مجموعه اشعار حضرت مولانا

[mobina01]

برخیز که جان است و جهان است و جوانی
خورشید برآمد بنگر نورفشانی

هر سوی نشانی ست ز مخلوق به خالق
قانع نشود عاشق بی‌ دل به نشانی

 

[mobina01]

عشق را با پنج و با شش کار نیست
مقصد او جز که جذب یار نیست

قوت نقاش باشد آن که او
هم تواند زشت کردن هم نکو

 

[mobina01]

آن لقمه که در دهان نگنجد به طلب
وان علم که در نشان نگنجد به طلب

سریست میان دل مردان خدای
جبریل در آن میان نگنجد به طلب

 

[mobina01]

رو مرکب عشق را قوی ران و مترس
وز مصحف کژ آیت حق خوان و مترس

چون از خود و غیر خود مسلم گشتی
معشوق تو هم توئی یقین دان و مترس

 

[mobina01]

خویش من آن است که از عشق زاد
خوش‌تر از این خویش و تباریم نیست..

 

[mobina01]

یک زمان تنها بمانی تو ز خلق
در غم و اندیشه مانی تا به حلق

این تو کی باشی که تو آن اوحدی
که خوش و زیبا و سرمست خودی

 

[mobina01]

بنمای بمن رخ ای شمع طراز
تا ناز کنم نه روزه دارم نه نماز

تا با تو بوم مجاز من جمله نماز
چون بی‌تو بوم نماز من جمله مجاز

 

[mobina01]

مرا دلخسته کردی، جرمم این بود
که از مژگان خیالت را بجستم!

 

[mobina01]

زنبور نیم که من بدودی بروم
یا همچو پری به بوی عودی بروم

یا سیل شکسته تا برودی بروم
یا حرص که در عشوهٔ سودی بروم

 

[mobina01]

گفتمش در دل و جانی، تو بگو من چه کنم؟
گفت نبض ضربانی، تو بگو من چه کنم