مجموعه اشعار شعر های سپید شمس لنگرودی

[mobina01]

#عشق
صحرایی سراب است
در پیاله ی نازکی
و شگفتا
غرقت می کند....!

 

[mobina01]

رفته‌ای از برِ ما، چشم به راهیم؛ بیا
حلقه در گوشِ درِ کعبه‌ی آهیم، بیا

دوری‌ات بندِ غم افکند به پای دلِ مسـ*ـت
مسـ*ـت بودیم، پشیمان ز گناهیم؛ بیا

بی تو، مهتاب پریشان شد و گل‌ها خشکید
دل غم‌اندود چو شب‌های سیاهیم، بیا

می‌تراود ز لبِ کوزه‌ی شب، آبِ سکوت
ما به یاد تو به شب غرق نگاهیم، بیا

زندگی، چوبه‌ی دار و همه آویختگان
طالبِ صحبتِ آن مهرگیاهیم، بیا

"شمس" خاموش شد از دوری‌ات ای دور قمر!
گرچه با یاد تو در حضرت ماهیم، بیا

 

[mobina01]

تخته سنگى بر لبه پرتگاه
از هر جنبشى در هراسم
قلبم
دستم
لبم
چگونه بگويم دوستت دارم

 

[mobina01]

برای صبح شدن
نه به خورشید نیاز است
نه خنده های باد
چشم هایت را که باز کنی
موهایت که پریشان بشود
زندگی
عاشقانه طلوع خواهد کرد . . . .

 

[mobina01]

براي ستايش تو؛
همين كلمات روزمره كافي است
همين كه كجا مي‌روي، دلتنگم.

براي ستايش تو؛
همين گل و سنگريزه كافي است
تا از تو بتي بسازم

 

[mobina01]

چرا ننویسم زیباست زندگی
وقتی دو کرکس را در شان دیده ام
چرا ننویسم زیبا نیست زندگی
وقتی تفنگ شکارچی
به صورتشان خیره بود.

 

[mobina01]

روز،
با کلماتِ روشن حرف می‌زند،
عصر، با کلماتِ مبهم...
شب،
سخن نمی‌گوید،
حُکم می کند

 

[mobina01]

چہ بود زندگى تو اگر نبودے:
خلبانى كہ بين آسمان و زمين
همہ چيز از يادش رفتہ است!
انبارے خالى،
كہ نيمہ شبى نگهبانانش را ڪشت‏ہ‌اند!
پرنده‌‏اے كہ سواد ترانہ‌خوانى نداشت!
چہ بود زندگى
تو اگر نبودی

 

[mobina01]

در انتظار توام
در چنان هوایی بیا
که گریز از تو ممکن نباشد...

 

[mobina01]

آفتاب برآمده دریا روشن است...
زورقی بی هنگام...

در بخار فلق نزدیک می شود...
و میشنوم نامم را...