دلنوشته تکمیل شده دلنوشته جنازه اثر F_PSRDIS

[PardisHP]

***
من خودم را گم کردم، خودم را همان روح پر از شادی را!
حال فقط یک جنازه هستم که از حرکت نایستاده است!
یک جنازه که قدم زنان به سمت جهنم می‌رود.

 

[PardisHP]

***
زمانی که شادی جای خود را به غم داد، آن‌گاه انسان دیگر زنده نیست!
مرگ واقعی شاد نبودن است!

 

[PardisHP]

***
غم، غصه، ناراحتی!
اسم‌های زیادی دارد این احساس!
اما هرچه نامش را بگذاریم، بازهم دل را تسخیر می‌کند و شادی را فراری می‌دهد.

 

[PardisHP]

***
لازم نیست گلوله‌ای روانه‌ی جسمش کنی تا جنازه‌اش روی زمین بی‌افتد.
کافی‌ست روحش را آزرده خاطر کنی!
انسانی با روح غم‌زده همان، جنازه‌ است!

 

[PardisHP]

***
چه‌قدر سخت است دیدنت وقتی... تو مرا نمی‌بینی!
گناهی هم نداری، آخر دیگر زنده نیستی! و دیگر قلبی نیز نداری!

 

[PardisHP]

***
سردی دست‌هایش را احساس می‌کنم،
یک قدم تا مرگ فاصله دارد!
نگاهم را از او می‌گیرم،
و گوش‌هایم را مجبور به نشنیدن صدایش می‌کنم.
احساس درونم می‌گوید:
- بگذار بمیرد، مگر چه می‌شود؟!

 

[PardisHP]

***
در گرداب خون گیر افتادم، این نتیجه‌ی اعمال من‌ است. نتیجه‌ی اشتباهات بسیار که را پس و پیش را برایم بسته، حال باید آن‌قدر در آتش دوزخ خود ساخته بسوزم که خاکستر شوم!

 

[PardisHP]

***
جبران؟
محال است! چه‌گونه مگر می‌شود من مرده را زنده کنم؟ قطعاً نه. شاید بشود غم شان را کمتر کنم؟ نمی‌شود آن‌ها با دیدن من فقط با پلیس تماس می‌گیرند! نباید فراموش کنم من هنوز یک فراری هستم.

 

[PardisHP]

***
دنیا دور سرم می چرخد!
چه خنده‌ها که از بین نبردم،
چه روزهای خوشی که نابود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نساختم.
به راستی چه‌قدر بی‌عاطفه بودم در روز‌های تنهایی!

 

[PardisHP]

***
می‌زنم زنگ در را و می‌آید،
می‌بینم چشمانش را که از گریه کاسه‌ی خون شده‌اند. روزی آن‌قدر در سرش داد کشیدم و هرچه می‌شد گفتم تا شاید آرام شوم و بخوابد خشمم، اما نشد. فقط یک بی‌گناه را رنجاندم و بس!