نیمه حرفه‌ای [شکیبایی] اثر «⁠Melika.AAbedy کاربر انجمن رمان بوک» ⁠

[(:Shaparak]

آروم به در اتاق نزدیک شدم هیچ صدایی نمی‌اومد.
« هوف این نیست!»
باز هم از پله‌ها بالا رفتم و اتاق بعد. گوشم رو به در نزدیک کردم اما هیچ صدایی نشنیدم!
به ادامه پله‌ها نگاه کردم.
« به شرطی که تا آخر این پله‌ها رو برم تا به پشت بوم برسم و کسی رو پیدا نکنم!»
از در اتاق فاصله گرفتم که یه‌هو صدا رو شنیدم.
- هی میگی آروم یعنی چی؟
- اتفاقه‌ من حلش می‌کنم!
پس همه چیز زیر سر خودشون بود.
« ببین سیران الان جیران زیر دست اون عوضیه، پس تو یه کاری کن به جای مرخصی اخراجت کنن!»
در اتاق رو با شدت باز کردم و داخل شدم.
- هیین!
با بهت نگاه می‌کردم. امکان نداره!
- تو؟ تو این‌جا چی‌کار میکنی؟
آرتین: من این‌جا خونمِ ولی تو؟
راضیه پوزخندی زد و روی مبل نشست، آروم در اتاق رو بستم.
- هوی کجا میای داخل؟ برو بیرون ببینم.
- راضی صداتو بیار پایین!
قیافه حق به جانب به خودم گرفتم.
- می‌دونی می‌خوام اون کتکت رو تلافی کنم! تا سه می‌شمارم نرفتی بیرون داد می‌زنم تا همه بفهمنن این‌جایی! یک... دو... سه!
راضیه پرو پرو هنوز نشسته بود.
- داد بزن پس!
پوزخندی زد آرتین دست به کمر و با لبخند به ما نگاه می‌کرد.
به سمت راضیه رفتم و روی مبل کنارش نشستم.
- لیدی این‌جا رو دوست داری؟ نمی‌خوای بری بیرون؟ حرفامو نشنیده گرفتی؟
نیشخندی زد. موهاش رو گرفت و بلندش کردم، با همون موهاش کشون کشون به سمت در تراس بردمش و پرتش کردم داخل تراس.
- هریی!
آرتین به سمتم اومد، سریع در تراس رو بستم. رو کردم به سمت آرتین.
- آوردیش داخل می‌رم پیش آقا عثمان، آقا کوچیک!

 

[(:Shaparak]

- کی به تو این اجازه رو داد که بیای داخل؟
ریز نگاهش کردم، حق داشت خود منم اگه بودم الان طرف مقابلم رو خفه می‌کردم!
- میشه مثل دوتا رفیق بشینیم راجع به اتفاقاتی که افتاده صحبت کنیم؟
اخماش رو تو هم کشید.
- کدوم اتفاقات؟
نیم نگاهی به راضیه که با اخم ما رو نگاه می‌کرد انداختم. صاحب همه‌ی بدبختیای من همین دختره بود!
آرتین: دختر جذاب تا حالا ندیدی؟
پوزخندی زدم.
- تا حالا این‌قدر دقیق به باعث و بانی بدبخت شدنم نگاه نکرده بودم!
قیافه‌ی متعجب هم‌راه با خنده‌ای رو ب خودش گرفته بود.
- اوه عاشقم شدی؟
شروع به خندیدن کرد. سرم رو به حالت تأسف تکون دادم.
- خدا اون روز رو نیاره! مامانم مرد.
لبخندش جمع شد، به طرف در تراس رفت. آروم در رو باز کرد.
- راضی امشب برو خونه فردا صبح میام پیشت.
راضیه: ولی آرتین... .
- برو دیگ عشقم.
در رو بست و به من نگاه کرد، نمی‌دونم چرا توقع داشتم فوت مامانم براش مهم باشه! بی‌خیال اون دنیاش با من متفاوته.
- آرتین شب بخیر.
بدون این‌که منتظر جواب باشم سریع از اتاق خارج شدم و به اتاق خودم پناه بردم.
سعی می‌کردم جلوی اشکام رو بگیرم اما فایده‌ای نداشت.
خودم رو روی تخت پرتاب کردم وبا صدا زار می‌زدم.
« بی‌معرفتا! دیدین؟ دیدین بعد رفتنتون دخترتون یا به قول خودتون پناهتون تنها شد؟»
یکی داشت در می‌زد. سریع اشکام‌ رو پاک کردم. به سمت در رفتم و آروم کلید رو چرخوندم.
- کیه؟

 

[(:Shaparak]

