مجموعه اشعار بیژن جلالی

[ترنم مبینا]

برای رسیدن به شعر

با بادها تا دور تر ها

رفتم

در جهت حرکت باد بزن ِ

تقدیر

و گاه به سوی دریا

دویدم

و گاه به سوی صحرا

من در این جهت و آن جهت

رفتم

و به این سو و آن سو رفتم

تا به شعر رسیدم

و از شعر گذشتم

 

[ترنم مبینا]

چون در طول تاریخ

در مقابل واقعیت غیر قابل قبول

قرار داشته ایم ناچار شعر گفته ایم

 

[ترنم مبینا]

سایه ی تو را می خوانم

و در آن شنا می کنم

و به ژرفا می روم

برای یافتن مرواریدی که

گم کرده ام

 

[ترنم مبینا]

کتابی را می خواهم

نا خوانا

که در لابلای سطر هایش

خیالی را تماشا کنم

گنگ

و آرزویی را ببینم

نا ممکن

کتابی را می خواهم

نا خوانا

که آینده ی روح من

باشد

 

[ترنم مبینا]

چگونه خاک باغهای درروس را

توبره می کنند

برای ساختن خانه های بزرگ

آنها که در آخر کار

مشتی خاک را می بلعند

 

[ترنم مبینا]

تو می گریختی

از این زن به آن زن

و صورت و تن آنها را

به عاریت می گرفتی



لحظه ای به آب ها

خیره می شدم

و سپس تو را می نگریستم

که دور تر می رفتی

تا درختی شعری یا ابری

یا سیاه سیاهی

که از چشم آسمان

چون قطره اشکی

فرو می افتد

 

[ترنم مبینا]

عشق ما

صدایی شد

در دهان پرنده ای

و به دور دست ها رفت

و بین شاخ و برگ درختان

گم شد

 

[ترنم مبینا]

روی دریا خم شده بودم

دریا شب بود

چند ستاره در ته دریا

می درخشید

و اذرخشی را می دیدم

که لبخند تو بود

و سیاهی امواج را

به هم می دوخت

 

[ترنم مبینا]

حرفی در دهان من گذاشتید

که شعر بود

و من دیگر ندانستم

که چه می گویم

 

[ترنم مبینا]

به یمن آواز

بال و پری خواهیم داشت

و پرواز خواهیم کرد

ولی بر کدام شاخه خواهیم نشست

ما که هنوز آواز خود را

تمام نکرده ایم