آموزشی سه اصل خلاصه کتاب پایان های ضروری

[-pariya-]

اگر بپذیرید که نمی‌توانید در یک رشته خاص پیشرفت کنید، آن وقت پایان دادن به تمام این امور برایتان ساده‌تر خواهد بود. گاه خوش‌بینی بیش از اندازه باعث می‌شود از پایان دادن صرف‌نظر کنیم، به خودمان و دیگران بیش از آنچه که لازم است فرصت می‌دهیم و همین باعث فرسایشی شدن امور می‌شود.

 

[-pariya-]

بر همین اساس، یکی از ویژگی‌های افراد موفق این است که با شکست آشنا هستند؛ آن‌ها اسب مرده را شلاق نمی‌زنند، یا بدتر؛ بر اسب لنگ سوار نمی‌شوند. آن‌ها شکست را می‌پذیرند و بارها پایان می‌دهند و آغاز می‌کنند

 

[-pariya-]

درد هدف‌دار و درد بی‌هدف
در خلاصه کتاب‌‍های قبلی دربارۀ دردی که مثبت است و تحمل آن باعث رشد می‌شود دانستیم. در اینجا می‌خواهیم درد و رنجی را بشناسیم که ناهنجار است و پایان دادن به آن ضرورت دارد. تفاوت این دو درد و رنج در هدف‌دار یا بی‌هدف بودن آن‌هاست.

باید بدانیم که هرگاه درد و رنجی را پیوسته تحمل می‌کنیم، اما هیچ تغییری در وضعیت ایجاد نمی‌شود، چند اتفاق زیرپوستی در حال رخ دادن است:

 

[-pariya-]

نخست آنکه ممکن است با درد و رنج خو گرفته باشیم؛ طوری که آن را امری طبیعی تلقی می‌کنیم. اما درواقع درد علامت و هشداری است برای پایان دادن به منبع و علت آن. درد همواره باید ما را وادار به کاری کند. درست مثل وقتی که دندانمان درد می‌کند و برای معالجه به پزشک مراجعه می‌کنیم. اما بعضی افراد به قدری درد را تحمل می‌کنند که برایشان عادی می‌شود، آن‌ها متوجه آسیب این موضوع در طولانی‌مدت نیستند.

 

[-pariya-]

در مواردی که عامل درد و رنج ما یک عامل بیرونی و خارج از کنترل خودمان است نیز باز هم این ما هستیم که باید به آن وضعیت سروسامان دهیم. اما اغلب موانع درونی، مانع از پایان دادن به موانع بیرونی می‌شوند؛‌ بنابراین حتی اگر می‌خواهید به یک شرایط اجتماعی ناخوشایند پایان دهید، باید از درون خود شروع کنید.

 

[-pariya-]

باید باور کنید که آن شرایط را نمی‌خواهید و می‌توانید از آن بیرون بروید. به عبارت دیگر، هرچند که نمی‌توانیم شرایط بیرونی را کنترل کنیم، اما می‌توانیم پاسخ خود به آن شرایط را مدیریت کنیم.

 

[-pariya-]

درواقع، همه‌چیز به نقشه‌های ذهنی ما برمی‌گردد؛ مارتین سِلیگمن از سندرمی به نام «درماندگیِ آموخته‌شده» نام می‌برد؛ سندرمی که در آن، فرد با شرایط ناگوار موجود سازگار می‌شود، چون فکر می‌کند هیچ ‌کاری نمی‌تواند برای تغییر شرایطی که خارج از حیطه کنترل اوست انجام دهد.

 

[-pariya-]

در نقطه مقابل درماندگیِ آموخته‌شده، افرادی قرار دارند که در شرایط ناگوار هم می‌توانند تمام تمرکز خود را بر کارهایی که در توانشان است بگذارند و از این راه، ذره‌ذره به شرایط ناگوار موجود پایان دهند و شرایط جدیدی وضع کنند.

 

[-pariya-]

بدین‌ترتیب، یکی از تمرین‌های اصلی پایان دادن، این است که احساس عدم کنترل بر شرایط را در خود از بین ببرید. در قدم اول، نقشه‌های ذهنی‌ای که شما را از پایان دادن به شرایط نامطلوب باز می‌دارند شناسایی کنید و سعی کنید الگوهای جدیدی برای ذهن خود بسازید. در این مسیر، از تجاربی که پیش‌تر با پایان دادن به یک چیز کسب کرده‌اید نیز استفاده کنید. تجارب منفی‌تان را آنالیز کرده و تجارب مثبت را تکرار کنی

د.

 

[-pariya-]

به طور کلی پنج نقشه ذهنی عمده وجود دارد که ما را از پایان دادن باز می‌دارد:

آستانه تحمل درد بسیار بالا که یک ویژگی ناسالم است؛
به دوش کشیدن مسئولیت اشتباهات و ناتوانی‌های دیگران؛
اعتقاد به اینکه پایان دادن یعنی شکست؛
درک نادرست از وفاداری؛
دلسوزی و عذاب وجدان بی‌مورد نسبت به افرادی که در یک پایان شریک هستند.