فایل شده {حزین} اثر •نازنین هاشمی نسب کاربر انجمن رمان بوک•

[Ciel]

میان دل‌آشوبه‌هایم آمدی و میان قلبم، ماندگار شدی.
میان تب و تاب زندگی‌ام آمدی و در اعماق ذهنم، با اندوهم سازگار شدی.
میان شب‌های بی‌ماهم آمدی و مهتابِ تابناکم شدی.
برای ماندنت در روزگارم، دل که نه
من جان می‌دهم!​

 

[Ciel]

زیبا سرشتم، زیبا بزیست که زندگانی روزی دل‌هایمان را به‌هم پیوند خواهد زد.
در پَس هر طلوع یک غروب است و در پَس هر غروب، یک طلوع درخشان.
من می‌خواهم تو آن غروبی باشی که مرا به‌سوی روشنی می‌برد.
در آسمان لاجوردی صبح و آسمان سیه رنگ شب، خورشید می‌آید و ماه می‌آید.
بگویم تو برایم قمری یا هور؟
نه... بگذار بگویم تو برایم یک کهکشانی... !

​

 

[Ciel]

از بام بلند عشق، میان تباهی افتادم.
من در قعر این تاریکی ترسانم و تو در بطن عشقِ دیگری، خوشحال.
این رسمِ زمانه، عادلانه نیست...
بنگر من بی‌تو دستانم خالی‌ست، دلم تهی‌ست و دیگر اثری ز تو در این خانه هم پیدا نیست. ​

 

[Ciel]

کاش همان زمانی که رهسپار شدی و رفتی...
یادگاری‌هایت را نیز باخود می‌بردی.
من با شمیم نشسته‌ی بابونه‌‌ی وجودت، روی لباسم چه کنم؟
من با آن‌همه خاطره، با تصوّر آن نگاه نیلی رنگت چه‌کنم؟
من با این من، با این آدم بی‌منطق چه‌کنم؟


​

 

[Ciel]

از دیوار مخروب دلم یک شاخه گل یاس، روییده است.
نمی‌دانم آن شاخه را بچینم و بسازم دیوار دلم را! یا بماند شاخه و بگیرد جان ز تنم را؟
یاسم... تو ماندی میان دلِ بی‌تابم و بنگر
آوار شد خشت‌به‌خشت این مخروبه.​

 

[Ciel]

عجیب است!
عشق همانند بال یک پرنده است.
گاه میان یورش دردها می‌شکند و گاه
میان اَبرهای پنبه‌ای آسمان، بر فراز نیلِ نیلگون می‌رقصد.
بال‌های من شکسته بود، دیگر نای پرواز نداشت.
زمانی که مرهم دستانت، روی بال‌هایم نشست...
تازه من معنای پرواز را فهمیدم. ​

 

[Ciel]

خسته از جنونم و خسته ز دلدادگی‌.
گاه، دل بی‌تابم هوایت را می‌کند و گاه دیوانگی‌ام، مُهر جنون می‌زند بر پیشانی‌ام.
خواستنت یک مِهر الهی بود و تو، لایق این حس نبودی.
رویایت در سرم یک دنیا بود، تو حتی لایق این رویا هم نبودی.
​

 

[Ciel]

از تو نخواستم همانند فرهاد برایم، بیستون بتراشی.
از تو نخواستم به‌سان مجنون، دیوانه‌ی لیلی باشی.
از تو نخواستم همانند افسانه‌ها عاشقم باشی.
من از تو، فقط خودت را خواستم.
مِهر و عطوفت قلبت را که به من بدهی گویی، برایم هزاران بیستون تراشیدی. ​

 

[Ciel]

در سری که عشق نباشد، میلی به پرواز نیست.
در دلی که نور نباشد، میلی به قدم برداشتن روی طاق مهتاب نیست.
تن و جانم اگر بیمار باشد، هیچ مرهمی جزء دیده‌ی دل‌فریبِ یار نیست. ​

 

[Ciel]

تا دردی آشکار شد، نام تو در ذهنم نقش بست.
تا قلبی دردناک تپید، تو به یادم آمدی.
تا دلی تنگ شد، تو در اعماق جانم خالی بودی.
ای دلم تهی ز تو
فنجان وجودم را با عطر تنت پُر کن. ​