‌های ممنوعه!
در اوج آغوشت،
پدر بودن را مادر شدم،
و در اوج خنده‌ی دلبرانه‌ی تو
رقص قلم بر روی کاغذ یافتم!
تو خود یک جهانی و من
هرچه جز تو دیده‌ام، کور یافتم!

 

[بانوی سرخ]

***
قَیمِ آرزوها
رقم خواهم زد روزی در طلوع آفتاب مهربانی...
با تو،
تمام خاطراتی که تنها در خیالم جست و جو کرده‌ام.