مجموعه اشعار بیدل دهلوی؛

[mobina01]

شکوهٔ اسباب تاکی؟ زندگانی مفت نیست

تا سری داریم باید دردسر برداشتن

 

[mobina01]

آتش زن و نظاره ی بیتابی ما کن

جزسوختن آخربه چه باب است دل ما

 

[mobina01]

فریبم می‌دهد آسودگی ای شوق تدبیری
به رنگ غنچه خوابی دیده‌ام ای صبح تعبیری

ندانم دل اسیرکیست اما اینقدر دانم
که درگرد نفس پیچیده است آواز زنجیری

جهان میدان آزادی‌ست اما مرد وحشت‌ کو
نبالید از نیستان تعلقها نی‌تیری

به مغروران طاقت بر نمی‌آیی مدارا کن
نیاز سرکشان دارد خم تسلیم شمشیری

دل غافل به خاک تیره برد آخرشکست خود
غبار زندگی هم بود اگر می‌کرد تعمیری

چه خواهدکرد با ما صافی آیینهٔ دلها
گرفتم آه من خون‌ گشت و پیدا کرد تاثیری

نماز بیخودی تکلیف ارکان برنمی‌دارد
چو خون بسملم یک سجدهٔ شوق زمین‌گیری

نفس هر پر زدن‌ گرد دو عالم رنگ و بو دارد
ز صید خود مشو غافل که داری طرفه نخجیری

به آسانی مدان آیینهٔ دیدارگردیدن
صفا در پردهٔ زنگار دزدیده‌ست شبگیری

من و مشق ندامتهاکه چون مژگان قربانی
نشد ظاهر ز چندین خانه‌ام یک اشک تحریری

نمود معنی احوال من صورت نمی‌بندد
مگر سازد خیال موی مجنون کلک تصویری

شب مهتاب ذوق گریه دارد فیض‌ها بیدل
کدامین بیخبر روغن نخواهد از چنین شیری

 

[mobina01]

هر جا نفسی هست زهستی گله دارد
دیوانه و هشیار همین سلسله دارد

بر وحشت ما خرده مگیرید که عاشق
چون اشک همین یک دل بی حوصله دارد

 

[mobina01]

خنده‌ام صبحی به صد چاک‌گریبان آشناست
گریه سیلابی به چندین دشت‌و دامان آشناست

سایه‌ام را می‌توان چون زلف خوبان شانه‌کرد
بس‌که طبع من به صد فکر پریشان آشناست

دستم از دل برنمی‌دارد گداز آرزو
سیل عمری شدکه با این خانه ویران آشناست

از فسون ناصحان بر خویش می‌لرزم چو آب
یک تن عریان من با صد زمستان آشناست

جور حسن و صبر عاشق توأم یکدیگرند
با خدنگ او دل من همچو پیکان آشناست

دورگرد وصلم اما در تماشاگاه شوق
با دلم تیر نگاهش تا به مژگان آشناست

نیستم آگه چه‌گل می‌چینم از باغ جنون
اینقدر دانم که دستم باگریبان آشناست

هیچکس در بارگاه آگهی مردود نیست
صافی آیینه باگبر و مسلمان آشناست

غرق دل شو تا به اسرار حقیقت وارسی
قعر این دریا همین با غوطه‌خواران آشناست

ما جنون‌کاران ز طاقت یک قلم بیگانه‌ایم
سخت جانی با دل صبر آزمایان آشناست

بزم وصل و هستی عاشق خیالی بیش نیست
قطره دست ازخود بشو، هرچند توفان آشناست

بیدل این محفل نهان درگریهٔ شمع است و بس
داغ آن زخممم‌که با لبهای خندان آشناست

 

[mobina01]

یارب تو به حیرتم هم آغوشی بخش
با مخمصه‌ی شعور کم جوشی بخش

ز‌اندیشه‌ی آینده خلاصم گردان
از یاد گذشته‌ها فراموشی بخش

 

[mobina01]

شب محو انتظار تو بودم،
دميد صبح،

گشتم به ياد روي تو،
قربان آفتاب...

 

[mobina01]

زبان حال عاشق گر دعایی دارد این دارد
که یارب مهربان‌گردان دل نامهربانش را

تحیرگلشن است اماکه دارد سیر اسرارش
خموشی بلبل است اماکه می‌فهمد زبانش را

 

[mobina01]

ز نقشِ پایِ تو بوی بهار می آید

بیا که جبهه نهم بر زمین و گل چینم...

 

[mobina01]

چو آن اشکی که گردد خشک در آغوش مژگان‌ها

به عشقت در طلسم نیشتر دارم جگر پنهان....