فایل شده دلنوشته دارک آکادمیا اثر YAGAMI

[اِمانو]

دست‌های من، روزی تمام دارایی تو بودند.
همان دست‌هایی که می‌گفتی چهار فصل دنیا را در آن زندگی می‌کنی؛ رد پای رفتنت هنوز هم نمایان است و فصول سال برای من دیگر معنایی ندارند... .
راستی، کف دستم یک شکوفه‌ی بهاری جوانه زده؛
یعنی قرار است برگردی؟

 

[اِمانو]

تو نیستی، ولی بگذار به تو بگویم دنیای آدم‌ها یک ماه دارد که شب‌های تاریک‌شان را روشن می‌کند... .
مردم می‌گویند بدون آن نمی‌توانند شب‌ها را سپری کنند؛
مانند من که بدون خیال تو نمی‌توانم... .
آن‌ها ماه در آسمان را می‌پرستند و من تو را... .
تو ماه قلبِ تاریک منی، همان که وجودم هنوز به خاطرش روشن است.

 

[اِمانو]

اگر باران می‌بارید... .
دستت را می‌گرفتم و بعد وقتی باد کلاهت را از سرت پایین می‌انداخت در جاده‌ای،
می‌دوییدیم که پروانه‌های آبی از آن گذشتند... .
ولی نه باران می‌بارد... .
نه من دست‌هایت را پیدا می‌کنم... .
و نه اثری از پروانه‌های آبی مانده... .

 

[اِمانو]

صدایم را می‌شنوی؟
نگاه کن، سمت چپ سی*ن*ه‌ام به امید خنده‌های تو هنوز هم کار می‌کند، هر روز به خاطر وجودت از خواب بیدار می‌شوم و باز هم ادامه می‌دهم. می‌گویم وقتی تو هستی دیگر چرا ناراحت باشم؟
صدایم را می‌شنوی؟
مراقب خودت باش، زیرا تو تنها دارایی من هستی که اگر خوب نباشی من هیچ نیستم... .

 

[اِمانو]

کنار هم نشسته‌ایم اما دور هستیم!
تا زمانی که سرم روی شانه‌ات جا نگیرد؛کیلومترها فاصله داریم!
به اندازه‌ی تردیدی که برای تکیه دادن به تو دارم فاصله داریم؛
به اندازه‌ی تردیدی که برای گرفتن دستم داری فاصله داریم... .

 

[اِمانو]

تو دانه برفی بودی که تابستان بارید... .
تنها بارید؛
به اشتباه بارید؛
یک جای اشتباه بارید!
یک جایی که کسی دستش را برایش بلند نکرد... .
تو دانه برفی بودی که روی پلک مردم نه؛
زیر پای مردم نشستی...!

 

[اِمانو]

از دستم رفتی!
دست‌هایی که کلیدهای پیانو را می‌شناختند از دستم رفتند... .
از دستم رفتند؛
دست‌هایی که نوازش موهایم را بلد بودند؛ از دستم رفتند... .
از دستم رفتند؛
دست‌هایی که اولین بار نشانم دادند که قلبم سمت راست بدنم قرار دارد، روی ساعد راستم؛
یکم پایین‌تر از پهلوی راستم؛
جایی اطراف کتف راستم... .
از دستم رفتند؛
دست‌هایی که تازه فهمیده بودم قلبم زیر آن‌ها می‌زند...!

 

[اِمانو]

کلماتی که به من گفتی را به یاد داری؟
کلماتی که از سر عادت گفتی قول شدند!
قولت خون تازه شده در رگ‌هایم؛
قولت فاسد بود...!
تنم فاسد شد، جوانی‌ام بر باد رفت، تبدیل به مرده‌ای شدم که روی زمین می‌خزد... .
برگرد!
طراوتم را به من برگردان... .
جوانی‌ام را پس بده، از قدم زدن با پاهای مرده خسته شدم.

 

[اِمانو]

دارم سقوط می‌کنم؛
دوباره و دوباره... .
سقوط می‌کنم روی تختی که با نبودنت سرد شده؛
سقوط می‌کنم درون دشتی که با نبودنت خشک شده؛
سقوط می‌کنم درون رویایی که با نبودنت کابوس شده؛
من سقوط می‌کنم... .
درون نیازی که دیگر به من نداری...!

 

[اِمانو]

تو را دیدم.
تو را دیدم و عاشقت شدم؛
تو را دیدم و عاشقت شدم و بعد... گمت کردم!
چیزی درون گلویم درد می‌کند، مانند جهنم... .
داغ می‌شود، می‌سوزاند، خاکستر می‌کند... .
شیطانی در دهانم متولد می‌شود؛
بالای دردِ جهنمیِ بغض‌ام.