ضربان سکوت

[maryam.naghipoor.khanehsa]

پاهایشان هنوز ضربان زمین را می‌جوید
چشم‌هایشان
در کویر ستون‌های شکسته
حافظهٔ سبز را ورق می‌زند

جنگل
تبدیل به یک سؤال بلند شده بود
که از سکوت شروع می‌شد
و به هیچ ختم می‌شد

م ـ رها
مریم نقی پور خانه سر