نقد و بررسی بازی‌ها بررسی بازی Lies of P | ترسناک ترین اقتباس پینوکیو

[ممد صنوبر]

در اوج ظرافت و در تحسین‌برانگیزترین شکل ممکن، قصه‌ی لایز آو پی به‌شکل‌گیری تمام شاخص‌های گیم‌پلی خود کمک می‌کند و از آن طرف، ویژگی‌های گیم‌پلی به‌تثبیت آنچه که در قصه برایتان تعریف می‌شود، پرداخته است. حتی مرگ و بازگشت از مرگ نیز ازطریق قصه‌ی بازی توجیه می‌شود و بازگشت شما از مرگ به‌منزله‌ی مواجهه با صفحه‌ی Game Over و بازگشت دوباره به بازی نیست!

 

[ممد صنوبر]

مبارزات در ساعات اولیه‌ی بازی آنچنان سخت به‌نظر نمی‌رسد و در زمان رویارویی با سومین باس مهم Lies of P است که با طبیعت خشن و بی‌رحم این بازی روبه‌رو می‌شویم. اگر سختی در بازی‌های سولز-لایک را به سختیِ مسیر (همان مسیر حرکت از بون‌فایر تا رسیدن به باس) و سختی باس‌فایت‌ها تقسیم کنیم، سختی مسیر در لایز آو پی کاملا عادلانه‌ است و بازی حتی در این موضوع، گاهی اوقات واقعا سخاوتمند است.

 

[ممد صنوبر]

مثلا در زمان استفاده از Stargazerها (که همان بون‌فایرهای بازی هستند) اگر یک مأموریت جانبی در سایر لوکیشن‌ها فعال شده باشد، بازی با نمایش لوگویی کوچک از شخصیتی که به‌شما مأموریت داده، مسیر را به‌شکلی غیرمستقیم برایتان مشخص می‌کند.در کل Lies of P اصلا سراغ آن ایما و اشاره‌های شدیدا غیرمستقیم فرام‌سافتور نمی‌رود و در اکثر لحظات از اکتشاف در محیط، دست بازیکن خود را می‌گیرد.

 

[ممد صنوبر]

کفه‌ی ترازوی سختی در بازی لایز آو پی، کاملا به‌سمت باس‌فایت‌ها سنگینی دارد. نبردهایی که تمام مهارت‌های بازیکن را تست می‌کنند و اکثرا با محوریت دفاع برق‌آسا یا Perfect Parry طراحی شده‌اند. عدم وجود یک تناسب منطقی در میزان درجه‌ی سختی باس‌‌های بازی اما نکته‌ای است که شاید در ذوق‌تان بزند. حالا که بحث به‌سمت در ذوق زدن رفت، بگذارید چیزی که از لایز آو پی حسابی در دلم مانده را همین‌جا بگویم. درست است که بازی یک الگو-گیری استادانه و شدیدا تحسین‌برانگیز از فرمول سولز-لایک به‌شمار می‌رود و از طرفی، لایز آو پی از آن سمت بوم می‌افتد و پایش به ورطه‌ی کپی/پیست بودن باز می‌شود.

 

[ممد صنوبر]

نمی‌خواهم روی بازی ایراد بگذارم چون لایز آو پی محشر است. اما دیدن Assetهایی که گویا به‌طور مستقیم از بازی‌های فرام‌سافتور کپی/پیست شده‌اند، از گوی‌های مرگبار تا انیمیشن پاپت‌های نیزه‌دار که عینا از دل دارک‌سولز و بلادبورن به‌ Lies of P کپی/پیست شده‌اند، برای افرادی که پیش‌تر آثار فرام‌سافتور را تجربه کرده باشند حقیقتا در ذوق‌زننده است. اما خب این موضوع را به‌بازی ارفاق می‌کنم چون اصلا و ابدا، موردی نیست که بخواهد تجربه‌ی معرکه‌ای که از بازی می‌گیرید را تحت تاثیر قرار بدهد.

 

[ممد صنوبر]

در لایز آو پی مثل بازی بلادبورن، از آیتم‌های دفاعی مثل سپرهایی که در این بازی‌ها در دست چپ می‌گرفتیم خبری نیست (البته می‌توان یک Legion Arm با محوریت سپر ساخت) و برای زنده ماندن یا باید جاخالی بدهیم، یا اینکه ضربه‌ی دشمنان را Parry کنیم. البته امکان گارد گرفتن هم وجود دارد اما نمی‌تواند به‌شکل کامل جلوی آسیب حمله‌ی دشمن را بگیرد.

 

[ممد صنوبر]

جالبیِ کار اینجا است که در صورت گارد گرفتن و دریافت آسیب‌های ناچیز (Cheap Damage/Grey Damage) اگر بلافاصله به‌دشمن ضربه وارد کنید، آن بخش از سلامتی از دست رفته‌تان برمی‌گردد و لایز آو پی مثل بلادبورن، بازیکن را به‌انتخاب استراتژی‌های تهاجمی تشویق می‌کند. پری کردن در مقابل باس‌های لایز آو پی واقعا سخت است. آنقدر سخت که «باید» آن را یاد بگیرید تا بتوانید بدون اعصاب‌خردی و اصولی باس‌ها را شکست بدهید.

 

[ممد صنوبر]

تمرین کردن و یادگیری الگوی حرکات دشمنان، مهم‌ترین راه برای استاد شدن در Parry است. به‌هرحال پینوکیو یک قصه‌ی پریانی بوده و بازی هم شدیدا روی Parry زدن متمرکز شده است. این هم ترجمه‌ای دیگر از پینوکیو در دنیای آثار سولز-لایک.

 

[ممد صنوبر]

بازیکن این امکان را دارد تا با ترکیب تیغه و دسته‌ی انواع شمشیرها، سلاح خاص خود را بسازد. موضوعی که می‌توان آن را به‌عنوان یک نوآوری جزئی نسبت‌به سایر آثار سولز-لایک به‌حساب آورد. علاوه‌بر شمشیر، یک دست مصنوعی هم روی پیکر پینوکیو تعبیه شده که مکملی برای نبرد با شمشیر به‌حساب می‌آید. با نزدیک شدن به‌پایان بازی و متنوع شدن دشمن‌ها، روند Lies of P سخت و سخت‌تر می‌شود.

 

[ممد صنوبر]

با کاوش در محیط بازی و انجام مأموریت‌های جانبی، پاداش‌های خوبی به‌دست می‌آورید و می‌توانید خودتان را ارتقاء بدهید. مأموریت‌هایی که گاهی اوقات یک سری انتخاب اخلاقی و مهم را در برابرتان قرار می‌دهند و قدرت دروغ گفتن پینوکیو را تست می‌کنند. آنچه که در این لحظات انتخاب می‌کنید، روی پایان بازی اثر مستقیم دارند؛ پس حواس‌جمع انتخاب کنید. خلاصه که بازی از نظر گیم‌پلی با وجود اینکه نوآوری خاصی نداره اما تونسته فرمول آثار سولز-لایک رو به‌بهترین شکل ممکن اجرا کنه و یک سولز-لایک همه چیز تموم باشد.