مجموعه اشعار بیژن جلالی

[ترنم مبینا]

مرگ است

که ما را می راند

از صبح تا شام

تا زنده باشیم

برای خوردن و خوابیدن

و مردن

 

[ترنم مبینا]

خیالی را بازسازی کنیم

که دست و پایش را

باد برده است

خیالی را در تاریکی

باز یابیم

بی سر و تن و بی نگاه

و دوباره خیالی بسازیم

به امید راندن نگاه خود

به آن سوی تاریکی ها

 

[ترنم مبینا]

در تاریکی ها

به کدام سو می رویم

و در کدام افق صورت نورانی

خورشید را جستجو می کنیم

در تاریکی ها

کدام ستاره را در افق سر نوشت

می نگریم

و آرزوهای خود را نورانی

می خواهیم

 

[ترنم مبینا]

شعر سخن گفتن

از ناممکن هاست

شعر سخن گفتن

از معجزه ایست

که هرلحظه اتفاق

می افتد

 

[ترنم مبینا]

زندگی کردن

دیدار ناممکن

که هر لحظه ممکن می شود

 

[ترنم مبینا]

افسوس که زندگی کردن

ناممکن است

ولی همچنان هستیم

در آرزوی همه چیز

و می رویم و می آییم

 

[ترنم مبینا]

از کدام سیاره

از کدام جهان

و از کدام معشوقه

سخن خواهم گفت

که سیاره ای دیگر باشد

و جهانی دیگر

و معشوقه ای دیگر

 

[ترنم مبینا]

ته کوچه برای گربه

نا آشنا شده است

چند درخت هنوز باقی است

و چند دیوار برداشته

شده است

ساختمان سیمانی به جای استخر

و چمن اطراف آن

و آستانه ساختمانی قدیمی

که نا پدید شده است

فضای ته کوچه برای گربه

نا آشنا شده است

 

[ترنم مبینا]

دست تکان می دهد

به سوی من

اینک که رفته است

و دیگر بر نمی گردد

از آن سوی خاطره

 

[ترنم مبینا]

تسلیم یک یک

برگ ها شدن

ما را به جای دوری

نمی برد

در همین جهان هستیم

یکباره با درخت

و سبزی آن