فایل شده [در انتظار قاصدک ها] اثر «احمدآذربخش کاربر انجمن رمان بوک»

[ahmadazr]

این‌جا
کودکان هم در جنگ‌اند...
کودکان تاوان جنگ‌اند...

گناهشان
بازی با مرگ ست...
و در آسمان شهرشان
موشک بازی ست...

آن‌ها با مرگ
قایم باشک بازی می‌کنند...!
امان از لحظه‌ای
که مرگ آن‌ها را ببیند...

آن‌ها
افتاده در خاک
غلطیده در خون
آغشته در دود
میان آتش
در زیر آوار
در آغوش مادر
بر دستان پدر

آن‌جا گورستانی مقدس ست...

پس لرزه‌های جنایتی
در زیر قصاوتی
به بزرگی ۱۰۰ ریشتر...

در این بی‌مهری
مهدکودکی نیست
زیرا دیگر کودکی نیست...

لالایی‌شان آژیر جنگ ست
و با هر لالایی
آماده مردن می‌شوند...

آن‌ها در جنگ می‌خوابند
و در خواب می‌جنگند...
در کنار پدرانشان...

و خوابشان خوابی ابدی ست...

آن‌جا شیطانی ست
که کودک می‌کشد
و گهواره‌هایشان را
می‌جنباند...
آن‌ها را
در گهواره‌هایشان می‌کشد...
و عروسک‌هایشان را
در آغوش‌شان می‌گذارد...
و داغ آن‌ها را بر دل مادرانشان...

در قدمگاه شیطان
دست خدا نیست؟
با لالایی شیطان
بوی خدا نیست؟

به گمنامی شیطان
نام خدا نیست؟

اگر هست
چرا نیست؟!

اگر نیست
خدا نیست...!

 

[ahmadazr]

پیرمرد را
پس از بازنشستگی

بر سر چهارراهی...

در زیر اسکناس‌ها
سکه‌ها
قدم‌ها
و
نگاه‌های رهگذران
مرده یافتند...

در بالای سرش
بر روی دیوار
عکسش بر پوستری بود
که در زیر آن
نوشته بودند:

گمشده...
آلزایمر دارد...

 

[ahmadazr]

در پشت
چراغ قرمز زندگی...

کودکی که
فقط ۵ سال
دنیا را دیده بود...

می‌خواست
با تکه پارچه‌ای
و کمی آب...

شیشه چشم
رانندگان را...
برای خوب دیدن
در جاده زندگی
پاک کند...

ولی
او قدش نمی‌رسید...

 

[ahmadazr]

کودک از
مدرسه جا مانده بود...

او در خیابان
بر ترازویش
خوابیده بود...

قلم در دستش
دستش بر دفتر
گونه‌اش بر کتاب
و کتابش بر وزنه بود...

سنگینی خوابش
وزن دستش
اندازه نیم‌رخش
نوشته‌های کتابش
و حجم تکلیفش
تنها سه کیلو بود ...

وزنه روی عدد
سه مانده بود...

کیفش باز
دفترش باز
بند کفشش باز
دهانش باز

و چشمانش بسته...
او خوابیده بود...

کودک از مدرسه
با ترازو
جا مانده بود...

 

[ahmadazr]

آی خانه‌دار
بی‌خانه را چاره کن...

بیچاره خانه ندارد...

خانه‌ات ماهی چند؟
روزی چند؟
متری چند؟

بی‌خانه جا خواب ندارد...
پشت بامش شبی چند؟
پارکینگش ساعتی چند؟

خانه‌دار
خانه‌ات نفسی چند؟

من
یک هم خانه
می‌خواهم...

بزودی
پارک‌های شهر
پر از چادر خواهند شد...
هر چادر
یک خانه...

و شهر خالی می‌شود
از تمدن...

ما کجای تمدنیم؟

شهرک کانتینرداران
کجاست؟
تا روستای جدید
چه‌قدر راه‌ است؟

تا آوارگی
چه‌قدر مانده؟

ما در کجای وطنیم؟
مادر کجاست آغوشت؟

 

[ahmadazr]

پسرک
با خوشحالی
قلکش را شکست
تا برای پدرش
یک خانه بخرد
و کمی جوانی...

 

[ahmadazr]

تیتر روزنامه همدردی:
از عملیات سد معبر
تا توقیف دست‌فروشان...

نیازمندی‌های شهرداری...
و اجناس مکشوفه:

تعدادی کمربند
یک جین شلوارک
دو متر سفره
سه جفت جوراب
و چندعدد پیاز و گوجه...