دلنوشته تکمیل شده دلنوشته رویاهای کاغذی اثر Faezeh1380

[ILLUSION]

***
بی‌چاره مترسک‌‌ِ دلم‌!
عمری سر جالیزِ احساساتش مانده‌،
شاید کلاغِ شوم‌بختِ تقدیر
روزی مژده‌ی فصل
وصالت را
در مزرعه‌ی دلتنگی‌هایش
بخواند‌... !

 

[ILLUSION]

***
کاش می‌شد
وقت‌هایی که دلت می‌گیرد
دستِ احساست را بگیری‌،
چمدانت را پر کنی از گریه‌ها‌...
و بروی جایی که
تا به حال‌،
پای هیچ
خاطره‌ای
به آن‌جا نرسیده‌... !

 

[ILLUSION]

***
کاش
کسی پیدا شود‌‌...
که غروب‌های جمعه‌،
پا به پایم‌...
تمام کوچه پس‌کوچه‌های
شهر را‌،
پِی عطر نفس‌هایت‌...
بگردد‌...
و بگردد‌...
و بگردد‌... !

 

[ILLUSION]

***
گاهی‌...
آرزو می‌کنم‌؛
کاش
سازمانی برای
حمایت از حقوق عاشقان‌،
تاسیس می‌شد‌؛
تا روز‌های نبودنت‌،
هوای شهر را
به دلیل آلوده نبودن به نفس‌های کسی که دوستش داری‌‌؛
تعطیل کند‌... !

 

[ILLUSION]

***
سازمان ملل اگر می‌دانست
که در نبودت‌،
چند شام و چند سپیده‌دم
را‌،
با حسرت لحظه‌ای دیدار خیالت
به صبح رسانده‌ام‌...
تو را به جرم
‌"جنایات جنگی در ویران ساختن رویای یک دل‌"
به شورای امنیت و حمایت از حقوق شب‌زنده‌داران‌
می‌سپرد‌... !

 

[ILLUSION]

***
مطمئنم
گفته بودی‌:
با توام تا روز مرگ‌...
فقط گاهی
شک می‌کنم
مبادا مرده‌ام‌!

 

[ILLUSION]

***
هر‌شب نبودنت‌،
تاوان گزافی می‌دهم‌...
در آغوش خیالت‌،
عمرم را به آتش می‌کشم‌...
از دود آرزو‌هایم‌،
کامی می‌گیرم و آخر‌...
من می‌مانم و تنی که تمام شب‌، بوی تو را گرفته‌!

 

[ILLUSION]

***
بی‌چاره دلم‌!
غروب که می‌شود‌؛
پلک دلم شروع می‌کند به پریدن‌...
هوایی می‌شود‌؛ سراغت را می‌گیرد‌.
شام‌گاه که می‌رسد‌‌؛
او می‌ماند و حسرت‌هایش‌...
بی‌چاره دلم‌!
عمری است که "‌غروب‌ها‌"
مدام می‌میرد و دم نمی‌زند‌... !

 

[ILLUSION]

***
بی‌چاره عقل‌!
عمری
بی‌رحمانه‌،
محکوم شد‌‌...
به عاقبت‌اندیشی و منطق‌بافی‌...
اما هیچکس نفهمید
که عقل‌،
چه حماقت‌ها
و چه افکاری را‌،
برای دل تحمل نکرد‌... !

 

[ILLUSION]

***
هرشب‌،
روی ایوان سنگی دلت‌،
یک نخ از آرزوهایم را به آتش می‌کشم‌...
از یادت‌،
کامی می‌گیرم به تلخی حسرت‌...
خاطراتت خاکستر شده‌،
روی دلم می‌ریزد‌...
و تنم بوی دود می‌دهد‌... !