آموزشی دیالوگ نویسی

[ASHVAN]

دیالوگ نویسی یکی از نکات بسیار مهم است که باید به آن توجه کرد.
دقت کنین نوشتن دیالوگ های واقعی میتونه به جلو بردن بهتر رمان به شما کمک بکنه.

 

[ASHVAN]

نوشتن دیالوگ های واقعی می تونه به جلو بردن داستانتون و پرداخت بهتر کاراکترا کمک کنه. همونقدر که دیالوگ واقعی و خوب نوشتن می تونه باعث بهبود عملکرد داستان بشه، دیالوگ بد هم می تونه به سرعت خوانندرو از مسیر داستان منحرف کنه.

 

[ASHVAN]

نوشتن دیالوگ خوب و واقعی اول به یه گوش خوب برای موشکافی صحبت های روزمره نیاز داره و با گذر زمان بدست میاد؛ اما یه سری باید و نبایدها هست که اگه بهش توجه بشه فرقو تو نوشتن دیالوگ حس می کنین.

هر دیالوگی با یه الگو شروع میشه که باعث میشه برای شنونده طبیعی به نظر برسه. درست مثل وقتی که مردم با همدیگه صحبت می کنن و به جزئیات اشاره نمی کنن. شما هم اگه به چنین الگوهایی توجه کنین می تونین یه دیالوگ خوب بنویسین.

 

[ASHVAN]

1. به نحوه صحبت کردن مردم گوش کنین

شما اگه بتونین به الگوی طبیعی صحبت کردن مردم نزدیک بشین می‌تونین دیالوگ خوبی بنویسید. برای این کار به طرزی بیانی که مردم تو صحبتاشون استفاده می‌کنن و لحن و آواری کلامشون توجه کنین. دقت کنین ببینین مردم چجوری بدون اینکه از جملات کامل استفاده کنن می تونن به مکالمه ادامه بدن. بعضی وقتا این کارو با کامل کردن صحبت های همدیگه انجام میدن. فال گوش وایسادن و به صحبت بقیه گوش دادن جرم نیست پس بهتره دقت کنین مردم چجوری با هم ارتباط برقرار می‌کنن.

از اهمیت سکوت هم چشم پوشی نکنید. فراموش نکنید جواب ندادن به صحبت یکی دیگه هم می تونه نشونه عصبانیت، مخالفت و احساسات منفی باشه.

 

[ASHVAN]

2. نمی خواد 100 درصد هم واقع گرا باشین

مردم موقع صحبت کردن خیلی مکث می کنن و آواهایی مثل ممممم یا عهههه رو به زبون میارن. هر چقدر هم که شما تلاش کنید که دیالگتون واقعی باشه نباید به خوانا و قابل فهم بودنش صدمه بزنین. آلفرد هیچکاک میگه:

یه داستان خوب همون زندگیه ولی بدون قسمت های بدرد نخورش.

تو داستان و دیالوگ هم همینطوریه. اگه دیالوگ های روزمره رو بیاری رو کاغذ خیلی گیج کننده و کسل کنندس. پس بهتره که به خواننده اون اطلاعاتیو بدی که واقعا اهمیت داره. بهتره کلمات پر کننده و قسمت هایی که به پلات کمکی نمی کنه رو حذف کنین.

 

[ASHVAN]

3. تو یه مرحله خیلی اطلاعات ندین

به خواننده این حسو ندین که انگار دارین نکات مهمو به خورد کاراکترا می‌دین. بذارین داستان خودشو نشون بده. خواننده ها اطلاعاتی که به صورت کم کم از اول داستان بهشون دادینو یادشون میمونه پس نیازی نیست همه چیزو یه دفعه بهشون بگین.

مردم در مکالمه های روزمره درباره مسائل مختلفی صحبت نمی کنن به همین دلیل بازم لازمه که خودتون یه سری مسائلو شرح بدین.

 

[ASHVAN]

4. دیالوگ هارا با چند عمل یا توصیف تلفیق کنین

به این نکته توجه داشته باشین که کاراکترهای شما موجودات حقیقی در دنیای واقعی هستن و مکالمه هاشونم باید در شرایط واقعی اتفاق بیافته. دادن یک سری اطلاعات گاها توصیفی کمک می کنه که از یکنواختی و زیاد بودن دیالوگ ها کاسته شه. این قضیه خیلی ساده میتونه اتفاق بیافته، همینکه شما بگین کاراکترتون جلوی کابینت ها وایستاده یک وقفه مناسب در مسیر دیالوگ گفتن های پشت هم ایجاد کردین. دیالوگ های طولانی وقتی در کنار چنین توصیفاتی قرار می گیرن دنبال کردنشون برای خواننده خیلی راحت تر میشه. این قضیه در مورد توصیفات طولانی هم صدق می کنه. بهتره که اونا هم به وسیله دیالوگ ها خورد شن.

 

[ASHVAN]

5. زیاد از" او گفت" در دیالوگ استفاده نکنین

استفاده زیاد از جمله های " او گفت" یا " او جواب داد" حواس مخاطب را به این کلمات پرت می کند. شما میخواین مخاطب به دیالوگ‌های تاثیرگذارتون توجه کنه نه قدرت هم معنی پیدا کردن شما برای عبارت "او گفت".

شما باید به خوانندتون اعتماد کنید که می تونه وقتی دو تا کاراکتر دارن با هم صحبت می کنن تشخیص بده کی داره صحبت می کنه.

 

[ASHVAN]

6. مراعات در استفاده از اصطلاحات عامیانه، ناسزا و کلیشه

توجه کنین که در تله کلیشه گرفتار نشین و همزمان خیلی از اصطلاحات عامیانه استفاده نکنین چون این قضیه حواس خوانندرو از داستان پرت می‌کنه. هر چیزی که خواننده رو از دنیای خیالی که دارین براش میسازین دور بکنه باید ازش دوری کنین.

 

[ASHVAN]

7. با چشم منتقد بخوانید

وقتی دارین نوشتتونو می خونین به این توجه کنین که چرا بعضی از چیزا کار می کنه یا نمی کنه. به بخش هایی که از عمل داستانی فاصله گرفتین توجه کنین و از خودتون بپرسین چرا همچنین اتفاقی افتاده. ببینید در چه قسمتی دیگه کاراکترتون باورپذیر نیست یا چه وقتی کاراکترتون از داستان میزنه بیرون و ببینین دیالوگ به این قضیه چه کمکی می کنه. به عبارت دیگه مثل یه نویسنده داستانتونو بخونین.