جهانگردی بهترین هتل‌های جهان در سال ۲۰۲۵

[ROKH]

در بار، نِگرونی‌ها زیر تیرهای چوبی که چند دهه پیش از یک برج قرون وسطایی آورده شده‌اند، مخلوط می‌شوند، در حالی که پشت پنجره‌ای شبیه آکواریوم، سرآشپزها در حال آماده کردن هشت‌پا و پولنتا هستند. تپه‌های اطراف و آثار مرموز معدن را می‌توان با دوچرخه برقی یا چهارچرخه کاوش کرد، اما بیشتر مهمانان از روی تخته‌پل به سمت سواحل خالی قدم می‌زنند یا کنار استخر با یک لیوان ورمنتینو لم می‌دهند و بعداً در پیاتزا گرد هم می‌آیند تا شاهد غروب خورشید باشند. کاملاً اصیل و منحصربه‌فرد.

 

[ROKH]

هتل رومئو، ایتالیا​

 

[ROKH]

وقتی وارد رومئو روما می‌شوید، فوراً خود را در مکانی واقعاً منحصر به فرد خواهید یافت. این تا حدی به خاطر طراحی زها حدید است — مرمر کارارا که به شکل منحنی‌های جسورانه صیقل داده شده، چوب آبنوس ماکاسار، و طراحی‌ای که یادآور سفینه فضایی از آینده است. اما همچنین به این دلیل که همه این‌ها در یک پالازوی قرن شانزدهم اتفاق می‌افتد، جایی که آثار باستانی کشف شده‌اند، مانند سر مرمری لوییا دروسیلا، همسر امپراتور آگوستوس.

 

[ROKH]

تنها چند قدم با میدان پیاتزا دل پاپولو فاصله دارد، در خیابان ویا دی ریپتا، برخی از ۷۴ اتاق و سوئیت هتل به‌شدت آینده‌نگرانه طراحی شده‌اند، در حالی که برخی دیگر دارای نقاشی‌های دیواری اصلی هستند که تضادی با سرویس‌های بهداشتی مدرن و گرمای ماده کرایون — ماده سفید وان‌های ایستاده در وسط اتاق‌ها — ایجاد می‌کند.

و سپس رستوران آلن دوکاس، اولین تجربه بزرگ این سرآشپز فرانسوی پس از افتتاح هتل خواهر در ناپل است و تنها بخش ملک است که برای عموم باز است. (هتل برنامه عضویتی برای دسترسی به باشگاه ورزشی، اسپا و سایر فضاهای مشترک داخل مجموعه معرفی خواهد کرد.)

آقای دوکاس نه تنها با بشقاب صدف و کنگر فرنگی و با پونتارله — سبزی محبوب رم — پیروز می‌شود، بلکه با صبحانه‌ای که بسیار ظریف و به‌صورت لحظه‌ای سر میز تهیه می‌شود نیز موفق است. املت را امتحان کنید؛ عالی و به لطافت یک پر.

تجربه‌ای که نباید از دست داد: اتاق سم‌زدایی با نمک سیسیلی در اسپا توسط سیسلی پاریس.

 

[ROKH]

پالاتزو تالیا، رم، ایتالیا​

 

[ROKH]

در فیلم‌های لوکا گوآدانی‌نو، کارگردان «Call Me By Your Name»، خانه‌ها کمتر نقش مکان دارند و بیشتر نقش شخصیت‌های اصلی را بازی می‌کنند. این زیبایی‌شناس ایتالیایی در سال ۲۰۱۷ استودیوی طراحی داخلی خودش را تأسیس کرد. برای نخستین پروژه هتلی‌اش، استعدادش را در «روایت ابعادی» به فضاهای عمومی موزه‌مانند پالازو تالیای ۲۶ اتاقه به کار برد. این بازسازی جاه‌طلبانه‌ی یک پالازوی رنسانس قرن شانزدهم است که به‌عنوان معتبرترین مدرسه اشرافی رم، بیش از سه قرن کاردینال‌ها و شخصیت‌های برجسته را تربیت کرده است.

