آموزشی دیالوگ نویسی

[ASHVAN]

8. اضافات را حذف کنین​

حذف کردن صحبت های اضافی مثل سلام و احوال پرسی باعث میشه که کاراکترتون سریع تر وارد صحنه بشه و کاراکتر بتونه بوسیله زبان و عمل داستانی باعث جلو رفتن داستان بشه.

 

[ASHVAN]

9. دیالوگ ها را کوتاه کنین

سعی کنین دیالوگ هر کاراکترو تو یه جمله جا بدین. وقتی به جمله بعدی میرین انگار دارین اطلاعات اضافی می‌دین و کاراکترون به جای اینکه پویا و باورپذیر باشه داره تبدیل به یه اهرم برای اطلاعات دادن میشه.

هر وقت دیدین که صحبتاری کاراکتر داره از یه جمله بیشتر میشه از خودتون بپرسین که آیا میشه اطلاعات این دو جمله رو تو یه جمله جا بدین یا اونو تو مکالمه های دیگه پخش کنین.

شما همچنین می تونین از یه کاراکتر دیگه برای دادن همچین اطلاعاتی استفاده کنین.

 

[ASHVAN]

10. جلوی جریانو نگیرین

وقتی دارین اولین یادداشت از یک صحنه رو می نویسین بذارین دیالوگ ها همینطور تراوش کنن و بعدش که با فراغ بال نوشتین دوباره برین سراغ دیالوگا و از بین اونا بدردبخوراشو انتخاب کنین. با این تکنیک به دیالوگ هایی می رسید که اصلا ممکن نبوده بار اول به ذهنتون بیاد.

 

[ASHVAN]

11. مثل یک بازیگر بداهه باشید

وقتی تو خونتون تنها نشستید، یه صحنه از داستانتونو بازآفرینی کنین و خودتون جای کاراکترا نقش بازی کنین. اگه بین دو تا کاراکتر درگیری وجود داره به فکر درست کردن بحث و جدل باشین. وقتی بین کاراکترا جاتونو عوض می کنین چند ثانیه مکث کنین تا با لحن خود کاراکتر پاسخ بدین.

 

[ASHVAN]

نویسندگان و فیلمنامه نویسان دائماً مهارت‌های دیالوگ نویسی خود را تقویت می‌کنند تا مطمئن شوند که شخصیت‌های آنها واقعی و مرتبط به نظر می‌رسند. از نکات برجسته زیر برای یادگیری نحوه نوشتن مکالمه بین شخصیت‌های رمان، داستان کوتاه یا فیلمنامه خود استفاده کنید.

اولین باری که دیالوگ می‌نویسید، ممکن است تکرار الگوهای گفتار عادی برای شما دشوار باشد. حتی بهترین نویسندگان هم برای نوشتن دیالوگ مابین کاراکترهای خود ممکن است دچار مشکل شوند. با تلاش و تمرین زیاد میتوانید دیالوگهای خوبی بنویسید.

 

[ASHVAN]

لحن اطرافیان خود را تقلید کنید. ممکن است کاراکتر پزشکی خلق کرده باشید که طرز صحبت کردنش مانند مادرتان باشد. یا سرباز قهرمان داستان مانند مربی قدیمی والیبالتان صحبت کند. میتوانید به کافی شاپ محل خود بروید و گفتگوی مردم را گوش کنید. هیچ منبعی بهتر از دیالوگهای روزانه مردم در زندگی واقعی برای نوشتن دیالوگ داستان‌تان وجود ندارد.

 

[MHP]

دیالوگ نویسی در رمان


​

نوشتن دیالوگ نویسی ، باورپذیر و پرتحرک مهارت مهمی برای هر داستان نویسی است. اما گفتگوی عالی چیست؟ گفتگوی عالی درست است و متناسب با سخنران است ، و همان چیزی است که آن شخص در آن شرایط می گوید ، در حالی که همچنین به طرح یا دانش شما از شخصیت ها یا هر دو کمک می کند. در حالی که در عین حال خسته کننده نیست.

 

[MHP]

دیالوگ نویسی چیست؟​

گفتگو همان چیزی است که شخصیت های داستان می گویند. این نحوه بیان شخصیت ها به صورت کلامی است – معمولاً در مکالمه با یکدیگر.


ممکن است به این شکل باشد:


“برای شام چه می خواهی؟” جک از دوستش جان پرسید.
جان پاسخ داد: “نمی دانم – تو تصمیم می گیری”.

 

[MHP]

دیالوگ نویسی چگونه است؟​

گفتگو معمولاً مانند مثال بالا در علامت نقل قول ظاهر می شود. با این حال ، برخی از نویسندگان با علائم نگارشی خلاق می شوند. برخی از آنها برای یادداشت کردن خط گفتگو از یک خط تیره استفاده می کنند ، مانند این:


-برای شام چه می خواهی؟ جک از دوستش جان پرسید.


