فایل شده {سیس‌سیزلیک} اثر •aryana elhaei کاربر انجمن رمان بوک•

[ragazza della notte]

***
شاید باید موضوعم را تغییر دهم.
آخر همه می‌گویند سکوت چیزی است که زیاد تکرار می‌شود. آیا همه مانند من به جنبه‌های مختلف می‌پردازند؟ یا فقط جنبه‌ای که دلشان می‌خواهد؟
آخر من یک نفر نیستم... من نفرات زیادی در یک بدنم، من روح مادربزرگم، درد مادرم، بغض پدرم، عشق برادرم هستم، من همه هستم و خودم نیستم... آری من همه و هیچ‌کسم.

 

[ragazza della notte]

***
بگذار این گفتارهایم با من به گور بروند و فراموش بشوند. مهم نخواهد بود. برای من مسئله‌ی مهم این بود که با زمانه وارد جنگ شدم. لب‌های برچیده‌ام از بغض را جمع کرده و فریادش کرده بودم. جیغ زده بودم. هر چند بی‌صدا اما از بی‌رحمی‌هایش گله کردم. دیگران هم خواندند ولی توجه و عمل نکردند. من در این‌جا در کنجِ تنهایی‌ام به شما که آزاد هستید نصیحت می‌کنم. نصیحت می‌کنم سکوت نکنید و فریاد کنید بغض‌هایتان را. در هر زمان و هر مکانی توسط هر کسی یا چیزی آزار دیدی، به اخطار سیس‌سیزلیک که در گوشتان زمزمه می‌شود توجه نکنید و فریادش کنید. من بی‌صدا و با نوشته‌هایم فریادش کردم. تو هم راهی پیدا کن.

 

[ragazza della notte]

***
گاه تنهایی بسیار مضر است. گاهی هم می‌تواند سختْ مفید باشد.
مضر بودنش برای زمانیست که تا قبل از آن اطرافت شلوغ باشد و یک‌دفعه سکوت به همراه عذاب وجدان بر سرت آوار شوند؛ آن زمان تنهایی می‌تواند منجر به مرگ ذهن و قلبت شود. جسمت زنده می‌ماند، نمی‌میرد اما...؛ اما چیزی را از دست خواهی داد که تو را سرِپا نگه می‌داشت.
مفید بودنش آن زمان است که شلوغی و همهمه‌ای که اطرافت است باعث آزارت می‌شود. همه می‌دانیم که گاهی همهمه، دلیلش شادی و جّوِ دوستانه نیست.
گاهی برای محکوم کردنت است؛ آن هم نه به حق، بلکه به ناحق تو را به صد دلیل غیرمعقول برای اتفاقی معلوم محکوم می‌کنند و به خیال خودشان چه‌قدر که زرنگ‌اند.
اما تنهایی‌های من رنگ و بویی دیگر دارند. تنهایی‌های من با سکوتی شکل می‌گیرد که باعث و بانی‌اش دیگرانی‌اند که ذوقم را مخدوش کرده‌اند. در همین تنهایی‌ها است که من در دلم برای خودم زمزمه می‌کنم« سیس‌سیزلیک دوست من، این‌جا جایش نیست.»

 

[ragazza della notte]

***
بازهم خواستم که شجاعت به خرج دهم... نگذاشت.
محکم بر دهانم زد و این‌بار، این‌بار تسلیمم.
این‌بار بر روی زانوهایم افتاده‌ام و سرم پایین است. تنها زمزمه‌ی جاودان بر لبانِ مغزم چیزی جز سکوت نیست.
« این‌بار سیس‌سیزلیک با سکوت پایان می‌یابد و انتهایش را به خدایم می‌سپارم»


پایان