ورودی تالیای اکنون دری است به دنیای سینمایی منحصر به فردی که توسط گفت‌وگوی معاصر گوآدانی‌نو با گذشته ساختمان خلق شده است. فضای کلی کنجکاوانه‌ای آینده‌نگرانه است. یک لوستر سه متری از دهه ۱۹۴۰ نور نقره‌ای را به عنوان رابطی بین قدیم و جدید می‌تاباند. موکت‌هایی به رنگ‌های صورتی توت، قرمز هماتیت و طرح‌های سبز ورونا بازتابی مدرن از سقف‌های نقاشی‌شده‌اند. صندلی‌های مدولار روی کف سنگ مرمر قرن هفدهم تالار اجتماعات یادآور فیلم «۲۰۰۱: یک ادیسه فضایی» هستند. تنها چیزی که کم است، فیلم‌نامه است.

 

[ROKH]

پالاتزو دوراتزو، جنوا، ایتالیا​

 

[ROKH]

بیش از یک هتل، پالازو دورازو پروژه‌ای شاخص از امانوئلا بریگنونه کاتانئو و همسرش جاکومو کاتانئو آدورنو است، که خانواده‌شان مالک این پالازو هستند. این پروژه با تلاش‌های گسترده‌تر احیای شهری همسو است که هدف آن بازگرداندن جنوا به جایگاه یکی از پایتخت‌های بزرگ اروپا است.

این عمارت باروک کنار آب که بیش از ۴۰۰ سال در همان خانواده بوده، نجات یافته و به شکلی ظریف و باشکوه به هتلی بوتیک تبدیل شده که استاندارد جدیدی از لوکس بودن را در شهری که شدیداً به تجدید نیاز داشت، ایجاد می‌کند. پالازو دورازو دارای ۱۲ سوئیت است که با آثار عتیقه‌ای در حد موزه مبله شده‌اند، و تعدادی از آن‌ها مزین به نقاشی‌های دیواری باشکوه باروک هستند. این هتل بیش از اقامتی مجلل، روایتگر تاریخ شهری است که زمانی قدرت دریانوردی و بانکی بزرگی بود، و در شکوه تنها ونیز رقیبش محسوب می‌شد.

 

[ROKH]

Eriro Alpine Hide, اروالد، اتریش​

 

[ROKH]

تا سال گذشته، بسیاری از اسکی‌بازان و کوهنوردانی که در کوه‌های وترشتاین کاوش می‌کردند، معمولاً در نزدیکی پایگاه اِر‌والدر (که همسایه زوگ‌اشپیتزه، بلندترین قله آلمان است) اقامت داشتند. اما این وضعیت قبل از افتتاح اریرو بود که در ارتفاع ۵۰۸۵ فوت قرار دارد و نه تنها به خاطر موقعیت اسکی این-اوت (مستقیم روی مسیر اسکی) بلکه به دلیل مهارت فوق‌العاده‌ای که زیبایی خام مواد محلی را به نمایش می‌گذارد، برجسته است.

داخل این ساختمان سبک چالتی پر از تضاد است: فرش‌های پشمی بولوکل روی کف‌های سنگی پهن شده‌اند و پنل‌های شبکه‌ای خشن از چوب درخت کاج و صندلی‌های صاف با پشت‌های منحنی رستوران را تزئین می‌کنند. هر ۹ اتاق حال و هوایی دقیق و جزئی‌نگر دارد – چراغ‌های کنار تخت از سنگ ساخته شده‌اند، وان‌های حمام از تنه درخت هستند و نور دائماً در حال تغییر است.

غذاها ریشه در محیط اطراف دارند (شام‌ها از سبک خانوادگی تا منوی شش‌مرحله‌ای متغیر است) و درمان‌های اسپا از روغن‌هایی ساخته شده از گیاهان دارویی جمع‌آوری شده تهیه می‌شوند. همچنین یک استودیوی یوگا، فضایی خلاقانه برای نقاشی و سفالگری و برنامه‌ای از فعالیت‌های بیرونی شامل پیاده‌روی‌های مدیتیشن‌محور و برف‌کفش‌سواری وجود دارد. اینجا جایی است برای ارتباط با طبیعت، در هر سطحی.