مجموعه اشعار شیخ بهایی

[mobina01]

چون از تو ننالد دل غم پرور من
يا بس كند از گريه دو چشم تر من

با اين همه لاف آشنايي ، شبكي
ناخوانده نيامدي درون از در من

خو كرده به خلوت ، دل غم فرسايم
كوتاه شد از صحبت هر كس پايم

چون تنهايم ، همنفسم ياد كسي ست
چون همنفس كسي شوم ، تنهايم

 

[mobina01]

تا شمع قلندری بهائی افروخت
از رشتهٔ زنار دو صد خرقه بسوخت
دی پیر مغان گرفت تعلیم از او
و امروز، دو صد مسله مفتی آموخت

 

[mobina01]

میکُشد غیرت مرا ، غیری اگر آهی کشد
زانکه میترسم که از عشق تو باشد آه او !

 

[mobina01]

مستان که گام در حرم کبریا نهند
یک جام وصل را در دو جهان در بها دهند

سنگی که سجده گاه نماز ریای ماست
ترسم که در ترازوی اعمال ما نهند

 

[mobina01]

دگر از درد تنهایی...
به جانم یار می باید...

دگر تلخ است کامم...
شربت دیدار می باید...

 

[mobina01]

او را که دل از عشق مشوش باشد
هر قصه که گوید همه دلکش باشد

تو قصهٔ عاشقان، همی کم شنوی
بشنو، بشنو که قصه‌شان خوش باشد

 

[mobina01]

دین و دل به یک دیدن،
باختیم و خرسندیم

در قم*ار عشق ای دل،
کی بود پشیمانی؟

مازدوست غیرازدوست،
مقصدی نمی‌خواهیم

حور و جنت ای زاهد!
بر تو باد ارزانی

 

[mobina01]

بلبل به چٖمـن زان گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید

عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید

 

[mobina01]

ما عاشقان مستیم...
#سر_را_ز_پا_ندانیم...

این نکته‌ها بگیرید...
بر مردم هشیار

 

[mobina01]

ما ز دوست غیر از دوست، مقصدی نمی‌خواهیم

حور و جنت ای زاهد! بر تو باد ارزانی...