آموزشی داستان نویسی

[ASHVAN]

بایدها

• نسبت به خوانندگان خود سخاوتمند باشید. آنها بر شما و کار شما سرمایه گذاری کرده اند. یک پایان مناسب به آنها ارائه دهید و اجازه ندهید عجولانه به نظر برسد.
• آن را غیر قابل پیش بینی کنید اما منصف باشید. خوانندگان داستان شما باید احساس کنند که باید چنین پایانی را حدس می زدند - زیرا شما به اندازه کافی نکات ریزی در متن گنجانده اید - اما احساس نکنند فریب خورده اند.
• هرگز به یک پایان بندی معمولی بسنده نکنید. تا زمانی که از تمام کلمات راضی نشده اید، بر روی آن کار کنید.
• اگر ایده های زیادی برای پایان دادن به داستان دارید، ناامید نشوید. فقط کافیست بهترین را پیدا کنید. در صورتی که مطمئن نیستید، دنبال زیرکانه ترین یا هوشمندانه ترین پایان نباشید. پایانی را انتخاب کنید که به خوانندگان احساسی را منتقل کند.
• تا جایی که لازم است بازنویسی کنید. چه زمانی می توانید مطمئن شوید که به اندازه کافی بازنویسی شده است؟ وقتی از بهتر کردن آن به متفاوت ساختن آن رسیده اید.

 

[ASHVAN]

2. هیچ چیز نمی تواند بعد پایان بیاید

این مطلب واضح است. اما به هر حال بسیاری از مبتدیان فکر می کنند که اگر پایانی مبهم داشته باشند نوشته آن ها پیچیده به نظر می رسد. یا چیزهایی مهم را برای مؤخره (Epilogue) کنار می گذارند. این اشتباه را نکنید.

خوانندگان مدرنی که با تلویزیون و فیلم بزرگ شده اند، انتظار دارند که پایان بندی وظیفه خود را انجام دهد. افراد هنری ممکن است چنین پایانی را خاص بدانند.

همه ما به اندازه کافی چنین دست فیلم هایی را دیده ایم. اکثر مردم بعد از دیدن چنین پایانی می گویند: "واقعاً؟ همین بود؟ حالا باید فکر کنیم که بعد چه اتفاقی می افتد؟"

 

[ASHVAN]

شما به عنوان یک داستان نویس یک کار دارید. دنیایی داستانی را برای خوانندگان خود خلق کنید و تجربه رضایت بخشی را برای آنها به ارمغان بیاورید. آنها وقت و پول خود را سرمایه گذاری کرده اند و اعتقاد دارند که پایانی راضی کننده به آن ها ارائه می شود.

این بدان معنا نیست که هر پایانی باید پایانی خوش باشد. اما خواننده باید بداند چه اتفاقی افتاده است، به سؤالاتش پاسخ داده شود و معماها حل شوند.

اگر در نوشتار خود جهان بینی خاصی را ارائه می دهید، حداقل ثبات داشته باشید. داستان های خود را با شیوه ای که زندگی را می بینید به پایان برسانید.

 

[ASHVAN]

3. قهرمان خود را فراموش نکنید

این ممکن است واضح به نظر برسد. در انتها شخصیت اصلی شما باید در مرکز توجه باشد. همه چیزهایی که او در طول داستان در نتیجه تلاش هایش برای رفع مشکلات، آموخته است باید اکنون او را به شخصی متفاوت تبدیل کند.

شاید تا اینجا او کمبودهایی دارد یا ضعیف و شکست خورده است. اما آرک شخصیت وی در شرف تکمیل شدن است.

این کنش باید در صحنه های کتاب اتفاق بیفتد، نه اینکه فقط در مورد آن باشد یا به یاد آورده شود یا به سادگی روایت شود. با معجزه یا به این دلیل که او به چیزی پی برده است نمی توان آن را حل کرد. او باید عمل کند. این همان چیزی است که خواننده را وادار به پاسخ احساسی می کند، و اگر شما را هنگام نوشتن تحت تأثیر قرار دهد، خواننده شما را بیشتر تحت تأثیر قرار خواهد داد.

 

[ASHVAN]

برای نوشتن یک پایان بندی، خود را همانند کاپیتان یک هواپیما ببینید. شما خوانندگان خود را به سفری طولانی و پرحادثه برده اید. حالا آن را برای فرود آماده کنید.

 

[Puyannnn]

در نوشتار زاویه دید به دو مفهوم اشاره دارد.

در نوشتار غیر داستانی و یا در یک بحث، زاویه دید در واقع نحوه تفکر شما در مورد یک موضوع است. به بیان دیگر نظر و عقیده شماست.
در داستان و رمان، زاویه دید موقعیت راوی در توصیف وقایع است.

 

[Puyannnn]

چرا زاویه دید اهمیت دارد؟
زاویه دید ازین جهت دارای اهمیت است که تمام داستان شما از فیلتر این زاویه دید عبور می کند. هر چیزی در داستان شما باید از یک زاویه دید ارائه شود. بنابراین اگر به طور صحیح از زاویه دید برای داستان خود استفاده نکنید کیفیت داستان خدشه دار می شود.

 

[Puyannnn]

4 نوع زاویه دید
در این جا 4 زاویه دید اصلی در داستان نویسی آمده است:

زاویه دید اول شخص:
در زاویه اول شخص، "من" داستان را می گویم. راوی در درون داستان است و تجربیات خود را مستقیماً گزارش می کند.

زاویه دید دوم شخص:
داستان به شما گفته می شود. این نوع زاویه دید در رمان ها معمول نیست اما در ادبیات غیرداستانی معمولاً بکار می رود.

 

[Puyannnn]

زاویه دید سوم شخص محدود:
داستان در مورد شخص سومی یعنی "او" است. این نوع زاویه دید بسیار در رمان ها استفاده می شود. راوی خارج از داستان قرار دارد و تجربیات شخصیت داستان را گزارش می کند.

زاویه دید سوم شخص دانای کل:
در اینجا هم داستان در مورد "او" است، اما راوی به افکار و تجربیات تمام شخصیت های داستان در همه زمان دسترسی کامل دارد.

 

[Puyannnn]

اشتباه رایج در استفاده از زاویه دید
هر زاویه دیدی که انتخاب می کنید تا آخر داستان باید از همین زاویه دید استفاده کنید. اگر داستان خود را با زاویه دید اول شخص شروع می کنید نمی توانید بعداً آن را به سوم شخص تغییر دهید. اگر زاویه دید، سوم شخص محدود است یکدفعه راوی را به دانای کل تبدیل نکنید. زاویه دیدِ داستان خود را در دو پاراگراف اول داستان خود تثبیت کنید و دیگر زاویه دید را تغییر ندهید. این نکته را نیز در نظر داشته باشید که برخی نویسندگان این تغییر زاویه دید را بصورت حرفه ای و تعمّدی در داستان خود بکار می برند اما این تغییر همیشه نمی تواند برای خوانندگان پذیرفته شده باشد و برای برخی خوانندگان این تغییر گیج کننده است و خوانندگان خود را ممکن است از دست بدهید.