مجموعه اشعار شیخ محمود شبستری

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

چو دام فتنه می‌شد چنبر او
به شوخی باز کرد از تن سر او

اگر ببریده شد زلفش چه غم بود
که گر شب کم شد اندر روز افزود

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

چو او بر کاروان عقل ره زد
به دست خویشتن بر وی گره زد

نیابد زلف او یک لحظه آرام
گهی بام آورد گاهی کند شام

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

ز روی و زلف خود صد روز و شب کرد
بسی بازیچه‌های بوالعجب کرد

گل آدم در آن دم شد مخمر
که دادش بوی آن زلف معطر

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

دل ما دارد از زلفش نشانی
که خود ساکن نمی‌گردد زمانی

از او هر لحظه کار از سر گرفتم
ز جان خویشتن دل برگرفتم

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

از ان گردد از زلفش مشوش
که از رویش دلی دارد بر آتش

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

رخ اینجا مظهر حسن خدایی است
مراد از خط جناب کبریایی است

رخش خطی کشید اندر نکویی
که از ما نیست بیرون خوبرویی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

خط آمد سبزه‌زار عالم جان
از آن کردند نامش دار حیوان

ز تاریکی زلفش روز شب کن
ز خطش چشمهٔ حیوان طلب کن

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

ز تاریکی زلفش روز شب کن
ز خطش چشمهٔ حیوان طلب کن

خضروار از مقام بی‌نشانی
بخور چون خطش آب زندگانی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

اگر روی و خطش بینی تو بی‌شک
بدانی کثرت از وحدت یکایک

ز زلفش باز دانی کار عالم
ز خطش باز خوانی سر مبهم

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

کسی گر خطش از روی نکو دید
دل من روی او در خط او دید

مگر رخسار او سبع المثانی است
که هر حرفی از او بحر معانی است