مجموعه اشعار حاجب شیرازی

[DELARAM]

هر که آمد گل ز باغ زندگانی چید و رفت

عاقبت بر سستی اهل جهان خندید و رفت

ک.س در این ویرانه جز یکدانه حاصل برنچید

هر که آمد دانه بذر هوس پاشید و رفت

سر چرا عاقل فرود آرد، به تاجل سلطنت

باید آخر پای خود را در کفن پیچید و رفت

 

[DELARAM]

گر تو هم از رفتن راه عدم ترسی مترس

بس که آسانست این ره می‌توان خوابید و رفت

بس که در گل گل عذاران خفته در پهلوی هم

همچو شبنم میتوان در روی گل غلتید و رفت

در جهان از رفتن معراج خود ترسی مترس

بسکه خوش جائیست با سر میتوان گردید و رفت

 

[DELARAM]

«حاجب » اندر دار دنیا میل آسایش نداشت

چند روزی آمد و یاران خود را دید و رفت

 

[DELARAM]

یار آنقدر، به حسن بنازید و ناز کرد

کش روزگار هستی خود را نیاز کرد

با حقه بازیش فلک حقه باز باخت

باید قم*ار با فلک حقه باز کرد

زاهد ز کعبه رخت به دیر مغان کشید

تبدیل بر حقیقت مطلق مجاز کرد

 

[DELARAM]

گر مسجد است میکده و قبله خم می

باید به هفت وقت به مستی نماز کرد

زاهد بیا، به مسجد و میخوارگان ببین

کاین خانه را خدا ز، ریا بی نیاز کرد

تا این سرای را، در رحمت نمود باز

درهای کذب و نکبت و زحمت فراز کرد

 

[DELARAM]

دانست عشق من ذهب خالصم به عهد

چون کوره گشت بوته خود شکل گاز کرد

کوتاه پای ظلم و دراز است دست عدل

باید نشست راحت و پائی دراز کرد

دهر مشعبد فلک حقه باز، را

حق دست بست و بسته ارباب راز کرد

 

[DELARAM]

جز آرزو، چه صرفه و سود، از جهان برد

آن ک.س که عمر صرف طمع وقت آز کرد

«حاجب » بگوی مردم آزاده را خدای

ممتاز کرد و قابل هر امتیاز کرد

 

[DELARAM]

جهان جای آرام و راحت ندارد

بجز محنت و رنج و زحمت ندارد

به دنیا مبندی دل ار عاقل استی

که این دهر جز زجر و ذلت ندارد

به نعمت مشو غره منعم که نعمت

ثمر در جهان غیر نقمت ندارد

 

[DELARAM]

عزیز خدا هست آن ک.س به باطن

که در ظاهر او ملک و دولت ندارد

اگر اهل حقی و معصوم و پاکی

بزن قید آن زن که عصمت ندارد

بود دشمن مرد آن زن که لطفش

به غیر است و با شوی الفت ندارد

 

[DELARAM]

شود مرد را قدر عالی ز همت

نه مرد است آن ک.س که همت ندارد

ز درویش شد صلح کل جنگ مطلق

که گوید که درویش قدرت ندارد

مخواه از مخنث کفی آب هرگز

مخور نان آن ک.س که غیرت ندارد