فایل شده [رگِ خواب] اثر «زری کاربر انجمن رمان بوک»

[itszari.]

نام اشعار: رگِ خواب
نام شاعر: زری
ژانر: تراژدی، عاشقانه
قالب: سپید
تگ: محبوب
ویراستار: @DOonYa
کپیست @Hilda;
مقدمه: نیمه‌ی دیگر ماهی و نیمه‌ی دیگرش هم
تویی؛
اما چه دراماتیک‌ است.
که نیمه‌ی تو،
بر پشتِ خورشید
پنهان است.
اما با همان نیمه‌ات،
چه‌ها که با من نکرده‌ای!

 

[mobina01]

با سلام.
شاعر عزیز، ضمن خوش‌آمدگویی و سپاس از انتخاب انجمن رمان بوک برای منتشر کردن آثارتان خود؛ خواهشمندیم قبل از منتشر اشعار خود، قوانین زیر را با دقت مطالعه کنید.
قوانین تایپ شعر

پس از ارسال پانزده پست می‌توانید درخواست جلد برای اشعار خود دهید:
تاپیک جامع درخواست جلد

پس از گذشت پانزده پست می‌توانید درخواست تعیین سطح برای اشعارتان بدهید:
تگ تاپیک جامع درخواست تگ شعر

در صورتی که نمی‌خواهید به نوشتن اشعارتان ادامه دهید و یا سوالی دارید در تاپیک زیر اعلام کنید:
تایپک پرسش و پاسخ شعر
اگر اشعارتان به پایان رسید در این تاپیک اعلام کنید:
اعلام پایان اشعار

شاعران دقت کنند در صورتی که دو ماه تاپیکشان آپدیت نشود تاپیک بسته میشود
●با آرزوی موفقیت شما

[مدیریت تالار شعر]​

 

[itszari.]

خانه‌ام ویران
و قلبم بی‌جان
و نانم در آب... .
اما روزی می‌رسد
که من قلمم را بر دارم و
این شعر را با دردهایم تکمیل کنم!

 

[itszari.]

اکنون بارها
از من سئوال شده است که
برای چه زنده‌ای؟
اینک یک دلیل
بیشتر نخواهم داشت
بودنت را بهانه می‌کنم!
حال که ندارمت
اکنون کسی از من نمی‌پرسد برای چه
زنده یا مرده‌ات برایت فرقی ندارد؟
شاید چون دیگر تمایلی ندارم که بودنت را
برای زندگی‌ام بهانه کنم.
یا شاید بی‌خبر‌اند که من بعد از تو
زیر خروارها خاک به‌سر می‌برم... .

 

[itszari.]

رگِ خوابِ من دستِ تو بود.
می‌دانستی که با نبودنت؛
همانند یک گل که پژمرده شده است.
با حضورت در کنارم به گلی سرخی
بدل خواهم شد.
می‌دانستی که اگر بروی
من بعد از تو خواهم مرد!
اینک زمانی که می‌دانستی
رگِ خوابِ من دستِ توست!
چرا بی‌علت
مرا با تمامِ خاطره‌هایمان
ترک کردی و رفتی؟

 

[itszari.]

اینک خواب نبود،
من در خیالات بودم.
راست می‌گفتند؛
شیرینیِ عشق در قصه‌‌هاست!
دیگر نه تو
نه آبیِ آسمان
نه طلوعِ آفتاب
نه اشعه‌های ریز و درشت‌اش
نه قطرات باران
نه حضورت در قلبم
نمی‌توانند
حال مرا خوب کنند.
مگر این‌که رگِ خوابِ عجل
شیرین کند افسانه‌ی ما را!

 

[itszari.]

عشق چندان زیبایی نداشت.
به قول مادرم، عشق در قصه‌هاست!
آن‌جا که، اگر زمین خوردی
با قامت بلندش رو‌به‌رویت بایستد و بگوید:
- دستانم را بگیر و بلند شو
و اکنون در حقیقت، زمینت می‌زند و
دستانت را رها می‌کند و از تو می‌خواهد که
هرگز بلند نشوی... .
حتی اگر خودت هم بخواهی که برخیزی
یادت می‌آید، جوری تو را زمین زده است
و استخوان‌هایت را شکسته است
که نمی‌توانی حتی تکانی بخوری.
آن‌وقت، انتظار داری برخیزی و قوی باشی؟
می‌گوید زمانی که می‌تواند تو را ترک کند
می‌تواند به آسانی تو را به فراموشی بسپارد.
چرا باید زمانش را صرف عشق تو کند؟
می‌گوید، اوایل چنان وانمود می‌کند
که تو را می‌خواهد که تو تا چهل روز
کور می‌شوی! بدی‌هایش را نخواهی دید.
شکستن‌هایت را نخواهی دید.
زمین خوردن‌هایت را نخواهی دید.
فقط تنها، او را خواهی دید.
اما چهل روز که گذشت
اکنون متوجه می‌شوی
او در این چهل روز فقط وانمود کرده است
که تو را، که دستانت را که چشمانت را
هرگز ترک نخواهد کرد.
آن زمان متوجه می‌شوی
در خواب غفلت بوده‌ای؛
اما دیگر ریشه‌ات خشک شده است.
دستانت پینه بسته است.
تکه‌های قلبت دورت را حصار کرده‌اند.
غرورت زیر پاهایش پایمال شده است.
دیگر چیزی از تو باقی نخواهد ماند.
دیگر پشیمانی تو یا پشیمانی او بی‌اهمیت است.
دیگر تو آن زنِ سابق نخواهی شد.
تکه‌تکه‌های قلبت را جمع می‌کنی
اما دیگر آن قلب سابق نخواهد شد.
باز هم دلت او را می‌خواهد
اما او آن مرد سابق نخواهد شد.
اینک اگر باز هم بازگردد
تو آن زن سابق نخواهی شد.
هنوز هم جانت را فدایش می‌کنی!
اما حس نفرت او را از تو و تو را از او
دور خواهد کرد.
دیگر با مرگ هم حال تو خوب نخواهد شد.

 

[itszari.]

چه زیبا گفت مادربزرگ‌ام
چو لیلایی و او چو مجنون
و او رگ خوابت را چه خوب می‌داند.
با دستانش برای تو گهواره‌ای می‌شود.
و با زبان‌اش برایت لالایی می‌خواند.
با لبانش تو را م*س*ت خود می‌کند.
با نبودنش تو را از لیلی، مجنون می‌کند.
با حسرت بودنش
تو را خار و پشیمان ز عشق می‌کند.
آن‌گاه دیگر تو نه دلی برایت می‌ماند.
نه امیدی، برای زندگی
نه شوقی، برای فردایت
نه آرزویی، برای پروازت
تو خواهی مُرد.
و او چه آسوده بر روی تو و خاطره‌هایت
خروارها خاک می‌ریزد و تو را
به فراموشی می‌سپارد.

 

[itszari.]

امیدی که پر کشید
دیگر برنخواهد گشت.
آرزویی که برای کَسی دیگر برآورده شد.
دیگر آرزو نخواهد شد.
قلبی که شکست دیگر درست نخواهد شد.
قولی که شکست دیگر آن قول، قول نخواهد شد.
عجب جایی‌ست این دنیای فانی!

 

[itszari.]

کابوس است زمانی که
زورت به دردهایت نمی‌رسد و
تا میایی اوج بگیری
سرنوشتت جوری رقم می‌خورد
که هر روزت را، هر بار چند قدم عقب‌گرد کنی!