مجموعه اشعار خواجوی کرمانی

[MHP]

گرت چو مورچه گرد شکر برآمده است
تو خوش برآی که با جان برابر آمده است


بنوش لعل روان چون زمرد سبزت
نگین خاتم یاقوت احمر آمده است


بگرد چشمهٔ نوش تو سبزه گر بدمید
ترش مشو که نبات از شکر برآمده است


ز خط سبز تو نسخم خوش آمدی و کنون
خط غبار تو خود زان نکوتر آمده است


تو خوش درآ و مشو در خط از من مسکین
که خط بگرد عذار تو خوش درآمده است


شه حبش که ز سرحد شام بیرون راند
کنون بتاختن ملک خاور آمده است

 

[MHP]

ز سهم ناوک ترکان غمزه‌ات گوئی
که هندوئیست که نزد زره گر آمده است


کند بسنبل گردنکشت زمانه خطاب
که خادمی تو در شان عنبرآمده است


میان مشک و خطت فرق نیست یک سر موی
ولیک موی تو از مشک برسرآمده است


گمان مبر که برفت آب لعلت از خط سبز
که لعل را خط پیروزه زیور آمده است


بیا بدیدهٔ خواجو نگر که خط سیاه
بگرد روی چو ماهت چه در خور آمده است

 

[MHP]

چو سرچشمهٔ چشم من دیده است
لب غنچه برچشمه خندیده است


بدان وجهم از دیده خون می‌رود
که از روی خوب تو ببریده است


چرا کینه‌ورزی کنون با کسی
که مهر تو پیش از تو ورزیده است


نهان کی کند خامه رازم که او
تراشیدهٔ ناتراشیده است


مرا غیرت آید که مکتوب تو
چنین در حدیث تو پیچیده است


اگر جور برما پسندی رواست
پسند تو ما را پسندیده است


از آن از لب خویشتن در خطم
که خطت بحکم که بوسیده است


قلم را قدم زان قلم کرده‌ام
که بر گرد نام تو گردیده است


دریغ از خیالت که شب تا بروز
مرا مونس مردم دیده است


چو نام تو در نامه بیند دبیر
بچشم بصیرت ترا دیده است


از آن چشم خواجو گهربار شد
که خط تو بر دیده مالیده است

 

[MHP]

مسیح روح را مریم حجابست
بهشت وصل را آدم حجابست


دلا در عاشقی محرم چه جوئی
که پیش عاشقان محرم حجابست


برو خود همدم خود باش اگر چه
برصاحبدلان همدم حجابست


مکش جعدش که پیش روی جانان
شکنج طره پرخم حجابست


ز هستی در گذر زیرا که در عشق
نه هستی شور و مستی هم حجابست


اگر دم در کشی عیسی وقتی
که در راه مسیحا دم حجابست

 

[MHP]

به خون در کعبه باید غسل کردن
که آب چشمهٔ زمزم حجابست


بخاتم ملک جم نتوان گرفتن
که پیش اهل دل خاتم حجابست


ز یم حاصل نگردد گوهر عشق
که در راه حقیقت یم حجابست


اگر مرد رهی بگذر ز عالم
که نزد رهروان عالم حجابست


برو خواجو که پیش روی بلقیس
اگر نیکو ببینی جم حجابست

 

[MHP]

دلا جان در ره جانان حجابست
غم دل در جهان جان حجابست


اگر داری سری بگذر ز سامان
که در این ره سر و سامان حجابست


ز هستی هر چه در چشم تو آید
قلم در نقش آن کش کان حجابست


زلال از مشرب جان نوش چون خضر
که آب چشمهٔ حیوان حجابست


عصا بفکن که موسی را درین راه
چو نیکو بنگری ثعبان حجابست


بحاجب چون توان محجوب گشتن
که حاجب بر در سلطان حجابست

 

[MHP]

بحکمت ملک یونان کی توان یافت
که حکمت در ره یونان حجابست


بایمان کفر باشد باز ماندن
ز ایمان در گذر کایمان حجابست


ترا ای بلبل خوش نغمه باگل
گر از من بشنوی دستان حجابست


میان عندلیب و برگ نسرین
هوای گلبن و بستان حجابست


ز درمان بگذر و با درد می‌ساز
که صاحب درد را درمان حجابست


حدیث جان مکن خواجو که درعشق
ز جان اندیشهٔ جانان حجابست

 

[MHP]

رخش با آب و آتش در نقابست
لبش با آتش اندر عین آبست


شکنج طره‌اش برچهره گوئی
که از شب سایبان برآفتابست


لب شیرین او یا جان شیرین
خط مشکین او یا مشگ نابست


عقیقش کاتش اوآب لعلست
عذارش کاب او آتش نقابست


شکردر اهتمام پر طوطیست
قمر در سایهٔ پر غرابست

 

[MHP]

ز چشمش فتنه بیدارست و چشمش
چو بختم روز و شب در عین خوابست


عقیق اشک من در جام یاقوت
شراب لعل یا لعل مذابست


سر انگشت نگارینت نگارا
بخون جان مشتاقان خضابست


اگر شورم کنی ورتلخ گوئی
چو طوطی شکرت شیرین جوابست


تن خواجو نگر در مهر رویت
که چون تار قصب بر ماهتابست

 

[MHP]

یاران همه مخمور و قدح پر می نابست
ما جمله جگر تشنه و عالم همه آبست


مرغ دل من در شکن زلف دلارام
یا رب چه تذرویست که در چنگ عقابست


چشم من سودازده یا درج عقیقست
اشک من دلسوخته یا لعل مذابست


ورد سحرم زمزمهٔ نغمهٔ چنگست
و آهنگ مناجات من آواز ربابست


دور از تو مپندار که هنگام صبوحم
با این جگر سوخته حاجت بکبابست