آموزشی داستان نویسی

[- گیتی -]

پله دوازدهم: بازنویسی پس از فاصله زمانی مناسب

پس از گذشت مدتی، حین بازخوانی داستان، متوجه خواهید شد که نسخه اول چه قدر خام است؛

مثلا گفتگوی شخصیت‌ها ضعیف است، شخصیت‌پردازی ناقص است، جذابیت داستان کم است، نثر داستان سست و ناهموار است و...

در این مرحله باید به عیب‌یابی داستان بپردازید. همچنین، غلط‌های املایی و انشایی متن را برطرف کنید.

شاید لازم باشد داستان خود را چند بار بازنویسی کنید. در این صورت، بهتر است داستان را در فواصل زمانی مناسب، بازنویسی کنید.

فاصله گرفتن از داستان، به شما کمک می‌کند در بازنویسی، کاستی‌ها را با شامه تیزتر بیابید، و برای حذف زوائد، با قاطعیت بیشتر عمل کنید.



منبع: نردبان داستان، نوشته سعید تارم (در دست نگارش)

 

[Puyannnn]

1. خودمان را فقط با خودمان مقایسه کنیم افق انتظارات و توانایی ھای هرکس متفاوت ھست.

جهت تلاش برای بهبود مهارت در نویسندگی از توجه کردن به سطح بالاتر یا پایین‌تر و غیره خود داری کرده و برای شروع نویسندگی دوره ای زمانی (مثلا ٩ ماهه) را در نظر بگیریم. پیش از تلاش در این بازه زمانی هرگز مایوس نشویم.

 

[Puyannnn]

2. اختصاص دادن زمانی خاص در روز مثلا نیم ساعت یا بیشتر برای نوشتن یا خواندن.(نوشتن ھرچیزی یا خواندن ھرچیزی)

 

[Puyannnn]

3.در نظر گرفتن موارد تشویق کننده برای خود در زمانی که فکر می کنیم نمی توانیم چیزی بنویسیم.



4. از مهمترین اقدامات در نویسندگی تلاش برای تغییر سبک زندگی می باشد افزودن به دانسته ھای خود در زمینه ھای متفاوت فکری یا ھنری( تلاش برای ارتقا دادن یا گسترده کردن سطح آگاھی ھای متفاوت مثل گوش دادن به موسیقی بهتر یا مطالعات متفرقه مثل تاریخ خواندن)

 

[Puyannnn]

5. از مصرف کردن یا از کالایی کردن خوراک فرھنگی دوری کنیم. (به نفعتونه که به این مورد توجه کنید وگرنه جاتون در زباله دان تاریخه نگید نگفتم)



6. خوب گوش کنیم و خوب ببینیم(گوش چرانی و چشم چرانی) شاید خنده دار بنظر بیاد اما یک نویسنده باید سرش توی کار همه باشه. باید آدمای زیادی رو ببینه باید همیشه توی اجتماع باشه. یادمه ایده یکی از داستان‌های کوتاهم از دیالوگ دو نفر توی مترو گرفته شد.



7. مطالعه تصادفی کتاب (بدون برنامه ریزی قبلی یا بدون پیشنهاد) افکاری جستجو کننده و پرسشگر داشته باشیم. مثلا برید توی یه کتاب فروشی و بی توجه به اسم نویسنده یک کتاب که احتمال میدین از اسمش خوشتون اومده باز کنید و یه نگاهی بهش بندازید. به اینها میگن تجربه‌های تصادفی که گاها خیلی هم شیرین هستند.

 

[ASHVAN]

پس از اینکه خواننده ای کتاب یا داستان کوتاهی را به پایان می رساند، غالباً پایان بندی داستان است که به شدت تأثیرگذار خواهد بود. از بسیاری جهات، کل کتاب در مورد پایانش است: همه چیز برای رسیدن به پایان داستان در کنار هم قرار می گیرند و وقتی داستان تمام می شود، همه چیزِ داستان به آن پایان اشاره دارد.

 

[ASHVAN]

اما نوشتن یک پایان بندی خوب می تواند بسیار سخت باشد. نوشتن یک پایان بندی خوب به نویسنده ای نیاز دارد که کنترل زیادی بر تنش و سرعت روایت داشته باشد. نویسندگان اغلب بسیاری از عناصر پیرنگ را در یک لحظه جذاب جمع می کنند تا یک نقطه اوج پر تنش را ایجاد کنند. این کار ساده ای نیست.

در اینجا چند عنصر کلیدی آورده شده است که می تواند به ایجاد یک پایان مناسب برای کتاب یا داستان شما کمک کند:

 

[ASHVAN]

پایان "صحیح": پایان بندی خوب برای یک داستان باید مطابق با آنچه قبل از آن اتفاق افتاده است باشد. تکنیک امداد غیبی (deus ex machina) که در نمایش نامه نویسی قدیم بسیار استفاده می شد را در نظر بگیرید. در آخرین لحظات، خدایان دست به کار می شوند و افراد را نجات می دهند.

 

[ASHVAN]

امروزه، این نوع پایان ساختگی مورد پسند خوانندگان نیست. پایان بندی باید یک نتیجه گیری منطقی و مناسب برای آنچه قبلاً رخ داده است باشد - نه پایانی بدون پیش زمینه قبلی.

 

[ASHVAN]

عنصر غیر قابل پیش بینی: با وجود اینکه پایان داستان شما باید اتفاقات قبلی را دنبال کند، اما بهترین پایان قابل پیش بینی نیست. این بدان معنا نیست که شما مجبورید حتماً با یک پیچش داستانی (plot twist) خواننده را شوک کنید. بلکه فقط به این معنی است که پایان باید خواننده را تا حدی غافلگیر کند.