مجموعه اشعار شعر های سپید شمس لنگرودی

[mobina01]

در انتظار توام
در چنان هوایی بیا
که گریز از تو ممکن نباشد

تو
تمام تنهایی‌هایم را
از من گرفته‌ای
خیابان‌ها
بی حضور تو
راه‌های آشکار
جهنم‌اند...

 

[mobina01]

تکرارِ تو
بوییدن لیمو‌
تکانِ دستِ علف،
شعله ی آفتابِ صبح
بر پشتِ یخ کرده ی سنجاب

تکرارت
ریزش خون بود
در دامنِ قلبی
که به آرامی
می تپد

 

[mobina01]

#ای_آفتاب_که_برنیامدنت...
شب را جاودانه می‌سازد...

بر من بتاب پیش از آنکه...
#در_تاریکی_خود_گم_شوم...

 

[mobina01]

صبور مثل درختی...

که در آتش می‌سوزد...

و‌ توان گریختن ندارد...

 

[mobina01]

بی حضور تو
هیچ دفتری گشوده نمی‌ماند
بی گذار تو
معبری را پایان نیست
تو الفبای جهان را دیگر کرده‌ای

پرندگان شوریده در نفست ره گم می کنند
شوریدگان هوایت را دریاب
نگاه کن
دو پرنده روحم را می‌برند
و جهان در عبور پرندگان
شکل تو را می‌گیرد

 

[mobina01]

تو زاده رویاهایم نیستی
من رویا زاد توام
در بستر این روزها
که غلتان غلتان چون حباب
همراه آب و علف دور میشویم‌‌‌‌
از درخشش آفتابی
که عمق خالی‌مان را روشن کرده بود
به فتنه‌ٔ زندگی پی پردیم
من زادهٔ رویای توام
به تو اندیشیدم
و آفریده شدم
برخاستم
آفاق را
از کُرک پَر کرکسی که بر سرمان می‌چرخید جارو کرده ام
و به سمت صبحانه‌ٔ نور می‌روم...

 

[mobina01]

برای آنچه که دوستش داری
از جان باید بگذری
بعد ...
می ماند زندگی
و آنچه که دوستش داشتی ...

 

[mobina01]

‌‌آرام باش عزیزِ من
آرام باش...
حکایت دریاست زندگی!
گاهی درخشش آفتاب،
برق و بوی نمک، ترشح شادمانی
گاهی هم فرو می‌رویم
چشم‌های مان را می‌بندیم
همه جا تاریکی‌ست

آرام باش عزیز من
آرام باش
دوباره سر از آب بیرون می‌آوریم
و تلالو آفتاب را می‌بینیم
زیر بوته ای از برف، که این دفعه
درست از جایی که تو دوست داری،
طالع می‌شود

 

[mobina01]

بی‌ آنکه تو را ببینم
در تو رهــــــــا می‌شوم ..
و در کف دریا چشم می‌گشایم
رودم و به غرق شدن در تو ..،
معتادم .!

 

[mobina01]

دلم به بوی تو آغشته است
سپیده دمان
کلمات سرگردان برمی خیزند و
خواب آلوده دهان مرا می‌جویند
تا از تو سخن بگویم
کجای جهان رفته‌ای
نشان قدم هایت
چون دان پرندگان
همه سویی ریخته است
باز نمی‌گردی، می‌دانم
و شعر
چون گنجشک بخارآلودی
بر بام زمستانی
به پاره یخی
بدل خواهد شد.