چالش برای چی مینویسید؟

[shahab]

من تا چند ال پیش انشاهام قصه بود و البته تخیلی.
بعدش تصمیم گرفتم داستانای بزرگتر بنویسم. بعدترش شروع کردم به نوشتن یه رمان تخیلی تو دفتر انشام :/
معلمم دیدش تشویقم کرد. البته اولین نوشته هام خیل چرت بود یعنی بیشتر از خیلی. از صبح قصه میپریدم دو سال دیگه. ولی کم‌کم تجربه کسب کردم و بعدش اومدم اینجا و شروع به نوشتن کردم.

 

[بهارنارنج🍊]

برای نوشتن نیاز به دلیل نبود. فقط کافی بود حس کنی لازمه تبدیل بشی به خود اون کلمات و حرف هایی که شاید نمی‌تونی بزنی و اشک و لبخندی که نمی‌شه بروز داد رو روی کاغذ به رقص دربیاری
از نظر من نوشتن شروع نشد و تموم‌ هم نمی‌شه و دلیلی براش نبوده.فقط باید پیداش می‌کردیم

 

[DELVAN.]

با کلمات و جمله ها احساساتم رو بیان میکنم و عاشق نویسندگی بودم از بچگی وقتی می‌نوشتم احساس خوبی داشتم.

 

[ترنج]

نمی‌دونم:/
جنون‌وار می‌نویسم و می‌نویسم و می‌نویسم
همینطور!
بی‌هدف
فقط می‌دونم من ساخته شدم تا بنویسم.

 

[ویتامین]

نوشتن فقط بیان کلمات نیست
نوشتن زندگی بخشیدن
نوشتن اتفاق خلق کردن
نوشتن شادی و ناراحتی بخشیدن
نوشتن امیدوار کردن
نوشتن ناامید کردن
نوشتن حال خوب به روح بخشیدن
نوشتن یعنی لبخند یعنی فراتر از هر چیزی که فکرش کنی
و در آخر نوشتن و خوندن هم مسکن روح انسان و هم زندگی کردن
و چه چیزی از این با ارزش تر و قابل تقدیر‌تر
و اینکه چرا می‌نویسم جوابش راحت چون نوشتن دوست دارم
نوشتن دلیل حال خوبمه و منم دلیل حال خوبشم
خب دیگ بسه زیاد حرف زدم

 

[ILLUSION]

نمی‌دونم
:]

 

[اِمانو]

تصور دنیایی از جنس کلمات خیلی زیباتر از دنیای واقعیِ.
من می‌نویسم برای کسی که روحش متعلق به این دوره نیست، می‌نویسم برای نداشته‌هایم.
خیلی ادبی شد:> اما در کل نوشته‌های من نامه‌هایی بودن که شدن دلنوشته:‌) و لذت نامه نوشتن و اینکه بدونم آخرش یه نفر اون نامه رو خونده حس خوبیه..

 

[خدایـ جذابیتـ꧁꧂]

چون بهم آرامش میده یه جورایی افکارم رو وقتی مینویسم مغزم آزاد میشه از هر چیز...
کلا خوبه!

 

[گیان]

من اولین بار سال سوم دبستان.
ی روز معلممون گفت ی انشاء راجب بهار بنویسید. که از انشا من و دوستم خیلی خوشش اومد. این شد یه رقابت بین من و دوستم . حتی تو مسابقه منطقه ای هم انشای من و دوستم رفت ک من اول شدم. اون اول شدن و لوح تقدیر و جایزه‌م شد یه جرقه که من بازم بنویسم. حتی من تو اون دوران بچگی چهار تا داستان کوتاه نوشتم. که دوتاش ترسناکه و یکیش بهاره و یکیشم راجب داییم بود. یعنی دوروبریام انقد تعجب کرده بودن.چون من وقتی خودکارو میگرفتم دستم بدون لحظه‌ای مکث کردن مینوشتم تا خود شب.اون موقع هیچ رمانی ام نخونده بودم. من حدود ۳۰ تا سر رسید دارم که از بچگی تا سن ۱۸ سالگی توشون رمان نوشتم. و همون موقع ک شروع کردم تو لپ تاپم پی دی اف رمانو خودگندم دیگه تو سر رسید ننوشتم و تو وورد شروع به نوشتن کردم. همه رم نصفه ول میکردم.چون بعد کنکور هم ک دیگه درسام سخت شد و درگیر ماجرای احساسی شدم دیگه فقط میخوندم ی دو سه سال .کمتر مینوشتم.
خیلی حرف زدم خب دیگه خدافظ😁

 

[آساهیر]

اونقدر خوندم،خوندم،خوندم
تا یه جایی فهمیدم بسه دیگه نوبتی هم باشه نوبت نوشته
مینویسم تا اون چه که تو تصور خودم رژه میره رو بریزم رو کاغذ. یعنی هر چی خیاله خودمه میاد رو کاغذ،داستان هایی که برای خودم رقم میزنم،بعضی هیجاناتی که قصد انجام دادنشون رو دارم ولی میدونم نمیشه بهشون بها داد و... همه رو می نویسم تا اون حس آرامش رو که باید پیدا کنم...