فایل شده دلنوشته معشوقِ معشوق اثر تابان دخت

[تابان دخت]

نا عادلانه است؛ نه؟
وقتی تمام من،
تمنای او دارد و
او برای دیگریست!
نا عادلانه است... نیست؟

 

[تابان دخت]

به او می‌رسم؛ سلام می‌دهم.
چشمانش به آنی سرد می‌شود،
و لبخندش محو!
و دست بر کمر معشوق می‌گذارد؛
و او را در آغوش می‌کشد.
و من برای بار هزارم،
آرزوی مرگ می‌کنم.
مرگ... .

 

[تابان دخت]

زبانم در دهان می‌چرخد؛
تبریک می‌گویم
خوشبختی‌شان را؛
و تسلیت می‌گویم مرگ روحم را.
به پای هم پیر شوید...
امشب من پیر شدم!

 

[تابان دخت]

سمفونی مرگ زده می‌شود.
معشوقم، معشوقش را
به آغوش می‌کشد.
چرخ می‌خورند و
می‌رقصند.
و من برای بار هزارم آرزوی مرگ می‌کنم... .

 

[تابان دخت]

قه‌قهه سر می‌دهد عروسش.
ترک برمی‌دارد قلبم.
بوسه‌اش روی پیشانیِ معشوق
فرود می‌آید؛
قلبم این بار هزاران تکه می‌شود؛
و باز هم کسی نمی‌بیند شکستنم را؟

 

[تابان دخت]

عاقد می‌خواند.
بله می‌دهد.
کل می‌کشم.
بلند...
بلند...
بلند!
برای خودم کل می‌کشم؛
برای قلبم... .

 

[تابان دخت]

نیش اشک در چشمانم
زده می‌شود و
مژگانم خیس... .
دستی قلبم را میان مشتش فشار می‌دهد؛
و او بوسه می‌گذارد بر لبانِ معشوق.
کسی نمی‌بیند شکستنم را؟

 

[تابان دخت]

عروسش را به خانه می‌برد؛
خانه آرزوهایمان!
نه‌نه‌نه خانه آرزوهایم...
که ویران شده‌است امشب.
ویران...
ویران...
ویران... .
چرا نمی‌میریم؟

 

[تابان دخت]

نگاهش به نگاه پر حرفم می‌افتد؛
اما باز او نمی‌بیند!
نمی‌بیند سال‌ها عاشقیم را؛
نمی‌بیند نگاه پر دردم را...
ولی شاید می‌بیند و خود را به ندیدن می‌زند!
آه که چرا نمی‌میرم؟

 

[تابان دخت]

حجله ‌نشینِ عروسش می‌شود!
و من زار می‌زنم.
برای کسی غیر از من می‌شود؛
و من زار میزنم... .
زار می‌زنم به بخت سیاهم؛
و برای هزارمین بار،
آرزوی مرگ می‌کنم!