فایل شده [سراج چکامه] اثر «ممد صنوبر کاربر انجمن رمان بوک»

[ممد صنوبر]

نبوا :

دولت دیدار عشق پر بزند در جهان
شوق نیاز خدا در همه کن با کمال

ای نبوا درک دل بیش به پیدای جان
روی فلک از دو تن پی ببرد در وصال

خنده ی ما در زمین حجت دیدار اوست
فکر پناه و صدا شاه غریب در جمال

رونق گیتی خوش است ما که ندا گفته ایم
جام شرابی خورم لذت ما بر مجال

حال خوشی را چه است باز چون یزدان شود
رحمت صبرت منم حوصله ای گر روال

 

[ممد صنوبر]

یارِ عَلَم:

اِی حُسِین یاوَرووَم بیردَنَسَن
سوسوز اُلدی مَنَ باخ یارِ عَلَم

معنی:

ای حسین ( ع ) من یاور و چاکر تو هستم چون تو در جهان تک و تنهایی و ای مردم این عالم به من نگاه کنید که یار علم همان حضرت امام حسین که سکان داره عاشورا بود تشنه مورده است

سِجده یِ شاهِ عَرَب اولدُ وَلی
اُلدولَر لَشگَرِ ایمان و صَنَم

معنی:

آن شاه عرب ما سجده‌ی آخرش را انجام داد و از خداوند کمک خواست ولی همه ی لشکر با ایمان و خدا پرست مردند گویی حکمتی در آن بود و روز عاشورا بی در و پیکر نیست

دولَتِ حال و قُربان دییَرَم
بیر آتا تو وِرَیَم چون چه جَلَم

معنی:

به همان دولت حال تو (خداوند سبحان) قسمت می‌خورم که قربان صدقه تو خواهم رفت و با یک اسب می تازم تا به تو برسم و کمک کنم اشاره دارد به (هل من ناصر ینصرنی ) که امام حسین آن را فریاد زد

سَبَبِ لُطفِ حُسِین هاردا گالپ
یاندلار اودّادلار قوم و حَشَم

معنی:

و سبب لطف امام حسین برای خدا چه بود و کجا مانده است؟ و می‌توان اشاره کرده به سوختن چادرها و خود قوم و حشم امام حسین و این کار باعث شد که آن ها از خشم آتش جهنم دور باشند و در امان بمانند

او جوناهدا قَمَریم یوخدو نِجه
اَلَری قاندی حَله واردی عَدَم

معنی:

امام حسین می‌گوید: گناه من چه بود که حضرت عباس من که همان قمر بنی هاشم است دیگر مرده و دستانش قطع شده ولی در همان جا عدم و اراده‌اش برای آب آوردن هست و این نشانه‌ای است از ایمان او

چُلَرون نامِ بیابان عَظیم
شُهرَتون گاخدی صَبا وِردی قَدَم

معنی:

باغ بهشتی تو همان نام بیابان عظیمی است که شهرتش به نینوا دارد و شهرت تو تا ابد ماندگار شد و باد صبا هر موقع از هر کجای جهان می‌گذرد یاد آورد سلحشوری تو هست

صُحبَتون وادییِ رَحمَتِ نور
چوخ اَدا حاصِلِیه روحِ قَلَم

معنی:

گفت و گوی تو همان سرزمین رحمت نور ( فروس است ) یعنی تمام فرشتگان و انسان‌ها در مورد تو حرف می‌زنند بخاطر شهرت زیاد و این ادا و اصول باعث می‌شود روح قلم جوانه بزنند و شعرهایی در وصف تو گنجانده شود

پایان اشعار​