مصاحبه با بابک جهانبخش
اولین باری که آرتا را در آغوش تان گذاشتند به خاطر دارید؟
بله کاملاً واضح یادم هست (با خنده). هیچگاه فراموشم نمیشود. زمانی که مادر ارتا جهت زایمان رفت، مدت زمان طولانی سپری شد تا من را صدا کرده و تولد فرزندم را به من اطلاع دهند. این در شرایطی بود که برخی اشخاص که پیش و بعد از مادر آتا به اتاق زایمان رفته بودند، خیلی زودتر نوزاد شان به دنیا آمده و خبرش را به خانواده‌اش رسانده بودند.
مواجهه با این درنگ موجب شد که به اتاق پرستاری مراجعه کرده و علت این امر را از آنها جویا شوم که آنها در جواب بیان کردند که فرزندتان متولد شده است و ما شما را صدا کردیم. اما گویا در بین سر و صدای زیاد شما متوجه نشدید. پسر شما در بخش نوزادان در کنار کانتر قرار دارد.
پس از آن که خودم را به بخش نوزادان رساندم، نوزادی با پوست قرمز با دماغی بزرگ را در داخل سبد نگهداری نوزادان دیدم. در آن دم، خودم را سرزنش کردم که بابک نباید هیچ وقت دماغ بزرگ دیگران را به سخره می گرفتی، حالا بیا و ببین که پسر خودت با چه دماغ بزرگی متولد شده است! به سرعت دستبند شناسایی او را بر روی دستش نگاه کردم که اطمینان یابم، فرزند من است.
پس از خواندن دستبند، مطمئن شدم که بله فرزند خودم است. پس از آن بستگان و دوستانی که برای عیادت می آمدند تا آرتا را می دیدند، بیان می‌کردند که چه اندازه این پسر شبیه بابک است. در افکارم با خود می‌گفتم که کجای این پسر به من شباهت دارد؟ (با خنده) ولی به تدریج، زمانی که آرتا بزرگتر شد، شباهت او به من نیز افزایش یافت.
