اشعار درحال تایپ {سایه سار خاطرات} اثر ▪︎مهسا کاربر انجمن رمان بوک▪︎

[ALVIN]

کودکان بزرگ می‌شوند،
داستان‌ها را به نسل‌های بعدی منتقل می‌کنند،
نسل‌ها به نسل‌ها، عشق ادامه می‌یابد،
و همه زیر سایه‌سار درخت، به سکوت عشق فکر می‌کنند.
هر فصل به یاد می‌آورد،
رنگ‌های تابستان و درخشش خزانی،
و در شب‌های سرد زمستانی،
داستان تاریک و روشن زندگی را بازگو می‌کند.

 

[ALVIN]

چشمان دختران و پسران،
در برابر درخت،
خواب‌هایی از آینده را رقم می‌زنند،
سختی‌ها و شوق‌های زندگی را می‌چشند.
نسیم خنک، نویدبخش بهار دوباره است،
برای درخت، به عنوان یک دوست وفادار،
و در جشن تولدی که روزی برگزار می‌شود،
زندگی با عشق، در دل‌هایشان تکرار خواهد شد.

 

[ALVIN]

و درخت، با تکان‌هایی خفی،
صدای کودکانه‌اش را می‌شنود،
گویی می‌گوید: «عزیزانم، همیشه بیاد من باشید،
چون عشق من، در هر دل زنده است.»
کودکان، با دل‌هایی پر از پرسش،
زیر سایه‌ام می‌نشینند و صحبت می‌کنند،
چگونه عشق و دوستی،
همچون آب حیات در ریشه‌ها جاری است.

 

[ALVIN]

به یاد می‌زنند که این درخت،
شاهد داستان‌های عاشقانه بسیاری بوده،
داستان‌هایی از شجاعت، فداکاری و آشتی،
که در عصرهایی دور، در دل زمان تنیده شده است.
سال‌ها می‌گذرند، اما درخت پابرجاست،
محیطی پر از عشق و دوستی می‌آفریند،
جایی که قلب‌ها به هم نزدیک می‌شوند،
و یاد عشق‌های گذشته، همچون ستاره‌ها در شب می‌درخشند.

 

[ALVIN]

آنگاه در هر فصل جدید،
نوزادانی در زیر سایه‌اش گام برمی‌دارند،
درخت، پشتیبان همه‌چیز است،
و عشقش در صفحات زندگی برای همیشه ثبت خواهد شد.
تا آن روزی که درخت خشک شود،
و باد بی‌رحم برگ‌هایش را بردارد،
عشقش، در دل حافظه‌ها باقی خواهد ماند،
و نسل‌های آینده ادامه خواهند داد:
«در سایه‌سار خاطرات، عشق همواره زنده است.

 

[ALVIN]

و در روزی دور،
کودکان با چهره‌های شاد و پرامید،
زیر درخت، سمفونی زندگی را می‌نوازند،
آوازهای عاشقانه در گوش زمان طنین‌انداز می‌شود.
هوا پر از عطر گل‌هاست،
و نسیمی ملایم، یادها را زنده می‌کند،
چگونه عشق و دوستی کشت می‌شود،
و ریشه‌هایش در دل زمین گسترش می‌یابد.

 

[ALVIN]

در بزرگ‌داشت لحظات گذشته،
دستانی به هم پیوند می‌خورد،
و نسل‌های مختلف،
دور درخت، حلقه می‌زنند و از عشق می‌گویند.
مادر بزرگ نام‌ها را به یاد می‌آورد،
داستان‌هایی از دو قلب که به هم پیوسته،
که در این دنیای شلوغ،
تنها در سایه هر سال، از هم دور شدند.

 

[ALVIN]

و درخت، با هر برگی که می‌ریزد،
حکایتی از عشق و قدرت می‌گوید،
چگونه می‌توان عشق را گرامی داشت،
حتی در دوری، با یادهایی شیرین.
شاید روزی، درخت به سکوت نشیند،
اما عشقش، همچون نور در دل تاریکی،
هرگز خاموش نخواهد شد،
چرا که در سایه‌سار خاطرات،
عشق پابرجا و زنده است.

 

[ALVIN]

همچنان که نام‌ها بر زبان نسل‌ها جاری‌ست،
و عشق، به یادگار، در دل‌ها باقی است،
این درخت، نه تنها نشانه‌ای از زندگی‌ست،
بلکه سمبل وفاداری، و خاطراتی عاشقانه.
تا همیشه، در سایه‌سار خاطرات،
عشق به یادگار خواهد ماند،
چون درختی بزرگ و بی‌نظیر،
که ریشه‌هایش در زمین و دل‌های ما پنهانند.

 

[ALVIN]

و این‌گونه، قصه عشق را با هم دنبال می‌کنیم،
زیر سایه درختی که در دل‌های ما نشسته است،
عشق پایدار و یادگار ماست،
در سایه‌سار خاطرات، زندگی دوباره متولد می‌شود