مناجات در تاسوعا چه وقایعی اتفاق افتاد؟

[شاهدخت]

شمر گفت:

شما خواهرزادگان من هستید. بدایند که تا ساعاتی دیگر شعله های جنگ برافروخته خواهد شد و هیچ فردی از یاران حسین بن علی علیه السلام زنده نمی ماند. من برای شما امان نامه ای از عمر بن سعد آوردم. شما از این ساعت در امان هستید، مشروط بر این که دست از یاری برادرتان بردارید و سپاهیانش را ترک کنید.

 

[شاهدخت]

حضرت عباس علیه السلام که کانون وفاداری و معدن غیرت بود، بر او بانگ زد:

بریده باد دست های تو و لعنت خدا بر تو و امان نامه ات. ای دشمن خدا، ما را دستور می دهی که از یاران برادر و مولایمان حسین علیه السلام دست برداریم و سر در طاعت ملعونان و فرزندان ناپاک آنان درآوریم. آیا ما را امان می دهی ولی برای فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله امانی نیست؟

 

[شاهدخت]

شمر از پاسخ دندان شکن فرزندان ام البنین، خشمناک شد و به خیمه گاه خویش برگشت.( بحارالانوار، ج 44، ص 391 ؛ منتهی الامال ، ج 1، ص 337)

 

[شاهدخت]

هم چنین روایت شده است:

در میان سپاه عمر بن سعد، فردی بود به نام «عبدالله بن ابی محل بن حزام » که برادرزاده ام البنین علیه السلام بود. وی هنگامی که با خبر شد عمه زادگانش (عباس ، عبدالله ، جعفر، عثمان ) در میان سپاهیان امام حسین علیه السلام حضور دارند، امان نامه ای از عمر بن سعد برای آنان گرفت و به واسطه غلامش «کزمان» برای آنان ارسال کرد. کزمان ، فرزندان ام البنین علیه السلام را صدا زد و آنان را از امان نامه پسر دایی شان باخبر گردانید.

 

[شاهدخت]

حضرت عباس علیه السلام و برادرانشان به وی گفتند:
به پسر دایی ما سلام برسان و بگو که ما را نیازی به امان نامه شما نیست. امان خدا، بهتر است از امان پسر سمیه .( معالم المدرستین، ج 3، ص 105 )

 

[شاهدخت]

3. فرمان حمله عمومی
عمر بن سعد با دریافت نامه از عبیدالله بن زیاد در تصمیم خود تردید را کنار گذاشت، زیرا احساس می کرد اگر تعلل کند شمر فرمانده سپاه خوهد شد. بنابراین در عصر روز تاسوعا بدون هیچ اخطاری و با دست پاچگی فرمان حمله را به سوی خیمه های امام حسین(ع) صادر کرد.

 

[شاهدخت]

وی با گفتن «یا خیل الله ارکبی و بالجنة ابشری» تلاش نمود تا کردار خویش را بایسته جلوه دهد و روحیات متزلزل سپاهیان خویش را تقویت کند، تا مبادا در نبرد با فرزند زاده رسول خدا صلی الله علیه و آله دچار سردرگمی و سستی و پراکندگی گردند. سپاه کفر پیشه عمر بن سعد، یک پارچه به حرکت درآمده و به سوی خیمه های امام حسین علیه السلام هجوم آوردند.

 

[شاهدخت]

امام حسین علیه السلام در این هنگام خیل عظیم سپاهیان دشمن را در روبروی خیمه های خود مشاهده نمود.

 

[شاهدخت]

آن حضرت، بلافاصله برادرش عباس(ع) را طلبید و وی را به همراه بیست تن از یاران فداکارش چون زهیر بن قین و حبیب بن مظاهر به سوی سپاه دشمن فرستاد، تا عمر بن سعد را ملاقات کرده و علت آتش افروزی های بی حاصل آنان را جویا گردند.

 

[شاهدخت]

حضرت ابوالفضل(ع) به همراه یاران امام حسین (ع)به سپاهیان دشمن نزدیک شد و از سرکردگان آنان پرسید:

منظور شما از این حرکت بی جا و غوغاها چیست؟