آموزشی تاتر ، سخت ترین نوع نوشتن است

[-pariya-]

من به آن مفهوم که بعضی از نمایشنامه نویسان از ابزارهای تکنیکی اسفاده می کنند نویسنده ی مبتکری نیستم. به آثار برشت نگاه کنید!من نمی توانم مثل او از صحنه استفاده کنم . من چنان تخیلی ندارم . بنابراین با شخصیت هایی که می نشینند ، می ایستند یا از در خارج می شوند و داخل می شوندگرفتارم و این تمام کاری است که آنها می توانند انجام دهند

 

[-pariya-]

لاورنس ام بنسکی
ترجمه: مجتبی پورمحسن
هارولد پینتر در دهم اکتبر سال 1930 در هکنی واقع در شرق لندن به دنیا آمد. پدرش یک خیاط یهودی بود. او در سال 1948 وارد آکادمی رویال هنرهای نمایشی شد و سپس به عنوان بازیگر به یک گروه تاتر تجربی پیوست و در تورهایی در سراسر انگلیس و ایرلند شرکت کرد.

 

[-pariya-]

پس از ازدواج با همسرش ویوین مرچنت در سال 1956 ، نوتشتن نمایشنامه ، شعر ، داستان کوتاه ، تک گویی و رمان خودزندگی نامه نوشتی با نام کوتوله ها را شروع کرد. این رمان سرانجام در سال 1990 منتشر شد.

 

[-pariya-]

در سال 1957 او دو نمایشنامه تک پرده ای خود با نام های اتاق و مستخدم لال را تمام کرد و پس از آن نمایشنامه ی بلند مهمانی جشن تولد را نوشت.
پینتر یکی از مشهورترین نمایشنامه نویسان حال حاضر دنیاست.

 

[-pariya-]

از آثار او می توان به چشم انداز و سکوت ، خ*یانت ، روزگار گذشته ، بازگشت به خانه ، آسایش گاه و تک گویی اشاره کرد.
هارولد پینتر چندی پیش در سن هفتاد و پنج سالگی اعلام کرد که برای همیشه نمایشنامه نویسی را کنار گذاشته و پس از این فقط شعر می نویسد.

 

[-pariya-]

از کی و چرا نوشتن نمایشنامه را آغاز کردید؟
اولین نمایشم با نام اتاق را وقتی بیست و هفت سالم بود نوشتم.یکی از دوستانم به نام هنری وولف آن موقع در گروه نمایش دانشگاه بریستول تحصیل می کرد. این گروه نمایش تنها واحد آموزشی نمایش در کشور بود.او فرصتش را داشت تا نمایشی را کارگردانی کند.

 

[-pariya-]

او قدیمی ترین دوستم بود و می دانست که دارم روی یک نمایش کار می کنم . می دانست که ایده ای برای یک نمایش دارم اگر چه آن را ننوشته ام.آن موقع در یک گروه تاتر تجربی بازی می کردم. او به من گفت که باید یک هفته دیگر نمایش را به روی صحنه ببرد. گفتم که واقعا مسخره است. چون ممکن است نوشتن نمایش شش ماه طول بکشد. اما من نمایش را در چهار روز نوشتم.

 

[-pariya-]

خب من سالها نوشته ام . صدها شعر و نثر کوتاه که تعدادی از آنها در مجلات کوچک چاپ شدهبود.یک رمان هم نوشتم که آنقدر خوب نبود که منتشرش کنم و هیچوقت هم این کار را نکردم. پس از نوشتن نمایش اتاق وقتی دیدم چند هفته بعد اجرا نشد بلافاصله نوشتن نمایش مهمانی جشن تولد را شروع کردم.

 

[-pariya-]

چه چیزی باعث شد که اینقدر زود نوشتن نمایش دیگری را آغاز کنید؟
پروسه ی نوشتن نمایش بود که مرا جلو می راند. بعد رفتم اجرای نمایش اتاق را ببینم که تجربه ای قابل توجه بود. چون هیچگاه نمایشی ننوشته بودم مطمئنا هیچ نمایشی را از خودم روی صحنه ندیدم و هرگز یک تماشاگر را هم در مقابل کارم تجربه نکرده بودم.

 

[-pariya-]

تنها کسانی که نوشته هایم را دیده بودند همسر و چند تا از دوستانم بودند. بنابراین وقتی که در بین تماشاگران می نشستم دلم می خواست به همه چیز بشاشم و با سرعت به سمت انباری دوچرخه بدوم.
برخوردبا تماشاگران دیگر چه تاثیری بر شما گذاشت؟