در رو آروم باز کردم. با دیدن آرتین کمی جا خوردم، از جلوی در کنار رفتم.
نیم نگاهی به اتاق انداخت.
- جاتم خوبه‌ها!
پوزخندی زدم و روی تختم نشستم.
- تسلیت میگم.
به سمتم اومد و کنارم نشست. با صدایی که پر از بغض بود جواب دادم:
- ممنون!
- چه‌طور شد اومدی این‌جا؟
- نمی‌دونم یه آدرسی دادن به جواد اونم به من گفت باید بیام این‌جا.
آهانی گفت و دراز کشید،سرش رو روی پاهام گذاشت. خواستم تکون بخورم که مانع شد.
- بشین دیگه!
با عصبانیت جواب دادم.
- بلندشو خودت رو جمع کن!
بی‌توجه به حرفم چشماش رو بست.
- سیری؟
هووفی کردم.
- بگم یا نه؟
- بگو دیگه!
- چون مامانت فوت شده می‌خوام سوپرایزت کنم!
نیشخندی زدم.
- سوپرایز؟
- آره دیگه.
- بسم الله، سوپرایزم کن!
- فردا ظهر می‌فهمی.
پوزخندی زدم.
- باشه!
انگار قصد رفتن نداشت.
- آرتین نمی‌خوای بری؟ می‌خوام بخوابم!
- نچ از امشب پیشت می‌خوابم لیدی!
متعجب نگاهش کردم.
- جانم؟
- الان نوبت توعه که به ساز من برقصی نه؟
پوزخندی زدم. سرش رو از روی پام بلند کردم و و روی تخت دراز کشیدم.

 

[(:Shaparak]

- محاله پیش تو بخوابم!
- امتحان می‌کنیم.
خودش رو بغلم انداخت، پشتم رو بهش کردم و چشمام رو بستم، خدا امشب رو زود صبح کنه!
*******
- سیری؟ سیری؟
خواب‌آلود گفتم.
- هوم؟
- بلندشو دیگه الان کارات عقب می‌افته!
مثل برق گرفته‌ها از جام بلند شدم. گیج نگاهش کردم.
- راست میگی!
سریع داخل حمام لباس‌هام رو عوض کردم و آماده رفتن شدم.
- جناب نمی‌خوای بری می‌خوام در رو قفل کنم.
سری تکون داد و همراهم بیرون اومد.
به سمت آشپزخونه حرکت کردم. سعی می‌کردم خودم رو شاد جلوه بدم، مرگ مامانم غم بزرگی بود قرار نبود همه رو درگیرش کنم!
- صبحت بخیر خاله جونم!
شهلا: صبح تو هم بخیر خوشگلم!
صبح بخیری به مهلا گفتم و با تعجب به دخترک رو‌به‌رویم نگاه کردم.
- تو باید مهسا باشی درسته؟
با لبخند دستش رو جلو آورد.
- آره، و تو هم سیرانی؟ خیلی خوشحالم از دیدنت.
دستی دادم و با صدای آرتین به سمتش برگشتم.
- شهلا خانوم، آقا گفتن امشب جشن بزرگی قراره برگزار کنن شام رو تناسب بدین!
شهلا: چشم آقا.
چشمکی به من زد و رفت. خدا به‌ خیر کنه!
مهسا: دیدیش؟
به سمتش برگشتم و سری تکون دادم.
مهلا: دخترا الان آقا میان برای صبحانه عجله کنید!
مهسا آروم جوری که که فقط من بشنوم گفت:
- خیلی خوشگله! خدا شانس بده.
نیم نگاهی بهش انداختم، این دختر خوشگل ندیده! سریع میز صبحانه رو چیدم و به آشپزخونه برگشتم.
مهلا: سیران؟
- بله خاله؟
مهسا با عجله و نفس زنان گفت:
- آقا گفتن بری پیششون!
شهلا: بذار بعد صبحانه برو!
مهلا: نمیشه تاکید داشتن الان بره!

 

[(:Shaparak]

ترس تموم وجودم رو گرفته بود.
« وای آرتین، وای!»
به سمت میز رفتم و با صدایی لرزان سلام کردم.
- سلام دخترم! سیران؟
نگاهم رو به زمین دوختم.
- در خدمتم آقا!
با صدایی که در اون شادی موج می‌زد گفت:
- آرتین با ما کامل فرق داره، میشناسیش؟
با دست به آرتین اشاره کرد. سری تکون دادم.
- توی این عمارت بهش میگن آقا کوچیک.
همه خندیدن، ادامه داد.
- این نوه شیطون من، همین که این‌جا نشسته، دنبال مستقل شدن بود و بنا به خواسته‌اش یه خونه براش خریدیم، چند وقت پیش به ما خبر دادن که با دختری در ارتباطه و بعد از این‌که ما گشتیم فهمیدیم اون دختر تویی!
برق از سرم بلند شد.
« اِی مردشور سوپرایز کردنت رو ببرن آرتین»
- منم بنابه دستورات شرع و عقل، تو رو از پدرت خواستگاری کردم و اونم قبول کرد، باقی کارها رو هم بعد از موافقت آرتین پیش می‌بریم.
آرتین که با لبخند ماجرا رو نگاه می‌کرد نیم نگاهی به من انداخت و گفت:
- بابابزرگ، من راضیم، چی از این بهتر.
با بهت به آرتین نگاه کردم، جرعت صحبت کردن نداشتم، پدربزرگش لبخندی زد.
- پس امروز همراه با آسمان برید خرید، شب هم مراسم عقد رو برگزار می‌کنیم!
آرتین از سر میز بلند شد و رو‌به من و آسمان گفت:
- دخترا حاضر شید بریم!
به سمت اتاقم رفتم و لباس‌هام رو پوشیدم بماند که هر لحظه آرتین رو نفرین کردم.

 

[-pariya-]

نویسنده ادامه پارت گذاری را به بعد موکول کرده است ​