مجموعه اشعار جلیل صفر بیگی

[ترنم مبینا]

در آب که شستی تن بی تابت را
دیدند تمام رود ها خوابت را
لبهام به شکل بوسه-ماهی شده اند
بنداز درون آب قلابت را

 

[ترنم مبینا]

دیوانه و مسـ*ـت دوستت دارم را...
از هر چه که هست دوستت دارم را...
یک لحظه عوض نمی کنم با دو جهان
این یک کف دست دوستت دارم را

 

[ترنم مبینا]

در حنجره هاي ما صدا را بفشار
صوت و سخن و حرف و هجا را بفشار
تاريكي از اين قشنگ تر مي خواهي؟
اي مرگ بيا گلوي ما را بفشار

 

[ترنم مبینا]

انگار همیشه جای یک تن خالی ست
این بار کسی نیست نه!اصلن خالی ست
یک نیمکت نشسته دارم در خود
جای دو نفر همیشه در من خالی ست

 

[ترنم مبینا]

لب های من و تو قطره قطره باران
رفتیم من و تو زیر چتر باران
یک هایکو-بوسه ی طلایی شده است
سطر من و
سطر تو و
سطر باران

 

[ترنم مبینا]

ماسیده شب و سکوت در رگ هایش
چادر زده عنکبوت در رگ هایش
ایلام و هزار زخم کاری بر تن
خون مردگی بلوط در رگ هایش

 

[ترنم مبینا]

با آنکه برای شعله هایش حد نیست
از حال بلوط اگر بپرسی بد نیست
می سوزد و می سوزد و... نه! می رقصد
این سوختگی هنوز صد در صد نیست

 

[ترنم مبینا]

از پل های زیادی پریده ام
در رودخانه های بسیاری غرق شده ام
بارها
شاخ به شاخ شده ام با زندگی
بارها
گلوله خورده ام
و بارها
مرده ام
عشق
از من یک بدل کار حرفه ای ساخته است

 

[ترنم مبینا]

بر خاك نشست و غربت اندوزي كرد
بر دامن خويش ، زخم گل دوزي كرد
ايلام ، زن بلوطي قصه ي ما
يك روز به تنگ آمد و خودسوزي كرد

 

[ترنم مبینا]

انگار تمام باورم زخم شده
یک ایل بلوط در سرم زخم شده
ایلام چه دست های زبری دارد
مثل کف دست پدرم زخم شده