همگانی به وقت شعر ♡

[آنی خانوم]

می دانی جانا؟
سخت تر از دلتنگی چیست؟
درد بی خبری...........
می دانی وقتی بی خبر باشی لحظه ای گم میشوی در جهنم جدایی وبعد ساعت ها اشک میریزی و در نبودش ویران می شوی.........
افسرده میشوی. .........
خودت با خودت دعوا میکنی دعوایت سر میگیرد و...
خودت با خودت قهر میکنی ........
خودت ،خودت را گم میکنی........

ولحظه ای بعد خودت را در بهشت خیال با او پیدا میکنی مچش را میگیری اما او ترسی از رسوایی ندارد.....
واین بار تو باخودت قهر میکنی ..
این تو گم میشوی وخودت دنبال تو میگردد.....
و ثانیه ای بعد خودت مچ تورا در برزخ انتظار آمدنش میگیرد.......
واین بار ساعت ها خودت با خودت برای خودت گریه میکنی. .......

 

[آراد]

عشق و جنون حک شده پیشانی ام
بس که پر از هجر و پریشانی ام

شعر شدم بهر صفای لبت...
حیف که یک دفعه نمی خوانی ام

تا که سرشک از نگهم جاری است
کاش که با خنده نرنجانی ام

با همه خاموشی یادت ز من
در پی آن وعده ی پنهانی ام

از همه ی عمر و هوای تو باز
حبس همان یک شب بارانی ام

غرق نگاه تو شدن عیب نیست
عیب در این است که قربانی ام

 

[کیـانـا.T]

این روزها که می گذرد، هر روز
در انتظار آمدنت هستم
اما
با من بگو که آیا، من نیز
در روزگار آمدنت هستم ؟

 

[آراد]

حرفی اگر از سی*ن*ه خیزد ،می شود فریاد
از سی*ن*ه ها کی میشود ،این حرف ها آزاد؟

بر من ببخش گاهی اگر یادت نمی افتم؛
من خویش را هم گهگاهی میبرم ازیاد

ما خود زیان خویش را با چشم می دیدیم
چون طالب حق بوده ایم در دامن بیداد

این زندگی چیزی شبیه تنگ ماهی هاست
هرکس که در این دایره افتاد،بر افتاد

در آسمان ها یا زمین هرگز نمیدانیم؛
با ما چه خواهد کرد این زندان بی ابعاد

ما روحمان را باد برد و جسممان فرسود
بر سنگ قبرِ ما ننویسید؛ روحش شاد

 

[کیـانـا.T]

ای عشق به شوق تو گذر می‌کنم از خویش

تو قاف قرار من و من عین عبورم

 

[آراد]

بـا کـه گـویـم راز دل بـا حـالت حیـرانی ام
عــالمـی شـد با خبـر از هـق هـقِ پنهـانی ام

تـشت رسـوایی ز بـام دل فـتاده اینـچـنیـن
چون توان پنهان کنم این بی سرو سامانیم

حـبس آغــوشم ولی دلخـون ز جور روزگار
در مـیانِ بـــازوانِ ســــرد تــو زنـــدانی ام

من چـه کـردم نـازنین کـز روزگار واپســین
می زنی تیــغِ جـفا،،،،،، اما، نمی میـرانـی ام

ایـن چه رسم دلبری با عـاشـق دلـداده است
یک قدم می خوانی وصدها قدم میرانی ام

آمـدم تـا جـان فــدای مقـدـم جـانـان کـنـم
از سـر دلـدادگی مۺغـولِ دسـت افـشانی ام

رفتـی و دل در فـراقـت گـریه ها دارد هنـوز
من چـو دریایی ز امـواجِ غـمـت طوفانی ام

لـرزه بر جـانـم زدی با مــوج زلـفت بی وفـا
شـد گـسل ها ی نــگاهت عــامل ویـرانی ام

اینکه میبارد زجشمانم فـقط خون دل است
پشت پلـکم حلـقـه بسـته ، ساحل بارانی ام

 

[کیـانـا.T]

دوست دارمش ...!
مثل دانه‌ای که نور را
مثل مزرعی که باد را
مثل زورقی که موج‌ را
یا پرنده‌ای که اوج را
دوست دارمش ...!

#فروغ‌فرخزاد

 

[آراد]

در ره منـزل لیلی که خطـرهاست در آن؛
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی؛

 

[کیـانـا.T]

‌

نامه نوشتن چه سود چون نرسد سوی دوست...

#سعدی

 

[آراد]

تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد.؛
این قدر دانم که از شعر ترش خون می‌چکید؛