بعضی از نویسندگان اصلاً دیالوگ نویسی را یادداشت نمی کنند. به عنوان مثال ، خوزه ساراماگو ، نویسنده برنده جایزه نوبل ، گفتگوی خود را مانند بقیه روایت ها مانند این رفتار می کند:

جک از دوست خود جان پرسید ، برای شام چه می خواهی ، و جان پاسخ داد ، من نمی دانم ، تو تصمیم می گیری.
اگر گفتگوی خود را در علامت های نقل قول قرار می دهید ، توجه داشته باشید که علائم نگارشی – مانند دوره ها و علامت های سوال – داخل علامت های نقل قول می شوند.
اگر یک کاراکتر از شخص دیگری نقل قول می کند ، شما نقل قول را داخل علامت های نقل قول منفرد ، در داخل دو علامت نقل قول قرار می دهید ، مانند این:


“وقتی از جین در این باره پرسیدم ، پاسخ او این بود:” فقط سوشی نیست. “


تفاوت بین گفتگو و نمایش چیست؟
در داستان ، دو نوع روایت وجود دارد: گفتگو و بیان.
گفتگو به مواردی گفته می شود که شخصیت ها در یک داستان می گویند.
نمایشگاه به توالی روایت توصیفی اشاره دارد.
تا زمانی که در حال نوشتن فیلمنامه فیلم یا نمایش صحنه نباشید ، بهتر است تعادل بین گفتگو و نمایش حفظ شود. با گفتگوی کوتاه ، قسمتهای طولانی نمایش را بشکنید – حتی یک یا دو جمله می تواند طراوت بخش باشد. اگر بخش بسیار طولانی گفتگو دارید ، خوب است که بخشهای مختصری از نمایشگاه را وارد کنید تا خواننده خود را در زمان و مکان ثابت نگه دارید.

 

[MHP]

۵ قانون نوشتن دیالوگ نویسی​

اگر می خواهید از دیالوگ نویسی به خوبی در نوشتن خود استفاده کنید ، تعدادی قانون وجود دارد که باید آنها را بخاطر بسپارید.


دیالوگ نویسی باید منشأ شخصیت شما باشد. برای درست گفتگو کردن ، باید نحوه صحبت شخصیت های خود را بفهمید. این احتمالاً تحت تأثیر مکان آنها ، طبقه اجتماعی ، تربیت و عوامل بی شمار دیگر آنهاست. گفتار و لحن همیشه درگیر اتفاقاتی است که برای یک شخصیت رخ داده و می افتد. ویلیام شکسپیر در رمزگذاری الگوهای گفتاری شخصیت های خود با این نشانگرهای اجتماعی و مخلوط کردن این اصطلاحات در یک نمایشنامه کاملاً ماهر بود.


درست به دوره. اگر داستان خود را در گذشته تنظیم می کنید ، گفتگوی شما باید دقیقاً منعکس کننده انتخاب کلمات ، اصطلاحات و الگوهای گفتاری آن دوره باشد. کلمات ، مانند لباس ، مد می شوند و از مد می افتند. مکالمات باید مختص زمانی باشد که در آن مشغول نوشتن هستید بدون اینکه ظاهری ساختگی داشته باشید.


میل و اشتیاق باید شخصیت های شما را به حرف زدن تحریک کند. وقتی شخصیت های شما در حال صحبت هستند ، آنها باید سعی کنند چیزی را از یکدیگر بگیرند یا یک نمایش قدرتمندانه بسازند. هنگام نوشتن گفتگو ، از خود بپرسید شخصیت های شما چه می خواهند؟ (این یک جنبه حیاتی در رشد شخصیت است.)


در حالت ایده آل ، شما شخصیت های خود را به اندازه کافی می شناسید تا نه تنها آنچه می خواهند بلکه اینکه چگونه خواسته های خود را به صورت کلامی ابراز می کنند ، درک کنید. آیا آنها صریح یا ظریف دستکاری خواهند شد؟ آیا آنها عصبانی خواهند شد یا اینکه همیشه خونسردی خود را حفظ می کنند؟

شخصیت های خیالی نمی گویند “اوه” در زندگی واقعی ، گفتار حاوی مقدار زیادی پر کردن یا “پر کردن” است: کلماتی مانند ام و آره. اما گفتگوی خوب در داستان باید برانگیزتر و گزینشی تر باشد. این آشکار می شود که آنچه مردم از یکدیگر می خواهند ، شخصیت ها را آشکار می کند و مبارزات قدرت را دراماتیک می کند.
یکی از رایج ترین اشتباهات هنگام نوشتن گفتگو ، نوشتن دقیقاً همان چیزی است که مردم بیشتر اوقات می گویند. این احتمالاً کسل کننده خواهد بود ، زیرا پر از “ام” و “آه” و “شما می دانید” و “مانند” و غیره خواهید بود. قماربازی ، تکراری ، و خیلی جرقه ای نیست. به علائم نگارشی ، به ویژه مواردی مانند علامت تعجب (که باید کم استفاده شود) توجه دقیق داشته باشید.
همیشه زیر متن وجود دارد. غالباً بین آنچه مردم می گویند و آنچه می اندیشند ، بین آنچه شخص می فهمد و از شنیدن آن امتناع می ورزد فاصله های زیادی وجود دارد. می توان از این شکاف ها به عنوان زیرمجموعه نام برد و برای قلم نویس داستان ارزشمند است. هوشیار آنها باشید و به آنها اجازه دهید در صحنه هایی که می نویسید درام ایجاد کنند.