تکمیل شده [شب‌های لاجوردی] اثر «زری کاری انجمن رمان بوک»

[itszari.]

این عشق که من در سی*ن*ه دارم، شوریده‌ی شیداست
گرچه سرشار از غم نبود مجنون است اما ناپیداست
بخت و سرنوشت مرا اسیر دستان زمختش نمی‌کند
خنده‌ی زیبا بر لب می‌نشانم و گل بر سرش افشانم
آن روی زیبا و دلارایت مجموعه‌ی عشق و غم
تو چه کردی با من؟ که گویی من ان‌قدر پریشانم؟
دریاب که تار و پودی از من باقی می‌ماند؟
ای طرح وجود غم عصیان در کالبد بی‌جان من
چون نام تو بر زبان می‌آورم، دیگر خود را نشناسم
باد لای موهایت نمی‌پیچد، وز هجر تو نمی‌نالم
حکم من در زندگی‌ات هر چه باشد، من فرمانبردارم
ای خوب‌تر از لیلی که نامت شد همچو مجنون؟
من ز غم و عشق تو، شب و روز در کوه و بیابانم
کاری کردی که یک پشت با دشمن روبه‌رو شوم
گرچه دلداده‌ام هستی، ولی من از تو بیزارم
در مشت تو محبوسم در قلب تو مغلوبم
وز ذوق خاطره‌هایت مدهوشم، در نبودت حیرانم
دیگر صبوری از من گذشته، من بی‌تو نتوانم
من در آتش کین ز عشق تو می‌سوزم
تو گرم‌تر ز آتش، من همانند پروانه دور تو می‌گردم
گویند مکن این کار را با خود، غم تو بر سی*ن*ه دارم
گر جانم در ره عشق تو رود، من با یاد تو زنده‌ام

 

[itszari.]

ای مهم‌تر از جانم، بیشتر از این با غم نرنجانم
مگذر از وفایم، این‌طور مکن با دل و جانم
جان در بدن بُود آن زمان که بودی دلداری
من غم نبودت را کشیدم، تو چرا غم بر سی*ن*ه داری؟
تکه‌ای از جانم باقی مانده چه فرمانی، جان افشانم؟
من دگر با تو جفا نخواهم کرد، تو چرا مرا می‌آزری؟

 

[itszari.]

در غم نبودت چه بر آید؟ جز غم، ذلت و خواری؟
اگر بگذاری، عشقم چو گلی بر روی موهایت بنشیند
چو شیرین، دل به کوه سپردم و خود را بد نام کردم
از هر چه جز این کردم، از مابقی سخت پشیمانم
جانم فدایت شد، بعد از آغوشت و آن دو بوسه

 

[itszari.]

زهی عشق، ز غم تو، مرا است ای جانا
زهی عشق، ز دست تو، مرا است ای جانا
چه مأیوس، نبودت چه غمبار و غمگین است جانا
چه گرم است عشق دیرینه‌ی تو همچو خورشید
چه پنهان است عشق تو، چه پنهان غم تو، جانا
زهی ماه، زهی آسمان، چه می‌خانه خلوت است
زهی شور، زهی ترس، نبودت انداخت به جانم
برگ فرو ریخت، فرو ریخت، گویی پائیز است
زهی غم، زهی درد، همانند خنجر به جانم
ز هر کوی، ز هر نور، من از تو بی‌زار و ناامیدم
نه خنده، نه گریه، من دیگر بی‌تو جان ندارم
چه چیزی‌ست در این دل‌ها در این غم‌ها؟
نبودت، غربت‌ست چه غربت‌ست این نواها
خموشم، خموشم، کنار درب خانه‌ات مدهوشم
چه غمی‌ست، چه عشقی‌ست چرا نمی‌رود از یادم؟

 

[itszari.]

ای غم، ای درد، از امروز منم و شما
ای غم، ای باران، از امروز منم و شما
در غرقابه‌ی قلبم، افتاد عشق او
گر گریه‌هایم سیل عالم شود، سی*ن*ه‌ام پر از غم او
زان سان که ماهی با آب دریا زنده‌ست
کالبد بی‌جانم با خاطره‌های تو امیدوارست
سودای من در ره آن ساقی، ساقیا امشب خرابم
دیروز مستان از کنارم گذر کرد، ساقیا امشب ناامیدم

 

[itszari.]

مرا ترک کردی، من گویی مردم
مرا ترک کردی، در دست تقدیر مردم
گه مجنونی، چرا تو را کنارم نمی‌بینم؟
مرا دیدی، چرا من بی‌تو دیگر نمی‌توانم؟
به عشقم سوگند، من در موج عشقت غرق شدم
گویی مرا نمی‌خواهی، با قول و قرارت مجنون شدم
من ز عشق تو در قربانگاه جان دادم
تو قاتل منی، یا من ز غم دوری‌ات جان دادم؟
مرا در قفس غم نبودت حبس کردی
اگر روزی تو را می‌پرستیدم، دیگر تمام شد
اگر تو رفتی، برو خوشا به حالت
من می‌مانم و این غم که بر سی*ن*ه دارم.

 

[itszari.]

اگر روزی تابوت من بر روی شانه‌ات باشد؟
گویی مرگ من برای تو، آسان و راحت باشد؟
گمان ببر که مرگ من، علتش ز غم نبودت باشد
به من دروغ مگو، از چشمان بی‌تفاوتت پیداست
اگرچه دلم خون است، اما دلم شوریده‌ی شیداست

 

[itszari.]

حالم خوب است
هنوز هم خواب تو را می‌بینم
همانند ابر می‌آیی
مرا همانند گلی تا سرآغاز روییدن
همچو باران مرا به نوازش می‌کشی.

 

[itszari.]

ز تمام زیبایی‌های جهان
تو دست‌ نیافتنی‌ترین زیبایی‌ها باش
در دلم جز عشق تو، جای دیگری نیست.
تنها آرزویم، بودن تو در این حوالی‌ست.

 

[itszari.]

تو چه دانی که پشت قهقهه‌های من
چه غمی‌ست؟
چه فریادی‌ست؟
چه جنون و دیوانگی‌ست؟